مجید خلیلی

کارشناس بازار سرمایه

حال و هوای این روزهای بورس چندان خوشایند نیست، آمارهای منفی شاخص‌ها و زیان فعالان در این بازار رمقی را برای رشد قیمت‌ها نگذاشته و خیلی از متولیان و شرکت‌های وابسته مانند کارگزاری‌ها نیز به سوی زیان در حرکتند و تعدادی نیز تعدیل نیروی انسانی را در دستور کار خود قرار داده‌اند، هر چند گاها در بعضی از صنایع به‌واسطه اخبار مثبتی که منتشر می‌شود شاهد رشد نه چندان موثری هستیم ولیکن در مجموع نگاه‌ها به بحث توافق هسته‌ای بود که در صورت رفع تحریم‌ها روزنه امیدی در این بازار گشوده شود، اما آنچه که از اخبار و وقایع گذشته نیز در این خصوص مشاهده شد چندان وابستگی را نسبت به این رویدادها نشان نمی‌دهد.


اینجا است که عملکرد دماسنج اقتصادی به وضوح دیده می‌شود که بیانگر حال و هوای نه چندان مناسب کسب و کار و وضعیت اقتصادی شرکت‌ها است، اما جلوتر که می‌رویم امیدواری‌ها به روز‌های اجرای برجام بیشتر بوده و از طرفی بحث‌های مربوط به ورود سرمایه‌گذاران خارجی مطرح است که به این مطلب باید عمیق‌تر و با مداقه بیشتری نگریست. چند سال پیش به دلیل تحریم‌ها و دیگر موارد اقتصادی ارزش ریال در برابر سایر ارزها دچار کاهش شد و این مساله در وضعیت شرکت‌ها نیز تاثیر نامطلوبی برجا گذاشت به‌طوری‌که عمدتا مجبور به افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی‌ها شدند تا از مشمولیت ماده 141 قانون تجارت خارج شوند. طبق قوانین سازمان بورس نیز شرکت‌هایی که قصد ورود به بازار سرمایه دارند، باید صورت‌های مالی دو سال اخیرشان سود‌ده باشد. حال چطور می‌شود در این وضعیت سهام شرکت‌های بورس که در کف قیمتی قرار دارد را جهت تزریق نقدینگی به سرمایه‌گذاران خارجی واگذار کنیم؟


هر‌چند بعد از اجرای برجام رشد اقتصادی در شرکت‌ها یکباره انجام نخواهد شد، ولی می‌توان به بهبود وضعیت فعلی طی سه سال آتی خوش‌بین بود. بنابراین در شرایط فعلی که ریال در برابر سایر ارزها ارزش کمتری دارد، واگذاری سهام شرکت‌ها به قیمت پایین‌تر از ارزش واقعی به صلاح نیست. حال که سهامداران خواب سرمایه را در این مدت تحمل کرده‌اند مدتی نیز صبوری کنند تا ثمره سرمایه‌گذاری آنها به سادگی از دستشان خارج نشود. این به آن معنا نیست که سرمایه‌گذار خارجی نیاید، بلکه واگذاری سهام باید محتاطانه صورت گیرد.