سید حسن مرتضوی کیاسری *

پیش از هر مقدمه‌ای، از پیشنهاد دهندگان سخت کردن شرایط حسابدار رسمی شدن، این پرسش را دارم که آیا آماده‌‌اید طبق شرایط پیشنهادی خودتان ارزیابی شوید و در یک آزمون «کاملا سخت» شرکت کنید و عنوان حرفه‌ای خود را تطبیق دهید. یا مرگ را برای همسایه خوب می‌دانید؟ با احترام به همه پیش‌کسوتان رنج کشیده حرفه، باید بگویم این گونه پیش نهاد‌های سخت‌گیرانه و این که حتی پس از حسابدار رسمی شدن هم صلاحیت گزارش دهی به صورت انفرادی وجود نداشته باشد، اوج انحصار طلبی و تمامیت خواهی، با شعار حرفه‌ای‌گری است. چگونه می‌توان حرفه‌ای بود و حرفه را از این همه استعداد علمی و تجربی محروم کرد؟ آن چه پیشنهاد شده است، به بکارگیری قیف از دهانه تنگ آن می‌ماند که بسیاری از داشته‌های حرفه را به هدر می‌دهد و از طرفی عبور‌کنندگان از این دهانه را به حال خود وا می‌گذارد. با همین شرایط کنونی که آسانگیرانه به نظر می‌رسد، بهتر است به ماندگاری نیروی انسانی در حسابرسی نگاهی کنیم تا بپذیریم «این گونه‌گر بوزد باد تا پگاه/ دیگر از شکوفه‌های به، خبری نخواهد بود» چرا که در معمول ترین حالت، برای این که یک حسابرس مرد، پس از‌گرفتن گواهی‌نامه کارشناسی ارشد، کارت پایان خدمت و ۶ سال سابقه حسابرسی بتواند در آزمون «کاملا سخت» شرکت کند تا شاید پذیرفته شود، به سن ۳۵ می‌رسد. به راستی چه کسی این خطر را با درآمد کم حسابرسی می‌پذیرد؟ باید به هوش باشیم تیشه‌ای که برای زدودن علف‌های هرز به کار می‌بریم، ندانسته بر ریشه حرفه نزنیم. همچنین در مقایسه با کشورهای دیگر باید یادآوری شود، ورود سخت‌گیرانه در کشور‌های پیش رو در کار نیست، بلکه پرورش سخت‌گیرانه و اعطای مرحله‌ای عنوان‌های حرفه‌ای در نظر‌گرفته می‌شود تا ضمن حفظ استعداد‌های حرفه، آمادگی و توانایی‌ها، همگام با عنوان‌های یاد شده به دست آید.

*کارشناس رسمی دادگستری