هشتم اکتبر روز شانزدهم مهر، روز مهرگان است که ایرانیان از هزاره دوم پیش از میلاد آن را گرامی داشته‌اند و بعدها دومین روز مهم سال پس از «نوروز» به شمار آورده و مفصل ترین مراسم از جشن‌های شش روزه مهرگان را در این روز برگزار کرده‌اند.

از سده جاری به دلیل نامعلوم، روز مهرگان از شانزدهم مهر به چهاردهم این ماه منتقل شده است!. مهر (میترا) در پارسی مفهوم «فروغ، روشنایی، دوستی، پیوستگی، پیوند و محبت» داشته و ضد دروغ، دروغ گویی، پیمان شکنی و نامهربانی کردن بوده است. در زبان پارسی، واژه «دروغ» ازسه هزار سال پیش تغییر نیافته که تلفظ اولیه آن «دروگ» بود. پیش از هخامنشیان، جشن مهرگان را بغ یادی ( (بگ یادی) «یاد خدا - سپاسگزاری از خدا» می‌گفتند. عمر خیام نیشابوری که تقویم خورشیدی را تنظیم کرده درباره مهر ماه و جشن مهرگان گفته است: «این ماه را از آن مهرماه گویند که مهربانی بود مردمان را بر یکدیگر، از هر چه رسیده باشد، از غله و میوه نصیب باشد، بدهند و بخورند با هم.»

حل اختلاف ایران و عثمانی
شانزده مهر سال 1746 دولت عثمانی- که ارتش آن کشور در سال 1745 در منطقه «قارص» از ارتش ایران شکست خورده بود- به نادرشاه پیشنهاد کرد یک پیمان صلح دائم برای حل همه اختلافات دو دولت تنظیم و امضا شود. نادرشاه در آگوست 1743 بغداد و بصره را از دست عثمانی خارج و پادگان نظامیان این دولت در کرکوک را گلوله باران کرده بود. عثمانی‌ها قبلا و در چند مورد شرایط صلحی را که میان آن دولت و دولت صفویه امضا شده بود نقض کرده بودند.
در پی عملیات نظامی نادرشاه در بین‌النهرین، دولت عثمانی که یارای مقابله با نادرشاه را نداشت پیشنهاد صلح داد و قرارداد مربوط در سال ۱۷۴۷ میان دو دولت به امضا رسید، نادرشاه از بغداد صرف نظر کرد و عثمانی حاکمیت ایران بر سلیمانیه و ایروان را به رسمیت شناخت و متعهد شد که نسبت به قفقاز ایران نظر نداشته باشد.

تجلیل از خدمات
میهن‌دوستانه «فردوسی»
در این روز در سال ۱۳۱۳ (۸ اکتبر ۱۹۳۴) و در جریان جشن‌های هزاره فردوسی، مجلس شورای ملی تمامی جلسه خود به فردوسی و تجلیل از خدمات ایران‌دوستانه او و عظمت کاری را که در خدمت به ایران و ایرانی انجام داده بود اختصاص داد و بر قطعنامه مستشرقین که فردوسی را میهن دوست‌ترین ایرانیان اعلام کرده بودند، صحه گذارد. برای شرکت در مراسم هزاره فردوسی که ۱۵ روز طول کشید بیش از چهل مستشرق از سایر کشورها در تهران گرد آمده و هرکدام رساله داده و نطق کرده بودند. در همین روز شهرداری تهران خیابان علاء الدوله را به «فردوسی» تغییر نام داد.


روزی که «چه گوارا» را کشتند
ارنستو «چه گوارا»، پزشک و انقلابی سوسیالیست آرژانتینی که در انقلاب کوبا مرد شماره ۲ به شمار می‌آمد و پس از پیروزی این انقلاب، وزیر صنایع کوبا شده بود هشتم اکتبر سال ۱۹۶۷ در زد و خورد با ژاندارم‌های کشور بولیوی دستگیر و همان روز یا روز بعد در اسارت کشته شد و دهم اکتبر عکس جسد او را به روزنامه‌ها دادند تا مرگ وی را ثابت کنند. قتل فوری او برای این بود که اگر زنده بودنش ثابت می‌شد، به علت کثرت هوادارانش در سراسر جهان و مداخله دولت‌های کمونیست از جمله شوروی، دیگر کشتن او امکانپذیر نبود. بعدا برخی از افسران ارشد بولیوی اعتراف کردند که به خواست «سیا» چه گوارا به قتل رسید. وی به همراه شش تن از یارانش کشته شد. این گروه به بولیوی رفته بودند تا راه و رسم انقلاب را به کشاورزان و بومیان (سرخپوستان) محروم این کشور بیاموزند. چهار دهه پس از قتل چه گوارا بولیوی به دست پیروان او آزاد شد. «چه» هنگام قتل ۳۹ ساله بود.

آگهی برای فروش اتومبیل


«رنسوم اولدز» سازنده اتومبیل سواری اوزمبیل نخستین آگهی تجاری تبلیغ برای فروش اتومبیل را به روزنامه‌های آمریکا داد و چهارم اکتبر ۱۹۰۱ نخستین روزنامه در نیویورک آن را چاپ کرد. قرار بود که چاپ این آگهی تا هشتم اکتبر ادامه داشته باشد تا «اولدز» از تاثیر و نتیجه آن آگاه شود و ببیند که چه میزان سفارش ساخت به دست می‌آورد. وی قبلا اظهار امیدواری کرده بود که تا پایان سال (نزدیک به سه ماه بعد) ۴۰۰ اتومبیل دیگر بفروشد تا کار ساختن مدل سال ۱۹۰۲ را آغاز کند. اولدز آگهی تجاری خودرا با عکس بالا به نشریات داده بود و در زیر عکس به امضای خود نوشته بود: تپه‌ها در برابر اوزمبیل هیچ هستند. رانندگی اتومبیلی را که از تپه بالا می‌رود «رنسوم» خود شخصا بر عهده داشت. در این آگهی بهای هر دستگاه اوزمبیل ۶۵۰ دلار اعلام شده بود. کارخانه‌های اوزمبیل و شورولت بعدا توسط جنرال موتورز خریداری شدند.

فدرالیزه شدن آمریکا
هشتم اکتبر سال 1633 شهر «دورچستر» ماساچوست به سبک کشور - شهرهای یونان باستان برای خود «دولت‌شهر» تاسیس کرد، که این اقدام به تدریج در سراسر آمریکا اقتباس شد به گونه ای که هم اکنون، همه شهرهای ایالات متحده در امور داخلی خود استقلال دارند و شهرداران بر آنها حکومت می‌کنند و شوراهای شهر پارلمان محلی به شمار می‌آیند و همه امور شهر از پلیس تا مدرسه، آب تا فاضلاب ـ جز پستخانه ـ توسط آنها اداره می‌شوند.