۱۳۰۴- محمدعلی‌ خان فروغی (ذکاء‌الملک) وزیران خود را به این شرح معرفی کرد:

حسین دادگر (عدل‌الملک) وزیر داخله، حسن مشار (مشار‌الملک) وزیر خارجه، امیرلشکر عبدالله امیر طهماسبی وزیر جنگ، مرتضی قلی بیات وزیر مالیه، جعفرقلی اسعد (سردار اسعد) وزیر پست و تلگراف، علی‌اکبر داور وزیر فوائد عامه و تجارت، یوسف مشار (مشار‌ اعظم) کفیل وزارت معارف، میرزا محمود جم (مدیرالملک) معاون رییس‌الوزرا.

۱۳۰۴- سرتیپ مرتضی خان یزدان‌پناه به سمت ژنرال آجودان شاه تعیین شد.

۱۳۰۴- مجلل‌الدوله دولتشاهی و معاون‌الدوله غفاری به ریاست تشریفات داخلی و خارجی دربار پهلوی تعیین شدند.

۱۳۰۷- مهدی قلی هدایت رییس‌الوزرا وزیران خود را به این شرح به مجلس معرفی کرد:

فیروز فیروز وزیر مالیه، علی‌اکبر داور، وزیر عدلیه، یحیی قره‌گوزلو وزیر معارف، سرتیپ شیبانی وزیر فوائد عامه، صوراسرافیل وزیر پست و تلگراف، سردار اسعد وزیر جنگ، ادیب‌السلطنه سمیعی وزیر داخله، پاکراون کفیل وزارت خارجه،‌ یحیی دیبا (ناظم‌الدوله) معاون رییس‌الوزرا.

۱۳۱۴- حسن پیرنیا (مشیرالدوله) در سن ۶۳ سالگی در تهران به مرض سکته قلبی درگذشت. وی یکی از رجال نامدار سیاست و علم و ادب بود. بعد از مشروطیت به کرات به وزارت و رییس‌الوزرایی رسیده بود و در اواخر عمر تاریخ ایران باستان را تهیه و به چاپ رسانید.

۱۳۱۴- امیرلشکر محمد حسین آیرم، رییس نظمیه که از چندی پیش بیمار و در منزل بستری بود اجازه یافت برای معالجه به اروپا عزیمت کند. آیرم صبح امروز از طریق بندرانزلی از راه روسیه به آلمان رفت و از ترس رضا‌شاه دیگر به ایران بازنگشت.

۱۳۱۴- سرهنگ رکن‌الدین مختاری معاون نظمیه به کفالت نظمیه منصوب شد.

۱۳۱۹- مجارستان به کشورهای محور ملحق شد.

۱۳۲۳- در جلسه خصوصی مجلس شورای ملی برای ابراز تمایل به نخست‌وزیر آینده اخذ رای به عمل آمد در نتیجه مرتضی قلی‌بیات، (سهام‌السلطان) با ۵۰ رای صاحب اکثریت آرا شد و فرمان نخست‌وزیری وی صادر شد.

۱۳۲۸- انتخابات تبریز باطل شد و انجمن نظارت منحل گردید.

۱۳۲۹- نخست‌وزیر، امان‌الله اردلان را به سمت وزیر کشور و اسدالله اعلم را به سمت وزیر کار معرفی کرد.

۱۳۳۳- به دستور سپهبد زاهدی درآمدهای کشور به دو قسمت تقسیم خواهد شد. پول نفت به طور کلی برای برنامه‌های عمرانی به مصرف می‌رسد. سایر درآمدهای کشور هزینه جاری خواهند بود.

۱۳۳۳- شاه برای خود از نمایندگان مجلس شورای ملی تقاضای حق‌ وتو در لوایح مالی کرد.

۱۳۳۴- کنفرانس کشورهای عضو پیمان بغداد با شرکت نخست‌وزیران، ایران، ترکیه، عراق، پاکستان و انگلستان و وزیر امور خارجه آمریکا در قصر گل‌ها در بغداد به ریاست نوری‌السعید نخست‌وزیر عراق افتتاح شد. علاء در این کنفرانس اظهار کرد این پیمان برای تجاوز به وجود نیامده، بلکه هدف آن فقط دفاع مشروع از حقوق ملی است. ایران به دفاع از هر وجب خاک خود علاقه حیاتی دارد.

۱۳۳۵- کشور انگلستان به بازرگانان ایرانی اجازه فعالیت در خاک خود داد.

۱۳۴۵- اعلم وزیر تازه دربار اعلام کرد تاج‌گذاری شاه در هفته اول آبان ماه ۱۳۴۶ انجام خواهد گرفت.

۱۳۴۶- رییس‌جمهوری بلغارستان برای یک دیدار رسمی وارد تهران شد.

۱۳۴۶- ارتشبد آیره رییس ستاد نیروهای فرانسه وارد تهران شد.

۱۳۴۷- ظرفیت کارخانه ذوب‌آهن افزایش یافت.

۱۳۴۸- ماموریت فضانوردان آپولوی ۱۲ پیروزمندانه پایان یافت.

۱۳۵۱- دکتر سید حسین نصر به ریاست دانشگاه صنعتی منصوب شد.

۱۳۵۵- دولت ایران ۴۸۰۰ میلیون تومان از دولت انگلستان موشک‌های زمین به هوای هدایت‌شونده خریداری کرد.

۱۳۵۵- حسنی مبارک معاون رییس‌جمهوری مصر همراه با اسماعیل فهمی معاون نخست‌وزیر و وزیر خارجه مصر به ایران آمد.

۱۳۵۷- تمام پرونده‌های موجود در دیوان کیفر و دادسرای تهران به جریان گذاشته شد و در نتیجه عده‌ای از بلندپایگان شاغل یا سابق توسط بازپرسان توقیف شدند. دکتر غلامحسین جهانشاهی وزیر اسبق بازرگانی و منوچهر پیروز استاندار پیشین فارس جزو بازداشت‌شدگان می‌باشند.

۱۳۵۷- شش هزار دانشجوی دانشگاه فردوسی دست به تظاهرات زدند.

۱۳۵۷- شاه در یک مصاحبه با هفته‌نامه تایم گفت اگر از سلطنت کناره‌گیری کنم آتش جنگ داخلی در ایران افروخته خواهد شد. او گفت اگر چنین جنگی درگیرد هزاران نفر کشته خواهند شد و کشور تجزیه خواهد شد و گروه‌های کمونیستی درصدد به دست گرفتن امور برخواهند آمد. شاه گفت پس از مطالعه راه‌های ممکن تصمیم گرفته است در مقام خود باقی بماند تا سرانجام فرزند ۱۸ ساله‌اش جانشین او شود.

۱۳۵۷- امام خمینی در مصاحبه با مجله اشپیگل گفتند: ما با رضا پهلوی به عنوان جانشین شاه موافقت نخواهیم کرد.