سال ۱۲۸۶- محمدعلی میرزا دستخطی به ناخشنودی و خرسندی از کارها به مجلس فرستاد که در جلسه مجلس قرائت شد. سال ۱۲۹۴- نیروهای روسیه تصرف شهر کرمانشاه را پس از عقب راندن ژاندارم‌های ایران تکمیل کردند. نیروهای روسیه از چهارم اسفند به کرمانشاه رخنه کرده بودند. دفاع نیروی ژاندارم از کرمانشاه به‌رغم نداشتن اسلحه سنگین چشمگیر بود. پیش از سقوط کرمانشاه گروه‌هایی که از تهران، قم و اصفهان به این شهر رفته بودند و نیز اعضای کمیته دفاع ملی به قصر شیرین نقل مکان کرده بودند. در پی سقوط کرمانشاه، عبدالحسین میرزا فرمانفرما رییس‌الوزرای وقت به نشانه اعتراض به اقدام روس‌ها از سمت ریاست دولت کناره‌گیری کرد. دولت وقت ایران در آغاز جنگ جهانی اول اعلام بی‌طرفی کرده بود که به آن احترام گذارده نشد و طرفین جنگ دامنه نبرد خود را به وطن ما کشانیدند که نیروی نظامی کافی برای دفاع از خود نداشت. در دوران جنگ جهانی اول، نیروهای انگلستان و روسیه با هدف جنگ با عثمانی و همچنین قطع نفوذ آلمان وارد ایران شده بودند.

سال ۱۳۰۲- رضاخان پهلوی رییس‌الوزرا از دکترمصدق و شش رجل سیاسی دیگر که شهرت میهن‌دوستی داشتند خواست که در امور مملکتی که وطن مشترک است نظر و اندرز دهند و دعوت او را به مشورت بپذیرند. در این کابینه، ژنرال رضاخان (بعدا رضاشاه پهلوی) خود سمت وزیر جنگ را برعهده داشت. سلطان احمدشاه قاجار در اروپا بود. رضاخان از آبان‌ماه این سال رییس‌الوزرا شده بود و برنامه دولت خود را بر این اصول قرار داده بود:

- حفظ منافع کشور.

- رعایت قانون در همه شئون.

- تقویت هرچه بیشتر بنیه دفاعی و نیروهای انتظامی کشور.

در کابینه قبلی، دکترمصدق وزیر امور خارجه بود و با رضاخان که وزیر جنگ بود در یک ردیف قرار داشتند. رضاخان از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ با داشتن عنوان سرداری سپه (نیروهای مسلح) قدرت اصلی ایران به شمار می‌آمد.

سال ۱۳۱۰- میرزارضا افشار، والی کرمان به وزارت طرق و شوارع منصوب شد.

سال ۱۳۲۰- هیات وزیران به‌طور دسته‌جمعی استعفای خود را به نخست‌وزیر محمدعلی فروغی دادند.

سال ۱۳۲۷- فرمان تهیه مقدمات وسایل انتخابات دوره شانزدهم صادر و منتشر شد.

سال ۱۳۲۹- محمد ساعد مراغه، نخست‌وزیر، وزیران را به این شرح معرفی کرد: علی‌اصغر حکمت، وزیر مشاور- دکترسجادی، وزیر دادگستری- عباسقلی گلشائیان، وزیر دارایی- سپهبد یزدان‌پناه، وزیر جنگ- ابراهیم زند، وزیر کشور- دکترزنگنه، وزیر فرهنگ- دکترعباس لقمان ادهم، وزیر بهداری- دکترمحمد نخعی، وزیر کار- سیدجلال تهرانی، وزیر پست و تلگراف- دکترتقی نصر، وزیر اقتصاد ملی- امیر اسدالله علم، وزیر کشاورزی- حسین علاء، وزیر امور خارجه.

سال ۱۳۳۰- هیاتی از ایران برای شرکت در کنفرانس اقتصادی به مسکو رفتند. دکترمتین دفتری ریاست هیات را عهده‌دار بود که ریاست کنفرانس نیز برعهده او قرار گرفت.

سال ۱۳۳۴- پس از بیست روز زد و خورد سرانجام ایل جوانرودی در شمال باختران کرمانشاه منکوب ارتش شد و به شرارت ۱۴ ساله آنان خاتمه داده شد.

سال ۱۳۵۱- در خیابان سیروس مابین ماموران و چند جوان مسلح زد و خورد صورت گرفت که در نتیجه آن عده‌ای کشته و مجروح شدند.

سال ۱۳۵۱- قرارداد تاسیس دانشگاه بوعلی در همدان با فرانسوی‌ها امضا و مبادله شد.

سال ۱۳۵۳- به دنبال مذاکرات سری اقتصادی مابین ایران و شوروی اعلام شد: توافق‌های مهمی بین دو کشور روی داده است و به موجب آن ظرفیت نهایی ذوب‌آهن ایران به هشت میلیون تن افزایش خواهد یافت. همچنین ایران برای تشکیل یک مجتمع بزرگ کاغذ به دولت شوروی اعتبار داد.

سال ۱۳۵۵- هویدا دو وزیر را از کابینه خارج کرد. وزیران خارج شده دکترعبدالحسین سمیعی، وزیر علوم و دکترایرج وحیدی وزیر نیرو بودند. هویدا همچنین دکترقاسم معتمدی و پرویز حکمت را به جای دو وزیر سابق معرفی کرد.

سال ۱۳۵۶- عباسعلی خلعتبری جهت انجام مذاکرات با عراق وارد بغداد شد و اعلام کرد: ایران آماده همکاری با کشورهای خلیج‌فارس است.