علی محمد بحرالعلوم طباطبائی مدیرعامل شرکت کارگزاری بیمه انرژی قسمت اول ۱۳۱۰ تاریخی است که شرکت‏‌های بیمه خارجی «اینگسستراخ»، «آلیانس»، «ایگل استار»، «یورکشایر»، «رویال»، «ویکتوریا»، «ناسیونال سویس»، «فنیکس»، «اتحادالوطنی» و... اقدام به تاسیس شعبه یا نمایندگی در ایران کردند. (۸۴ سال پیش) پیدایش صنعت بیمه در ایران قدمتی طولانی‌تر از تاسیس دانشگاه در ایران دارد، در سال ۱۳۱۳ دانشگاه تهران تاسیس شد. قبل از دانشگاه تهران در سال ۱۲۹۸ دارالمعلمین عالی برای تربیت معلم تاسیس شد که در سال ۱۳۱۲ نام آن به دانشسرای عالی تغییر یافت. در ۸۴ سال قبل اراده مسوولان وقت برای شکل‌گیری صنعت بیمه در ایران بی‌حکمت نبوده است. در این رابطه اظهارات مرحوم داور وزیر مالیه وقت خطاب به کارمندان بسیار معدود آن زمان شرکت بیمه ایران شنیدنی و بسیار قابل تعمق است.داور اهمیت بیمه ایران برای کشور را به اندازه بانک ملی می‌دانست، از مزیت‌های فعالیت بیمه در خارج از کشور به خوبی واقف بود و بر این اساس اعتقاد داشت مسوولان بیمه باید نگاهی برون مرزی به این صنعت ازخود نشان دهند. داور معتقد بود بیمه ایران بیش از همه باید نسبت به تاسیس شعبه در خارج از کشور نظیر بغداد، کراچی و بمبئی اقدام کند و نکته مهم‌تر تاکید وی براستفاده از نیروهای تحصیلکرده و باسواد بود با عقلی پخته و دلی سوخته بود تا بتوانند اسم بیمه ایرانی در دنیا را معروف و شاخص گردانند. بیمه یکی از قدیمی‌ترین موضوعات مورد توجه بشر است و از طرف دیگر یکی از جدیدترین آنها. آنچه قطعی و فارغ از هر گونه تردید از دیدگاه اهمیت است، این است که بیمه اهمیت فوق‌العاده‌ای به‌ویژه در تجارت بین‌الملل پیدا کرده است. بیمه مدرن و امروزی جز رقابت‌پذیری از طریق توانمندسازی نیروی انسانی، آموزش و استفاده از فرصت‌ها میسر نمی‌شود آن‌هم در دنیایی که به شدت سرعت می‌گیرد و آموزش تبدیل به نیازی اساسی شده است از این بابت که بیمه مناسب‌ترین ابزار برای برطرف کردن عدم اطمینان‌ها و نامعلوم‌ها است، بیمه نا معلوم‌ها را به معلوم‌ها تبدیل می‌کند، نامعلوم‌ها یعنی ریسک‌ها و اتفاقاتی که وقوع آنها نا معلوم و نا مشخص است. متاسفانه این صنعت در کشور ما در شرایط توسعه یافتگی قرار ندارد که مرتبط با موضوع لازم می‌داند نکات مهمی به صورت مختصر بیان شود.

اهمیت و جایگاه بیمه

- «لایو ایتشورنس مورخ ۲۷ ژوئن ۲۰۱۳، بوریس جانسن (Boris Johnson) شهردار لندن، در جمع ۳۰۰۰ نفری حضار نقش و اهمیت بیمه را در میان دیگر بخش‌های مالی و اقتصادی پر معنی و شگفت انگیز دانست. شهردار فعلی لندن ضمن ادای احترام به لویدز که از قدمتی ۳۲۱ ساله برخوردار است اظهار کرد هیچ‌کس نمی‌تواند تاثیر اقتصادی «لویدز لندن» را بر پایتخت انگلیس مورد انکار قراردهد. بازار بیمه لویدز هم در بخش دولتی و هم در بخش خارجی به راستی نقش آفرین بوده است. ادوارد لویدز با حضورخود لندن را شهری تجاری کرد، لویدز لندن به تنهایی مسوول درآمد ۴۰ میلیارد دلاری این شهر است و هیچ‌کس نمی‌تواند نقش و موفقیتی را که لویدز به تنهایی برای شهر لندن به ارمغان آورده است نادیده بگیرد، لویدز مکانی امن و خلاق را برای کلیه سرمایه‌گذاران فراهم کرده است، لویدز مکانی است که ریسک‌ها در آن به حداقل می‌رسند.»

- ۲۰۰۵، توفان کاترینا (Hurricane Katrina) فاجعه‌بارترین توفان آمریکا که با سرعت ۲۸۰ کیلومتر در اوت ۲۰۰۵ از دریا به خشکی سرایت کرد به تدریج بخشی از کرانه‌های آمریکایی خلیج‌مکزیک از نیواورلئان درایالت لوئیزیانا تا موبایل در ایالت آلاباما را درنوردید و به ویرانی کشید. این توفان باعث مرگ۸۳۶ تن و آوارگی میلیون‌ها نفر شد.

به گزارش لویدز لندن اکتبر ۲۰۱۲، کل خسارت وارده ناشی از این توفان بالغ بر ۱۷۰ میلیارد دلار وخسارات تحت پوشش بیمه‌ای بالغ بر ۶۵ میلیارد دلار (۶۵ درصد از خسارات وارده) است.

- ۲۰۱۰ خلیج مکزیک - لکه نفتی، در تاریخ ۲۰ آوریل ۲۰۱۰ به علت انفجار و غرق دستگاه حفاری فراساحلی به نام

Deepwater Horizon تحت مسوولیت شرکت نفت (BP) بزرگ‌ترین آلودگی نفتی فراساحلی درتاریخ آمریکا به‌وجود آمد که از آن به‌عنوان بحرانی به پهنای خلیج مکزیک نام برده‌اند. دراثر این حادثه خسارات فراوانی به محیط زیست، سواحل مناطق دریایی، صید ماهیگیری و فعالیت‌های گردشگری وارد آمد. وجود قوانین محکم و لازم الاجرا در دولت‌های فدرال موجب شد تعداد زیادی دعاوی حقوقی به‌خصوص علیه شرکت BP از جانب اشخاص مختلف اعم از حقیقی و حقوقی اقامه شود.

گزارش‌های ارائه شده از جانب شرکت BP، روزنامه وال استریت ژورنال، بلومبرگ و دیگر منابع حکایت از وسعت خسارات وارده، تعدد دعاوی مطروحه و همچنین دشواری و پیچیدگی مشخص کردن میزان مسوولیت هر یک از طرف‌های ذی‌ربط و ذی‌نفع در این فاجعه خود زمینه مناسبی برای مطالعه و تحقیق از جانب متخصصان و اهل فن فراهم کرد و به‌تدریج به‌صورت

(Case Study) مورد توجه بسیاری قرار گرفت.

به گزارش نشریه وال استریت ژورنال به تاریخ ۴ سپتامبر ۲۰۱۴، میزان خسارت وارده بالغ بر ۲۹/۴۲ میلیارد دلار است که درصد مسوولیت شرکت‌های ذی‌نفع و ذی‌ربط در این حادثه به ترتیب، شرکت BP ۶۷ درصد، شرکت ترانس اوشن مالک و گرداننده دستگاه حفاری Deepwater Horizon ۳۰ درصد و شرکت هالیبرتون ۳ درصد بود. بر اساس گزارش روزنامه گاردین به تاریخ ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۰ متعاقب انفجار دستگاه یاد شده که موجب بزرگ‌ترین آلودگی زیست محیطی شد نرخ بیمه‌های انرژی در بازار بین‌المللی بین ۱۰ تا ۳۰ درصد افزایش یافت. به نقل از شرکت BP، در این حادثه شرکت BP مبلغ ۱۳ میلیارد دلار بابت جبران خسارات وارده به محیط زیست، پاکسازی محیط‌زیست و دیگر دعاوی مطروحه پرداخت کرد. از چگونگی بیمه‌های شرکت BP و میزان خسارات پرداختی از جانب بیمه‌گران ذی‌ربط اطلاعات چندانی در اختیار نیست، معمولا شرکت‌های چندملیتی نفتی ازجمله شرکت BP برای تامین مسوولیت‌های خود از پوششی تحت‌عنوان کپتیو (Captive) نیز استفاده به عمل می‌آورند. دراین حادثه شرکت هالیبرتون (Halliburton) مبلغ ۱/۱ میلیارد دلار، شرکت کامرون Cameron International Group طراح و سازنده دستگاه بازدارنده (Blowout Preventor) مبلغ ۲۵۰ میلیون دلار، شرکت Weatherford International تامین کننده برخی تجهیزات ۷۵ میلیون دلار، شرکت Mitsui & Co مبلغ ۱/۱ میلیارد دلار پرداخت کردند که هر یک از پوشش بیمه‌ای برای تامین تعهدات خود بهره‌مند بوده‌اند.