احیای غول کره‌ای
مترجم: نیلوفر قدیری- در اواخر سال ۱۹۹۹ بعد از بحران مالی آسیا گروه صنعتی دوو در بازارهای مالی جهان یک شرکت مرده به شمار می‌آمد. این دومین شرکت بزرگ کره‌جنوبی با بیش از ۳۰میلیارد بدهی بزرگ‌ترین ورشکستگی تاریخ شرکت‌ها را رقم زد. کیم وو چونگ مدیر و بنیانگذار این شرکت که به دستکاری در دفاتر متهم شده بود از کشور گریخت. اکنون هفت سال بعد از آن روزها بازوهای از کار افتاده دوو دوباره احیا شدند. شرکت‌های گروه صنعتی دوو به همین اعتباردهندگان و بانک‌ها و همچنین به دلیل بهبود وضعیت کلی اقتصاد کره اکنون سود رکوردآوری را ثبت می‌کنند. واحد خودروسازی دوو رو به بهبود است و همه ۱۶۰۰کارگران اخراجی دوران بحران را به کار بازگردانده است. این در حالی است که مالک جدید دوو یعنی جنرال‌موتورز خود با بحران کارگران اخراجی روبه‌رو است.
واحد ساخت و ساز و تجهیزات دوو که اخیرا به یک شرکت کره‌ای دیگر فروخته شده اکنون سرآمد بازار در چین است. «کیم» سال گذشته بعد از شش‌سال مخفی شدن در خارج به کشورش بازگشت و به ۱۰سال حبس و ۲۲میلیارد دلار جریمه محکوم شد. اما خریداران همچنان بر سر واحدهای باقی‌مانده از امپراتوری فروپاشیده او با هم رقابت می‌کنند.
اکنون نام «دوو» دیگر نماد تحقیر و بحران مالی کره نیست، بلکه نماد غرور احیا شده و اعتماد به نفس در اقتصاد این کشور است. اما بازگشت دوو و دیگر غول‌های کره‌ای چون هیوندایی پرسش جدی را ایجاد می‌کند و آن اینکه آیا بحران مالی آسیا چهره واقعی شرکت‌های کره‌ای را به عنوان نهادهایی مخدوش و ساخته شده بر پایه بدهی را به نمایش نگذاشت.
اما بعضی می‌گویند دوو و شرکت‌های دیگر کره‌ای نهادهای اقتصادی نیرومندی بودند که در اثر عوامل کوتاه مدتی چون نرخ بالای بهره تحمیل شده از سوی صندوق بین‌المللی پول در مقابل بدهی ۵۵میلیارد دلاری‌شان فروپاشیدند و اگر نرخ بهره سالانه ۳۰درصدی صندوق بین‌المللی پول نبود، این شرکت‌ها و به ویژه دوو ورشکسته نمی‌شدند.
هیچ کس در این تردیدی ندارد که «کیم» مدیر شرکت دوو بیش از حد به بدهی وابسته شده بود. بعضی از شرکت‌های وابسته به گروه صنعتی دوو بدهی‌هایی ده برابر سرمایه اصلی‌شان داشتند. میزان این بدهی‌ها آنقدر زیاد بود که بعضی منتقدان فراموش می‌کردند که دوو واقعا کشتی‌ها، خودرو‌ها، تلویزیون‌ها، تلفن‌ها و محصولات خوب دیگری تولید می‌کند که در بازار هم قدرت رقابتی دارند. اگرچه سیاست‌های توسعه‌طلبانه «کیم» مثل طرح ساخت کارخانه خودروسازی در ازبکستان از دلایل اصلی ورشکستگی بزرگ این شرکت بود، اما اعتباری که کیم با فروش‌های بزرگ بین‌المللی برای دوو به دست آورد اکنون از نقاط قوت این شرکت است.کیم مبتکر «مدیریت جهانی» در اوایل دهه ۱۹۹۰ بود و شبکه جهانی فروش و تولید را ایجاد کرد. تمرکز او بر بازارهای رو به رشدی چون برزیل، روسیه، هند و چین بود. «شرکت بین‌المللی دوو» که بازوی جهانی گروه صنعتی دوو بود، در روسیه و چین دفاتر فروش نیرومندی داشت و این در حالی بود که کره‌جنوبی هنوز روابط دیپلماتیک با این کشورها برقرار نکرده بود. امروز اما شرکت بین‌المللی دوو ۸۰۰ کارمند دارد و نزدیک به ۴۰درصد این کارمندان به طور متوسط تا هشت سال در خارج کار کرده‌اند. نزدیک به ۲۰۰تن از این کارگران به زبان چینی صحبت می‌کنند که بزرگ‌ترین شریک تجاری کره‌جنوبی است. سود این شرکت در سال ۲۰۰۵، ۱۷۰میلیون دلار بود.
اعتباردهندگان و مالکان جدید واحدهای مختلف گروه صنعتی دوو و اکثرا بانک‌های کره‌ای هستند که اکنون آنها هم سود می‌کنند، اما هنوز بدگمانی‌هایی وجود دارد. افراد بدگمان می‌گویند احیای غول‌های کره‌ای چون دوو و هیوندایی مدیون تزریق پول از سوی مالیات‌دهندگان است. دولت کره نزدیک به ۳۶میلیارد دلار هزینه کرده تا واحدهای مختلف دوو را بعد از ورشکستگی سال ۱۹۹۹ احیا کند، اما حامیان دوو می‌گویند ارزش کنونی بازوهای نجات‌یافته این شرکت بسیار بیشتر از ۳۶میلیارد دلار است، بنابراین دولت هزینه‌ای سودآور انجام داده است.
وجه تمایز و اعتبار شرکت‌هایی چون دوو و هیوندایی کارخانه‌های ارزشمند و فروش بالای جهانی و شبکه نیرومند بازاریابی است.
بعضی تحلیلگران می‌گویند: اگر بحران مالی آسیا اندکی دیرتر روی می‌داد، دوو هیچ‌گاه ورشکست نمی‌شد چون نظام قدرتمند مدیریتی آن جواب داده بود و این شرکت را نیرومند کرده بود.
منبع: نیوزویک
ارسال نظر