گروه تاریخ اقتصاد - آنتونی ایدن، نخست وزیر پیشین انگلیس در قسمتی از خاطراتش درباره تلاش پیگیرانه آمریکایی‌ها به منظور به دست آوردن موقعیت ممتاز بین‌المللی در کانال سوئز چنین می‌نویسد: «پرزیدنت آیزنهاور ارزش فوق‌العاده‌ای را که کانال سوئز برای جهان آزاد داشت پذیرفته بود و می‌گفت امکان دارد که سرانجام لازم آید برای حفظ حقوق بین‌المللی زور به کار بریم، ولی معتقد بود که قبل از استعمال قوه قهریه باید از تمام امکانات برای حل و فصل مسالمت‌آمیز مساله استفاده کرد.»

آقای دالس در نخستین جلسه مذاکرات خود که روزاول اوت با وزرای خارجه انگلستان و فرانسه به عمل آورد نظریات خود را چنین خلاصه کرد:

۱- این موضوع قابل تحمل نیست که ترعه سوئز بدون هیچ گونه نظارت بین‌المللی تحت تسلط یک کشور درآید.

۲- از معاهده ۱۸۸۸ باید به عنوان اساس مذاکرات استفاده کنیم تا به این وسیله از در آمیختن مساله کانال سوئز با موضوع ترعه پاناما و ایجاد مسائل پیچیده اجتناب شود.

۳- زور آخرین وسیله‌ای است که باید به آن دست زد، ولی اگر توسل به تمام وسایل دیگر بی‌نتیجه شود آمریکا مخالف استعمال قوه قهریه نیست.

۴- باید افکار عمومی مردم جهان را به نفع اداره بین‌المللی کانال تجهیز کنیم.

۵- باید بکوشیم تا نظریات سه جانبه ما دست کم مورد قبول دو سوم اعضای کنفرانسی که قرار است تشکیل شود قرار گیرد.

منبع: خاطرات ایدن، ترجمه کاوه دهگان