تصویب قانون ملی روابط کارگری در کنگره

عکس:فرانکلین روزولت رییس جمهور آمریکا در دهه سی

بین سال‌های ۱۹۳۲ و ۱۹۳۵، درآمد مزارع بیش از ۵۰‌درصد افزایش یافت، ولی فقط بخشی از آن به خاطر برنامه‌های فدرال بود. طی همان سال‌هایی که کشاورزان تشویق شدند زمین‌هایشان را به زیر کشت نبرند - که موجب جابه‌جایی رعیت شد- خشکسالی شدیدی در ‌ایالت‌های هموار رخ داد. بادهای بسیار شدید و توفان‌های شن در طول سال‌های ۱۹۳۰ منجر به‌ایجاد پدیده‌ای معروف به «کاسه شن» شد. محصولات کشاورزی نابود و مزارع ویران شدند.با شروع سال‌های ۱۹۴۰، ۵/۲‌میلیون نفر از‌ایالت‌های هموار نقل مکان کردند،‌این بزرگ‌ترین مهاجرت در طول تاریخ آمریکا بود. ۲۰۰.۰۰۰‌نفر از‌این افراد به‌ ایالت کالیفرنیا مهاجرت کردند. مهاجرین فقط کشاورز نبودند، بلکه در میان‌این افراد متخصصین، خرده فروش‌ها و افرادی که معیشت شان وابسته به سلامت جوامع کشاورزی بود، وجود داشتند. در نهایت بسیاری از‌این افراد برای یافتن مشاغل فصلی و برداشت محصولات کشاورزی با دستمزدهای بسیار کم با یکدیگر به رقابت پرداختند.دولت کمک‌های نقدی به شکل سازمان خدمات محافظت از خاک، تاسیس شده در سال ۱۹۳۵، عرضه کرد. روش‌های کشاورزی که باعث صدمه زدن به خاک می‌شد منجر به تشدید اثرات خشکسالی شد. ‌این سازمان به کشاورزان یاد داد چگونه فرسایش خاک را کاهش دهند. علاوه بر‌این، نزدیک به ۳۰.۰۰۰ کیلومتر مربع درخت جهت مقاومت در برابر نیروی باد کاشته شد.با وجود‌اینکه AAA در اکثر مواقع موفق بود، در سال ۱۹۳۶ تعطیل شد، یعنی زمانی که مالیاتی که بر فرآورده‌های غذایی وضع کرده بود، توسط دیوان عالی بر خلاف قانون اساسی تشخیص داده شد. کنگره به سرعت قانونی را برای کمک به کشاورزان به تصویب رساند که به دولت اختیار داد به کشاورزانی که زمین‌هایشان را جهت حفاظت از خاک به زیر کشت نبرده بودند، کمک مالی ارائه دهد. در سال ۱۹۳۸، زمانی‌که طرفداران «برنامه جدید» اکثریت را در دیوان عالی به دست آوردند، کنگره سازمان AAA را دوباره برقرار کرد.در سال ۱۹۴۰، نزدیک به شش‌میلیون کشاورز اعانه‌های دولتی دریافت می‌کردند. بر اساس طرح‌های «برنامه جدید»، به محصولات کشاورزی مازاد، بیمه کردن گندم و روشی برای انبار کردن محصولات کشاورزی جهت تضمین ذخیره ثابت غذایی وام تعلق می‌گرفت. در واقع ثبات اقتصادی برای کشاورزان به دست آمده بود، به‌رغم هزینه زیادی که برای آن پرداخت شده بود و نظارت شدیدی که دولت بر‌این مساله اعمال می‌کرد.

صنعت و کار

«سازمان بازسازی ملی» (NRA)، تاسیس شده در سال ۱۹۳۳ توسط «قانون بازسازی صنعتی کشور» (NIRA)، تلاش کرد رقابت بی‌رحمانه و بی‌امان صنعتی را از طریق تعیین قوانین رقابت عادلانه جهت تولید مشاغل بیشتر و در نتیجه خرید بیشتر، پایان بخشد. با وجود‌اینکه در ابتدا از‌ این سازمان استقبال شد، ولی خیلی زود به خاطر تعیین مقررات زیاده از حد مورد انتقاد قرار گرفت و نتوانست به بازسازی صنعتی مورد نظر دست یابد. در سال ۱۹۳۵، مقررات ‌این سازمان بر خلاف قانون اساسی اعلام شد.قانون بازسازی صنعتی کشور حق مذاکره و معامله جمعی برای کارگران را از طریق اتحادیه‌های کارگری به نمایندگی از کارگران تضمین کرد، اما NRA نتوانست بر مشکلات مربوط به مقاومت شدید شرکت‌های تجاری در مقابل اتحادیه‌های مستقل فائق‌ آید. پس از انحلال‌این سازمان در سال ۱۹۳۵، کنگره قانون ملی روابط کارگری را به تصویب رساند که ‌این حق را دوباره تضمین و تامین کرد و کارفرمایان را از مداخله ناعادلانه در فعالیت‌های اتحادیه‌ها منع نمود. ‌این قانون همچنین منجر به تشکیل هیات ملی روابط کارگری جهت نظارت بر مذاکره و معامله جمعی، اجرای انتخابات و تضمین حقوق کارگران برای انتخاب سازمانی که نماینده آنها در مذاکره با کارفرمایان باشد، شد.پیشرفت بزرگی که در سازمان‌های کارگری به دست آمد موجب ‌ایجاد نوعی احساس علاقه مشترک در میان کارگران شد و منجر به افزایش قدرت کارگران نه تنها در بخش صنعت، بلکه در امور سیاسی نیز شد. حزب دموکرات روزولت به شدت از‌این تحولات منفعت برد.

«برنامه جدید دوم»

در سال‌های اولیه، «برنامه جدید» از بسیاری از طرح‌هایی که توسط دولت به تصویب رسیدند، حمایت کرد و موفق به افزایش چشمگیر در تولید و قیمت کالا شد - اما نتوانست که به رکود اقتصادی پایان بخشد. با کاهش نگرانی نسبت به شدت و فوریت بحران، مطالبات جدیدی به وجود آمدند. تجار و بازرگانان از پایان دوران «عدم مداخله دولت در امور اقتصادی» افسوس می‌خوردند و از مقررات NIRA خسارت‌های زیادی را متحمل شدند. حملات گفتاری نیز از جانب گروه‌های چپ و راست سیاسی با ارائه نوشداروهایی که از جانب رویاپردازان، نقشه‌پردازان و سیاستمداران مخاطبان زیادی را به خود جلب کرد، افزایش یافت. دکتر فرانسیس‌ای. تازند مدافع حقوق بازنشستگی سالمندان بود. کشیش چارلز کافلین، «کشیش رادیو»، سیاست‌های تورمی‌را مطالبه کرد و در سخنرانی‌هایی که روز به روز از تشابهات ضد یهودی بیشتر در آنها استفاده می‌کرد، بانکداران بین‌المللی را مقصر دانست. از همه‌این افراد معروف‌تر، سناتور هیویی پی. لانگ از ‌ایالت لوییزیانا بود، سخنرانی شیوا و بیرحم برای آوارگان که از اصلاحات ریشه‌ای در توزیع مجدد ثروت حمایت می‌کرد. (اگر لانگ در سپتامبر ۱۹۳۵ ترور و به قتل نرسیده بود، به احتمال زیاد مبارزه تبلیغاتی خود را برای احراز مقام ریاست جمهوری و رقابت با فرانکلین روزولت در سال ۱۹۳۶ آغاز می‌کرد.)