شاه ایران آنقدر مریض بود که برایش پزشک مخصوص از کشورهای دیگر می‌آوردند و این پزشک مخصوص که به دربار راه پیدا می‌کرد، عنصر نیرومندی از جهت کسب اطلاعات از تحولات درونی بالاترین مقام اجرایی بود. به همین دلیل است که فرانسه، انگلیس و روس‌ها بر سر این پزشک مجادله داشتند. اوج مجادله این است که مقام‌های وزارت خارجه فرانسه می‌گویند نباید پزشک انگلیسی بیاید و...

اشنایدر

۶- پاریس - ۲۳ فوریه ۱۹۰۵ - وزارت امور خارجه، بخش امور سیاسی شماره: ٨٨

از وزیر امور خارجه به آقای وزیر جنگ

موضوع: دکتر اشنایدر، پزشک مخصوص شاه ایران

کاردار کشورمان در ایران مرا از ارسال نامه صدراعظم این کشور به وی جهت منصوب شدن دکتر اشنایدر به عنوان پزشک مخصوص شاه و همچنین برگزیده شدن وی به ریاست شورای صحّه ایران مطلع ساخت.

مفتخر هستم جهت اطلاع شما و جواب دادن به نامه عین‌الدوله، به پیوست، ترجمه آن نامه را که دولت ایران از خدمات پزشک نظامی کشورمان تجلیل به عمل آورده است، خدمتتان ارسال کنم.

از طرف وزیر امور خارجه،

کفیل دولت: اسکو

۷- ترجمه رونوشت نامه عین‌الدوله

از عین‌الدوله به آقای لوکنث دوآپشیه لوموژن کاردار فرانسه در طهران

طهران: ۱۰ رمضان ۱۳۲۲

مفتخر هستم که جهت اطلاع به شما بنویسم چون دکتر اشنایدر پزشک رتبه اول قشون فرانسه می‌باشد و از زمانی که در خدمت دولت ایران است تاکنون از خود حسن نیت و از جان گذشتگی جهت انجام وظایفش نشان داده است و برای مشاغل خویش حد اکثر حسن نیت و همت به کار برده است و به خاطر اینکه همیشه مدد خود را در حفظ سلامت اعلیحضرت شاهنشاه ایران قرار داده است و اینکه پادشاه ایران از خدمات وی ابراز خرسندی می‌نماید. به ویژه در هنگامی‌که بیماری وبا دامنگیر طهران بود و دکتر اشنایدر شبانه‌روزی برای درمان اعلیحضرت و مراقبت از خانواده پادشاه تلاش فراوان ورزید، بنابراین به منظور تجلیل و قدردانی از چنین خدماتی، اعلیحضرت وی را به عنوان پزشک مخصوص و ریاست صحّه ایران برگزید. وانگهی مفتخرا به آگاهی شما می‌رسانم که شخصا تا چه حد و اندازه از دکتر اشنایدر ابراز خرسندی می‌کنم و به شما می‌گویم که در مدت شیوع بیماری وبا وی هرگز نه شخصیت‌های عالیرتبه و نه سربازان قشون ایران را تنها نگذاشت، بلکه به سبب حسن نیت بشردوستانه‌اش از علاج کردن فقرا و فلاکت‌زده‌ها دریغی ننمود. تقاضامند هستم مطالب فوق و ابراز خرسندی اعلیحضرت نسبت به این پزشک را به اطلاع وزیر‌امور خارجه و همچنین وزیر جنگ دولت متبوع خودتان برسانید.‌امیدوارم که خدمات دکتر اشنایدر همچنین مورد خرسندی و رضایت دولت متبوعتان قرار گیرد.

عین‌الدوله

۸- پاریس ۱۹ آوریل ۱۹۰۶ وزارت‌امور خارجه

ارسال: ۲۰ آوریل

شماره: ۱۰

تلگراف

از وزیر ‌امور خارجه به کاردار فرانسه در طهران

از طریق سفیر روسیه در پاریس مطلع شدم که سخن از این می‌باشد که یک پزشک انگلیسی جایگزین دکتر اشنایدر در سمت ریاست شورای صحّه ایران خواهد شد. چنین اقدامی‌بسیار تاسف‌آور خواهد بود. حدس می‌زنم که شما فعالانه تلاش می‌نمایید تا از اجرای آن جلوگیری به عمل آورید.

در مورد شکایت گالی (Galley) که در گزارش‌های ۱۲ الی ۱۴ بدان اشاره شده بود، عرض می‌نمایم که سفیرمان در آینده به محل کار خود در طهران باز می‌گردد و بدان رسیدگی خواهد کرد. با وجود این خواهشمند است جهت بررسی شکایت لوکوفر (Lecoffer) از نمایندگی انگلستان توضیحات بیشتری در مورد اساس شکایت که لوکوفر را یک شهروند انگلیسی می‌داند به دست آورید. مساله ملیت او اهمیت دارد. وانگهی نیاز به دانستن زمان و محل تولد لوکوفر و پدر وی و همچنین زمان گرفتن ملیت وی را داریم.

خواهشمند است هرچه زودتر از طریق تلگراف این اطلاعات را ارسال بفرمایید. همچنین در چنین شرایط حساسی از هرگونه حادثه‌ای که باعث زیان نفوذ و اعتبار منافع ما در ایران می‌گردد، حذر کنید.

۹- طهران: ۲۳ آوریل ۱۹۰۶ ساعت ٨

شماره: ۱۳

تلگراف

عطف به تلگراف شماره ۱۰ به اطلاع می‌رساند که هیچ اطلاعی در مورد برنامه‌ای که در تلگراف خود به آن اشاره کرده بودید، ندارم. حدس می‌زنم چنانچه دکتر اشنایدر به سفارت مراجعه می‌کرد، علل چنین شایعه‌ای احتمالا ناشی از وضع سلامت وی می‌باشد که از چند ماه قبل قادر به انجام هیچ کاری نیست. او اختلافی با چند تن از اعضای شورای صحّه ایران دارد و آنها را تهدید به کناره‌گیری از سمت خود از ریاست شورای صحّه می‌کند، ‌اما واقعیت دارد که دکتر اشنایدر از اعتبار و مزیت شایانی نزد شاه ایران برخوردار است، به همین جهت اطرافیان شاه با وی خصومت دارند.

فکر می‌کنم که این پزشک بیشتر باید مشکلات شخصی خود را برطرف نماید تا با خلق و خوی خویش تحریکاتی در دربار ایران به وجود آورد. بیم از این خواهم داشت که دخالت سفارت برای جانشین کردن دکتر اشنایدر در دربار ایران بر خلاف نظر وی خواهد بود. با این حال، سعی خواهم کرد که سفارت به اهداف خود برسد، ‌اما چنانچه عالیجناب پادرمیانی نمایید و شخصا با سفیر ایران در پاریس مستقیما وارد مذاکره شوید خطر کمتری دارد.

خاطرنشان می‌شود که در تلگراف شماره ۲۵ به اطلاع جنابعالی رساندم که شکایت گالی و لوکوفر دوستانه حل‌و‌فصل شد.

۱۰- طهران ٤ مه ۱۹۰۶

شماره ۲۴

تلگراف

با کمال اطمینان به اطلاع می‌رساند که روز شنبه بیماری شاه عود کرده و دوباره حالش نامساعد گشت،‌اما در این راستا دربار ایران سکوت مطلق اختیار نموده است. از سوی دیگر موضوع روحانیون و سروصدای آنان مجددا موجب نگرانی شدید دولت گردید.

دپشیه (کاردار فرانسه در طهران)