نویسنده: بان‌کی مون

مترجم: فاطمه کاشی*

درس خواندن و مدرسه رفتن، حتی زمانی که کودکان در بدترین شرایط معیشتی هستند، برای مواجهه با آینده به آنها آرامش خاطر می‌دهد

تحصیلات، زندگیِ من و تاریخ کشورم را شکل بخشیده است. من در جایی بزرگ شدم که با جنگ ویران شده بود و در فقر دست و پا می‌زد. مدارس نابود شده بودند و کلاس در فضای باز و زیر درختان تشکیل می‌شد. نه میزی داشتیم و نه هیچ امکانات ابتدایی دیگری. جمهوری کره روی زانوان خود خم شده بود، اما تحصیلات به ما این اجازه را داد که دوباره سر پا بایستیم. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو)، صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) و دیگر شرکای بین‌المللی، کتاب و تجهیزات آموزشی برای ما فراهم می‌کردند تا راه برای بهتر کردن وضعیت ما هموار شود. هرگز امیدی را که این ابزارهای ساده به ما دادند فراموش نمی‌کنم.

درس خواندن و مدرسه رفتن، حتی زمانی که کودکان در بدترین شرایط معیشتی هستند، برای مواجهه با آینده به آنها آرامش خاطر می‌دهد. به عنوان دبیرکل سازمان ملل متحد می‌خواهم هر بچه‌ای در هر کجا که هست، بدون استثنا، همان فرصتی را در اختیار داشته باشد که من داشتم. قدرتی که تحصیلات برای متحول کردن زندگی انسان‌ها دارد، در همه جای دنیا یکسان است. والدین حتی در جنگ‌زده‌ترین نقاط دنیا هم، برای بچه‌های خود تنها یک خواسته دارند: درس خواندن. همه پدرها و مادرها دوست دارند بچه‌هایشان به مدرسه بروند و آموزش ببینند.

مدرسه ابتدایی رایگان با کیفیت مطلوب، یکی از حقوق اساسی بچه‌ها است که دولت‌ها نسبت به آن تعهد داده‌اند. قرار گرفتن تحصیلات در اولویت‌های پایین‌تر بین‌المللی مرا نگران کرده است. برنامه «اولویت تحصیلات» از آنجا ناشی می‌شود که من تصمیم گرفته‌ام به ندای تمامی والدین مبنی بر اینکه بچه‌هایشان از حق مدرسه رفتن برخوردار باشند، پاسخ دهم. پدر و مادرها نه تنها دوست دارند بچه‌هایشان به مدارسی بروند که شایسته آنها باشد، بلکه می‌خواهند آنها تحصیلاتشان را تا بزرگسالی هم ادامه دهند. در نتیجه ما باید تحصیلات را در مرکز دستور کار اجتماعی، سیاسی و توسعه‌ای‌مان قرار دهیم.

مساله این نیست که تحصیلات را به جای مسائل مهم دیگر بگذاریم. اگر اهداف توسعه‌ای بین‌المللی ما یک نقاشی دیواری پیچ در پیچ فرض شود، تحصیلات یک قوس واجب آن است. مادران تحصیلکرده، بچه‌های سالم‌تری خواهند داشت، خانواده‌های تحصیلکرده کمتر به دام فقر شدید یا گرسنگی می‌افتند و ملت‌های تحصیلکرده بیشتر از اقتصاد پویا، ثبات سیاسی و احترام برای حقوق بشر برخوردارند.

تحصیلات تنها الزامی اخلاقی نیست، بلکه یک انتخاب هوشمندانه است. هر یک دلاری که در تحصیلات سرمایه‌گذاری شود به طور قطع بین ۱۰ تا ۱۵ دلار سود به همراه دارد. همچنان در جهان ۶۱ میلیون کودک به مدرسه نمی‌روند. ایده‌آل‌های مشترک ما ساده هستند، همه ما دلمان می‌خواهد بچه‌هایمان مدرسه ابتدایی بروند و به مدارس بالاتر و تحصیلات تکمیلی نیز راه پیدا کنند. ما می‌خواهیم آنها سواد و توانایی تفکر انتقادی را بیاموزند تا در زندگی موفق شوند و بدل به شهروندانی فعال و مثمرثمر در جهان شوند.

این لحظه، لحظه‌ مهمی برای اقدام جمعی است. موعد سال ۲۰۱۵ برای رسیدن به اهداف بین‌المللی مربوط به تحصیل کودکان، به زودی فرا می‌رسد. پیشرفت‌های دهه گذشته نشان داده است برای موفقیت چه باید کرد: اراده سیاسی قاطع، سیاست‌های متناسب و منابع کافی به همراه روش‌هایی که آزمایش خود را پس داده‌اند. اما برای رسیدن به پیشرفتی بسیار بزرگ به پویایی و تحرک بی‌سابقه همه مشارکت‌کنندگان قدیمی و جدید نیاز داریم. برنامه ما در سازمان ملل با نام «اولویت تحصیلات» به دنبال جمع کردن طیف گسترده‌ای از فعالان است که می‌توانند جنبشی جهانی برای رسیدن به برابری و تحصیلات مطلوب برای همه، به راه بیندازند.

ما نباید منکر حق تحصیلات مطلوب برای هیچ بچه‌ای بشویم. به‌رغم دشواری‌های بسیاری که در این راه وجود دارد، با اولویت بخشیدن به تحصیلات می‌توانیم از به هدر رفتن توانایی‌هایمان جلوگیری کنیم و به داشتن جوامعی قوی‌تر و بهتر برای همه در آینده نظر کنیم.

* fatemeh.gholamrezakashi@gmail.com