تمبر دولتی در عصر ناصری

دوران سلطنت ناصرالدین‌ شاه که مصادف با رقابت شدید دولت‌های بریتانیا و روسیه در ایران بود، بر اهمیت ایران زمین به مثابه پل ارتباطی میان شرق و غرب بیش‌ از پیش افزود و این گستره باستانی را مطمع نظر کشورهای اروپایی قرار داد. در آن روزگار شاه جوان که به نوگرایی اهمیت می‌داد، لیک مایل نبود در راه آن ذره‌ایی از قدرت خویش بکاهد رویکردی به انجام اصلاحات را آغاز کرد. انجام این اصلاحات به دلیل عدم آمادگی جامعه ایران و استبداد و خفقان حاکم بر جامعه تنها به صورت روبنایی اعمال گشت و پس از مدت زمان اندکی جذب جامعه سنتی شد. در این میان البته دگرگونی‌هایی در وضعیت اداری پدید آمد و جهت ایجاد تشکیلات پستی جدید به منظور برقراری ارتباطات سریع‌تر میان ایالات و ولایات داخلی و دستگاه حکومتی و تنظیم وضعیت مالیات‌گیری و همچنین ایجاد روابط دقیق‌تر میان دولت‌های خارجی و کشور ایران، چاپ تمبر به سبک اروپایی انجام شد. البته این اقدام، نخست متاثر از ایجاد تشکیلات پستی جدید در امپراطوری عثمانی که از دیرباز روابط تجاری قوی و گسترده‌ای با ایران داشت، صورت گرفت به ویژه آنکه این کشور به دلیل سابقه همجواری با ایران و تعلق خاطر ایرانیان به زیارت عتبات، مکه معظمه و مدینه منوره از کانون‌های مهم سیاحتی، تجارتی آن عصر به شمار می‌آمد.

این اصلاحات در امپراطوری عثمانی از تاریخ ۱۲۸۰ه.ق/۱۸۶۳م صورت گرفت. ساکنان بخش‌های جنوبی ایران زمین از سال‌ها قبل به دلیل فعالیت‌های خارجیان در نواحی خلیج ‌فارس به ویژه بازرگانان انگلیسی با سامانه و تشکیلات پستی انگلستان در هندوستان آشنا بودند و با ایجاد دفاتر پستی‌کمپانی هند شرقی در بنادر خلیج ‌فارس از جمله بندرعباس و بوشهر، با استفاده از تمبر در محمولات پستی آشنا شده بودند و بازرگانان ایرانی نیز، طبق ضوابط از این خدمات استفاده می‌کردند. جمع‌آوری و ارسال مکاتیب و مرسولات به گونه‌ای منظم و مستمر هفته‌ای یک‌بار میان کلیه بنادر خلیج ‌فارس با تمبرهای مستعمراتی هند و انگلیس (کمپانی هند شرقی) صورت می‌گرفت.

آشنایی ایرانیان با جوامع مختلف اروپایی به ویژه محصلان که از خارج کشور به ایران باز می‌گشتند و تدوین نوشته‌ها و سفرنامه‌های ایرانیان مقیم خارج از کشور که به منظور آگاهی شاه، به حضور وی تقدیم می‌شد یا آن بخش از نوشته‌ها که پس از بازگشت به میهن بازگو می‌گردید همه‌ و همه دست‌ به ‌دست هم داد تا ناصرالدین‌‌شاه تصمیم به انجام اصلاحاتی در امور اداری بگیرد. مهم‌ترین این اصلاحات شامل:

۱. اعزام محصلین ایرانی به اروپا

۲. استفاده از افراد تحصیلکرده و جوان در اداره امور کشور

۳. احداث خطوط تلگراف

۴. تهیه اوراق دولتی مخصوص با نشان شیر و خورشید

۵. ایجاد راه‌های جدید پستی

۶. ایجاد چاپارخانه‌ها

۷. گسترش کاروانسراها

۸. تهیه و به کار بردن تمبر در تشکیلات پستی

به دنبال تصمیم جدی ناصرالدین ‌شاه به منظور مدون کردن پست ایران، حسن‌علی‌خان امیرنظام گروسی، وزیرمختار ایران در پاریس به علت معاشرت با امپراطور ناپلئون سوم و ارتباط با رجال فرانسوی به ایران احضار شد و از او خواسته شد تا با کارشناسان وزارت پست و ضرابخانه فرانسه و متخصصان تهیه کلیشه و چاپ تمبر ارتباط برقرار کند، تا کلیشه‌ای برای ایجاد اولین تمبر پستی در ایران تهیه کند. چنانچه از نامه‌های قبلی امیرنظام به ناصرالدین‌ شاه برمی‌آید، ایران برای برقراری ارتباط صحیح با دولت فرانسه نیاز فوری به استفاده از تمبر در تذکره‌ها داشت بنابراین امیرنظام در اوایل سال ۱۲۸۲ه.ق با بعضی از اعضای سفارت از جمله با حاجی محسن‌خان سرتیپ ، نایب‌اول سفارت به تهران آمد و پس از دریافت دستورات کافی جهت وضع سرویس‌های جدید پستی و تهیه تمبر مناسب برای استفاده در مراسلات پستی ایران، مجددا در آخر شوال همان سال به فرانسه بازگشت.

به این ترتیب حاجی ‌محسن‌خان سرتیپ در سال ۱۲۷۵ه.ق با درجه سرهنگی و نایب ‌اول سفارت همراه با حسن‌علی‌‌خان امیرنظام گروسی به پاریس رفت و در آنجا با دستور امیرنظام عامل اجرای برنامه تهیه تمبر برای پست ایران گشت. او همراه با حکیم‌الملک و محمدحسن‌خان صنیع‌الدوله (اعتمادالسلطنه بعدی) پس از ورود به پاریس مستقیما با خبرگان وزارت پست و سایر موسسات مربوط به تهیه تمبر پست ایران در کشور فرانسه مثل ضرابخانه، برای تهیه طرح مناسب وارد مذاکره شد.

این هیات ایرانی پس از بررسی‌های فراوان سرانجام با کلیشه‌هایی که توسط آقای آلبرت بار (Bar) کارمند ضرابخانه پاریس تهیه شده بود- به علت تجانس بیش از حد طرح و زمینه شرقی آنکه الهام گرفته از شیروخورشید و طرح‌های قدیمی باستانی ایرانی بود- موافقت کرد.

پس از آوردن کلیشه‌ها و نمونه‌های بار به ایران جریان استفاده از تمبر پست در مراسلات باز هم به علتی نامعلوم حدود یک سال و نیم به بوته فراموشی سپرده شد تا اینکه بالاخره در سال ۱۲۸۵ ه.ق پس از تغییرات جزئی در کلیشه‌ها چاپ و تکثیر و توزیع تمبرها به مسوولان چاپارخانه‌ها داده شد و به این ترتیب از سال ۱۲۸۵ ه.ق استفاده تمبر در مراسلات پستی به تقلید از ممالک اروپایی ـ به صورت ناقص ـ در ایران رواج یافت. تمبرهایی که در این سال میان ماموران پستی و نایب‌های چاپارخانه‌ها توزیع گردید، بعدها به تمبر باقری معروف شد که شاید ماخوذ از محل چاپ یا توزیع باشد. ظرف مدت اندکی این تمبرهای باقری در شهرهای تبریز، میانه، زنجان، قزوین و تهران مورد استفاده قرار گرفت.

به این ترتیب پست ایران که پس از برکناری شهاب‌الملک در سال ۱۲۸۳ه.ق به عهده محمدناصر‌خان ظهیرالدوله وزیر دربار و ایشیک‌‌آغاسی‌باشی ناصرالدین ‌شاه واگذار شده بود، پس از اندکی به دلیل عدم توانایی و فرصت کافی محمدناصر‌خان به میرزاتقی‌خان نامی که معروف به چاپارچی‌باشی بود محول شد، اما در مدت مدیریت او اوضاع پست آشفته شد، ولی بار دیگر در سال ۱۲۸۶ه‌.ق جان تازه‌ای یافت. مبلغ این تمبرها پنج شاهی بود که جهت استفاده در روی یک پاکت حاوی نامه و یک ریال برای پاکتی حاوی دو نامه تا پنج‌نامه اخذ می‌شد.

نیلوفر کسری