هرودت مورخ یونانی در کتاب‌های خود یادآوری کرده بود که یونانی‌ها از نیروی مخصوص آغشته به مواد نفتی و اشتعال آن در جنگ با دشمنان استفاده می‌کنند. اما کسی که به این گفته هرودت توجه کافی و ژرف کرد جورج هنری بیسل بود. تلاش‌های فکری و عملی او در این عرصه نتیجه داد و راه تازه‌ای در صنعت نفت باز شد. او شرکت پنسیلوانیا راک اویل را تاسیس و حفاری چاه نفت را به شیوه نوین تجربه کرد.

آشنایی او با نفت و ورود او به این عرصه در یکی از مسافرت‌هایش به غرب پنسیلوانیا رقم خورد. او دید که شهروندان پنسیلوانیا با کفگیر و پتو نفت جمع می‌کنند و کنجکاو شد.

بیسل در دیداری اتفاقی در کالج دارتموت، نمونه‌ای از همان نفت خام را در دفتر یکی از استادان دانشگاه دید که بر روی آن تحقیق می‌کرد. او از خود پرسید که آیا راهی وجود دارد که از نفت روشنایی به دست آورد. کنجکاوی او خیلی زود سرمایه‌گذاران را به سرمایه‌گذاری در انجام تحقیقات در این حوزه تحریک کرد. بیسل و همکارش اولت با کمک جیمز تاونزند که یک بانکدار بود در ۱۸۴۵ شرکت پنسیلوانیا راک اویل را برای تحقیق درباره نفت خام تاسیس کردند. بنجامین سیلمین جونیور از استادان دانشگاه ییل؟؟ به کمک آن‌ها آمد و نتیجه تحقیق خود را این گونه ارائه داد: «برای من محرز شده است که زمینه‌های فراوانی وجود دارد که مرا در این اعتقاد امیدوار می‌کند و آن این است که گروه شما ماده خامی در اختیار دارد که از آن می‌توان با فرآیندی ساده و ارزان فرآورده‌های بسیار باارزشی تولید کرد.»

حالا دیگر سرمایه‌گذاران یقین حاصل کردند که می‌توان با تقطیر نفت خام، فرآورده‌های مرغوب برای ایجاد روشنایی تحصیل کرد. اما این پرسش هنوز وجود داشت: آیا نفت صخره به مقدار کافی وجود دارد؟ بیسل که در پیرامون این موضوع فکر می‌کرد بر حسب اتفاق در یک روز گرم تابستان سال ۱۸۵۶ در خیابان برادوی نیویورک یک آگاهی تبلیغاتی در پشت یک پنجره داروسازی دید. در این آگهی خبر از دارویی مرتبط با نفت خام داده شده بود و چندین دکل حفاری نمک به چشم می‌خورد.

نفت خام حاصله یکی از فرآورده‌های فرعی حفاری چاه نمک بود که برای ساخت داروهای درمانی به کار می‌رفت. او اندیشید که آیا می‌توان با الگو گرفتن از روش حفاری چاه نمک در زمان کوتاهی به چاه نفت دست یافت. بیسل به این روش اعتماد پیدا کرد اما دیگران نه. او برای آزمایش، شرکتی به نام «شرکت نفت سنکا» تشکیل داد که وابسته به شرکت نفت پنسیلوانیا بود و کارش را شروع کرد. در ۲۷ اوت ۱۸۵۹ و در ۲۱ متری زمین به نفت رسید. بیسل با کیسه‌ای پول برای خرید اراضی به آن محل رفت و در نامه‌ای به همسرش نوشت: «حالم بسیار خوب است، اما خسته‌ام. به ما سخت گذشت. این روش حفاری، سرانجام بیسل را به مقصود رساند. سوخت ارزان و مرغوب و کافی. همان چیزی که بیسل مدت‌ها در ضمن پرسش‌های پی‌درپی خود به دنبال آن بود. او می‌دانست که این کار ثروت فراوانی برایش می‌آورد. بیسل به ثروت فراوانی رسید به طوری که بخشی از آن را برای احداث ورزشگاهی در دانشگاهی در دارتموت-همان جایی که حس کنجکاوی وی را برانگیخت- هدیه کرد. روش حفاری چاه نفت که نخستین بار با بیسل به تاریخ صنعت نفت عرضه شد، به سرعت او را ثروتمند و مشهور کرد و شهرت او واژه آشنای خانواده‌های فعالان صنعت نفت در سراسر قاره آمریکا شد. بیسل بقیه عمر خود را در صنعت نفت گذراند و در سال ۱۸۸۴ زمانی که او ۶۳ سال داشت فوت کرد.