بیمه آسیا به دنبال اجرای ایده های نواست

توانایی مدیریت در ایجاد کارآمدی به دولتی یا خصوصی بودن ربطی ندارد. دولتی و خصوصی بودن در صنعت بیمه معنی دار نیست. یک شرکت بیمه ای که خصوصی می شود، می بایست توجه بیشتری به سودآوری خود داشته باشد. لیکن اگر سودآوری در این باشد که حقی از بیمه گذاران در زمان دریافت حق بیمه ویا پرداخت خسارت ضایع شود، شرکت های بیمه بطور اساسی تیشه به ریشه خود می زنند دکتر حاج فتحعلی ها مدیرعامل بیمه آسیا درگفت و گوی اختصاصی با دنیای اقتصاد به مناسبت ۱۳آذرروزبیمه درکشورمان درخصوص بیمه گری گفت: شرکت های بیمه با انبوه بیمه گذاران، شبیه صندوقی عمل می کنند که با تجمیع منابع افراد گوناگون در صورت وقوع حادثه با پرداخت خسارات از محل صندوق، زیان ها را جبران می‌نمایند.

در این شبه صندوق (شرکت بیمه) یک نقدینگی تامین می شود که بیمه گران می توانند از این نقدینگی با تحلیل‌های منطقی ومناسب کسب سود کنند.

البته او اعتقاد دارد سودآوری باید معقول باشد و بیمه گران به دوراززیاده خواهی حق بیمه ها را دریافت و درزمان وقوع خسارات،زیان ها را جبران کنند . به نظر او اگرشرکت های بیمه با دریافت حق بیمه و پرداخت خسارت های واقعی، به نقطه سر به سر نیز برسند، فعالیت هایشان در سطح مطلوبی ارزیابی می شود و نمی توان توقع داشت بیمه گران بدون توجه به نقش و مسوولیت های اجتماعی که دارند تنها به دنبال کسب سود باشند.

درادامه مشروح گفت و گوی دنیای اقتصاد با مدیرعامل بیمه آسیا می آید:

"مدیریت ریسک در شرکت های بیمه" یکی ازمحورهای همایش امسال بیمه و توسعه است لطفا دراین رابطه توضیح دهید و بگویید دربیمه آسیا ریسک ها چگونه مدیریت می شوند؟

اجازه دهید ابتدا درخصوص ریسک هایی که در تمام فعالیت های زندگی ما را تهدید می کند صحبت کنیم. هرفردی درطول شبانه روز با خطراتی روبرو است که درصورت وقوع آنان دچارزیان های مادی و غیرمادی خواهند شد.

خطراتی که انسان همواره برای اجتناب ازآثارزیان بارآن به دنبال راه کاراست تا بتواند ابتدا مانع وقوع آن شود و سپس آثارزیان بارآن را به حداقل رساند؛ این نیازموجب شده تا خدمات بیمه مفهوم عام خود را درزندگی افراد بدست آورد. مفهومی که موجب تحول شگرف درزندگی به ویژه بعد اقتصادی زندگی افراد شد.

بیمه گران خطر و پیامد های آن را از عده ای دوراندیش که درصدد انتقال این ریسک ها هستند درمقابل دریافت حق بیمه متناسب که با محاسبات و ارزیابی های ریسک تعیین می شوند،قبول می کنند و متعهد می شوند درزمان وقوع حوادث خسارات را جبران و شرایط را به قبل از وقوع حادثه برگردانند.

درواقع شرکت های بیمه به عنوان متولیان خرید خطر، می بایست با تحلیل و شناسایی درست و فنی ریسک ها ؛ توان پاسخگویی به تعهدات خود را داشته باشند.

می توان از تحلیل و مدیریت ریسک ها این نتیجه را گرفت، در صورتی که میزان خسارات پرداختی و هزینه‌های بیمه گری بیش از حق بیمه دریافتی باشد؛ سیستم ناکارآمد است و محاسبات مربوط به ریسک پذیری به درستی انجام نگرفته است.

در نقطه مقابل چنانچه عملیات بیمه ای به شدت سود آور باشد، نیزمی توان نتیجه گرفت بیمه گربه خاطرعدم محاسبات درست ریسک ها درزمان صدوربیمه نامه حق بیمه بیشتری دریافت ودرواقع گران فروشی کرده است.

به نظرجنابعالی فعالیت ایده آل برای یک شرکت بیمه چگونه است؟

اگر میزان حق بیمه دریافتی با میزان خسارات پرداختی و هزینه بیمه‌گری، برابر باشد وزیان دیدگان حق خود را دریافت کرده باشند، کارآمدی شرکت در عملیات بیمه گری را نشان می دهد.

ریسک ها دربیمه آسیا چگونه مدیریت می شوند؟

در شرکت بیمه آسیا به عنوان بزرگترین شرکت بیمه خصوصی کشور، تقویت توان کارشناسی یک اولویت است تا محاسبات فنی متناسب با ریسک های پذیرفته شده صورت گیرد؛ تا درنهایت ضمن تضمین سودآوری معقول شرکت و توان ایفای تعهدات آتی،حق بیمه ها نیزعادلانه تعیین و دریافت شود.

.با توان بالای کارشناسی محاسبات ریسک، باید عوامل تشدید خطر و عوامل حادث ساز را شناسایی و متناسب با آن حق بیمه را تعریف کرد و درصورت مهارخطرات و کنترل ضریب خسارت می توان درزمان تمدید بیمه نامه ها حق بیمه ها را کاهش داد.

در بیمه آسیا به عنوان یک شرکت پیشرو در ارایه خدمات نوین بیمه ای، تلاش ویژه ای در جریان است تا رشته های مختلف بیمه‌ای از حالت صرفاً نرخ از پیش تعیین شده خارج و بر مبنای محاسباتی مستقل، حق بیمه ها تعیین شوند تا درنهایت هر بیمه گذاربراساس شرایط و پوشش های مورد نیازش حق بیمه بپردازد ؛هرچند این ارزیابی های مستقل امری مشکل و بسیارفنی است اما با توان بالای کادر کارشناسی بیمه آسیا به سرانجام خواهد رسید.

آیا طرح آزمایشی برای اجرای درست آن دردست دارید؟

اینک در بحث صدوربیمه نامه های شخص ثالث تا اندازه ای ازاین روش استفاده می‌شود به طوریکه افراد پر خطر نسبت به افراد کم خطر حق بیمه بیشتری می پردازند و حق بیمه افراد کم خطر نیزکاهش می یابد.

اعتقاد دارم این روش می بایست در تمام رشته های بیمه ای تعمیم پیدا کند.

آیا منابع اطلاعاتی کافی برای تعمیم این روش به سایررشته ها دردست دارید؟

متاسفانه در کشور ما سیستم اطلاعاتی برای تشخیص رفتارافراد وجود ندارد که یک خلاء در انجام محاسبات ریسک است؛ اگر بدون توجه به مکان مورد بیمه یا فرد و یا اعمال فرد بیمه شده، حق بیمه تعیین شود، این عمل ظلم در حق کسانی است که خطر آفرینی کمتری دارند.

در نهایت اگر نظاماتی ایجاد شود که میزان خطر یا حوادث را کاهش دهد همه از آن منتفع خواهند شد. یکی از مهمترین دلایلی که میزان حوادث رانندگی در کشور ما از میانگین جهانی بالاتر است، همین عدم توفیق درمحاسبات درست ریسک افراد است که البته بخشی از آن در قوانین جدید اصلاح شد.

"IT" دربیمه آسیا چه نقشی را ایفا می کند؟

زندگی امروزه آمیخته با تکنولوژی و فناوری اطلاعات است، بدون بهره مندی از خدمات IT نمی توان در محیط کسب و کار امروز رقابت کرد.

نقش دانش بهره برداری ازسیستم‌های فناوری اطلاعات درمحیط کسب و کار امروزی انکارناپذیراست وصنعت بیمه نیز از این قاعده مستثنی نیست.

بسیاری از امور بیمه‌ای را می‌توان بر پایه سیستم‌های فناوری اطلاعات انجام داد که در حال حاضرسرویس مناسب به بیمه گذاران شخص ثالث نیز ازاین طریق ارایه می شود که اتفاقا سهم قابل توجهی درپرتفوی بازاربیمه کشورمان دارد و شرکت ها متناسب با سهمشان ازبازار ازمزایای سیستم های جامع انفورماتیک بهره مندند.

با استفاده از فناوری اطلاعات می‌توان درساختار یک شرکت، به یک سامانه منحصر به فرد از اطلاعات و آمار بیمه‌گذاران برای انجام بسیاری از امور به وجود آورد.

اگر سامانه‌های اطلاعاتی شرکت‌های بیمه، توان تبادل اطلاعاتی داشته باشند، بسیار مؤثر خواهند بود. این اثرگذاری را می‌توان در شناسایی اعمال متقلبانه احتمالی و کاهش هزینه مشاهده کرد. به عبارتی این تأثیر در نهایت به کاهش حق بیمه منجر خواهد شد و در نهایت جامعه و بیمه‌گذاران از آن سود خواهند برد.

از جنبه دیگر، خرید و فروش و تجارت بر مبنای IT، تسهیلات بسیاری را برای بیمه‌گذاران فراهم می کند. افراد می‌توانند بدون مراجعه فیزیکی، محصولات خدماتی مورد نیاز خود را خریداری و استفاده کنند.

آیا دربیمه آسیا طرح جدیدی برای استفاده بهینه ازخدمات انفورماتیک برای اجرا دارید؟

برای استفاده ازاین نوع خدمات راهکارهای بیشماری است که در صنعت بیمه می توان متناسب با نیازهایش درعرضه انواع بیمه نامه ها و خدمات پس ازفروش ایده های بسیاری را اجرایی کرد، به عنوان مثال می‌توان برای هر فرد، کارت هوشمند بیمه‌ای صادر کرد تا با استفاده از کارت‌های هوشمند بیمه‌ای، تمام فعالیت‌های بیمه‌ای اعم از بیمه‌نامه، سوابق پرداخت حق بیمه ودریافت خسارت را انجام داد. شرکت بیمه‌آسیا نیزبه دنبال عملیاتی کردن استفاده از IT و فناوری اطلاعات در ارائه خدمات بیمه‌ای نوین به بیمه‌گذاران است.

برای اجرای درست این ایده های نو آیا بیمه گران به حمایت دیگرسازمان ها نیازدارند؟

توجه داشته باشید درهمین طرح استفاده از کارت هوشمند بیمه‌ای که یک طرح نوین خدمات بیمه گری است، تعامل و همکاری متقابل با سازمان‌هایی که اطلاعات پایه‌ای را تولید می‌کنند، یک اولویت برای بهره‌مندی از فناوری اطلاعات و IT در صنعت بیمه کشور است؛سازمان‌هایی که تولیدکننده اطلاعات هستند می‌توانند برای استفاده صنعت بیمه کشور این اطلاعات را در اختیارقرار دهند.

همچنین می‌توان ازسیستم‌هایی استفاده کرد که همزمان با وقوع یک خطر، شرکت‌های بیمه نیز از آن مطلع شوند، مانند استفاده از دوربین‌های پلیس که حوادث رانندگی را پوشش تصویری می‌دهند.

در مجموع اگر این اطلاعات تولیدشده در اختیار شرکت‌های بیمه قرار بگیرد می‌توان امیدوار بود که عدالت در دریافت حق بیمه متناسب و جلوگیری از پرداخت خسارت‌های غیرواقعی (متقلبانه) محقق خواهد شد. توجه داشته باشیم که اگر از پرداخت خسارت‌های غیرواقعی جلوگیری کنیم هزینه‌های بیمه‌گری کاهش یافته و بخش عمده‌ای از آثار آن در کاهش حق بیمه پدیدار خواهد شد.

ایجاد یک نظام مبتنی بر IT در عادلانه شدن حق بیمه و ایجاد رفاه برای کسانی که از بیمه استفاده می‌کنند، در کنار ایجاد یک نظام جامع با تحلیل‌های متناسب و صحیح از ریسک و کنترل کامل خسارت‌های پرداختی بسیار مؤثر و تأثیرگذار خواهد بود.

به نظرشما آیا فرهنگ بیمه درکشورما توسعه یافته است؟

در کشور ما، موضوع بیمه‌گری به عنوان یک تجارت مبتنی بر اصول اقتصادی یا اصول صرفه و صلاح اقتصادی جا نیفتاده است که می‌توان آن را از زوایای مختلف مورد بررسی قرار داد.

متولیان سازمان‌های بزرگ، از عدم بروز حادثه و عدم دریافت خسارت برای سالیان متمادی گله‌مند هستند! این افراد در یک اظهارنظر غیراقتصادی می گویند که حق بیمه زیادی به شرکت‌های بیمه پرداخته‌ اند، اما از خدمات بیمه هیچ استفاده‌ای نبردند. آیا پرداخت حق بیمه به عنوان خرید اعتماد و اطمینان ارزشمند نمی‌باشد؟ با دریافت حق بیمه، احتمال وقوع حادثه و ایجاد خسارت از یک سازمان به شرکت‌های بیمه منتقل می‌شود.

به طور مثال ما برای بیمه آتش‌سوزی، دو هزارم سرمایه را به عنوان حق بیمه دریافت می‌کنیم. اگر هر ۵۰۰ سال، یکبار آتش‌سوزی شود برابر با کل حق بیمه دریافتی از یک سازمان در یک حادثه به آن سازمان پرداخت می‌شود به عبارتی اگر هر ۵۰۰ سال یک حادثه اتفاق بیفتد، در این صورت شرکت‌های بیمه‌ای ضرر نخواهند کرد.

سازمان‌هایی هستند که در همان سال اول، چند صد برابر حق بیمه، خسارت گرفته‌اند که حقشان بوده است و بیمه‌آسیا با طیب خاطر آن را پرداخته است. درمقابل سازمان‌هایی هستند که چند سال حق بیمه پرداخته‌اند اما حادثه‌ای نداشته‌اند تا خسارتی دریافت کنند.

شرکت‌های بیمه زمانی موفق خواهند بود که بتوانند بیمه‌نامه‌هایی را عرضه و ارائه کنند که بیمه‌گذاران براساس محاسبات اقتصادی به عنوان یک کالای خدماتی مورد نیاز آن را بخرند. شرکت‌های بیمه در این حالت، نرخ‌های اقتصادی و مناسب داده و بیمه‌گذاران نیز به درجه‌ای از هوشمندی رسیده‌اند که تشخیص می‌دهند، بیمه را به عنوان یک کالای ضروری و مورد نیاز خریداری کنند.

باید توجه داشت که بیمه یک کالای لوکس و تشریفاتی نیست. اگر شرکت‌های بیمه و بیمه‌گذاران عاقلانه و با کارآمدی بالا در محاسبات به بیمه نگاه کنند، می‌توان به رونق صنعت بیمه در کشور امیدوار بود. در این صورت صنعت بیمه، صنعتی پایدار خواهد بود که در تمامی شاخه‌های اقتصادی ریشه دوانده و نفوذ خواهد کرد.

آیا "تفکر مدیریت دولتی در بیمه های خصوصی" به صنعت بیمه آسیب رسانده است؟ لطفا توضیح دهید.

برای ارزیابی فعالیت بیمه ای تنها شاخص دولتی یا خصوصی بودن، نمی تواند ملاک عمل باشد.

توانایی مدیریت در ایجاد کارآمدی به دولتی یا خصوصی بودن ربطی ندارد. دولتی و خصوصی بودن در صنعت بیمه معنی دار نیست. یک شرکت بیمه ای که خصوصی می‌شود، می بایست توجه بیشتری به سودآوری خود داشته باشد. لیکن اگر سودآوری در این باشد که حقی از بیمه گذاران در زمان دریافت حق بیمه ویا پرداخت خسارت ضایع شود، شرکت های بیمه بطور اساسی تیشه به ریشه خود می زنند.

مجدداً تاکید می کنم که ما باید صنعت بیمه را به گونه ای توسعه و ارتقاء دهیم که شرکت های بیمه براساس محاسبات تحلیلی ریسک، حق بیمه ها را تعیین کنند و در واقع با یک قیمت اقتصادی، ریسک را بپذیرند. در مقابل بیمه گذاران می بایست براساس یک تحلیل صرفه و صلاح اقتصادی تصمیم بگیرند که فعالیت ها خود را بیمه کنند. در این صورت می توان به آینده صنعت بیمه کشورمان امیدوار بود.

اگر صرفاً با دیدگاه های کسب سود برای شرکت های بیمه یا دیدگاههای دستوری برای نفع عامه مردم به صنعت بیمه نگاه کنیم، صنعت بیمه رشد و توسعه پایداری نخواهد داشت و ازسوی جامعه پذیرفته نخواهد شد.