یارانه‌ها و واگذاری‌ها

با توجه به خصوصی‌سازی و واگذار کردن سهام شرکت‌های خدماتی و به خصوص تولیدی به مردم از طریق بورس یا مزایده، موضوع مهمی‌که باید دولت به آن قبل از واگذاری می‌پرداخت، موضوع یارانه‌ها است. به هر حال قیمت آب و برق و گاز و مهم‌تر مواد اولیه بسیاری از این شرکت‌ها را دولت از سالیان گذشته با سوبسید و درصد‌هایی از تخفیف محاسبه ‌کرده است و درواقع پول یا سود از یک جیب به جیب دیگر می‌رفته، ولی بعد از خصوصی‌سازی دیگر یک طرف دولت و طرف دیگر، مردم در قالب افراد حقیقی یا حقوقی قرار دارند. هنوز هم دیر نشده دولت باید طبق یک طرح شرکت‌ها را به دو گروه تقسیم کند: الف- شرکت‌هایی که حتی اگر تمام یارانه‌های آن قطع شود، باز سود ساز هستند؛ در این مورد دولت بهتر است یارانه این نوع شرکت‌ها را نه به طور کامل قطع بلکه به تدریج و پلکانی کم و قطع کند.

ب- شرکت‌هایی که اگر دولت بخواهد یارانه‌ها، تخفیفات در مواد اولیه یا سوخت آنها را کم یا قطع کند، با زیان مواجه می‌شوند. این گروه خود به دو دسته تقسیم می‌شوند:

الف) شرکت‌هایی که با مدیریت یا ساختار مالی و اداری ضعیف باعث شده حتما یارانه دریافت کنند، بنابراین دولت بهتر است یارانه این شرکت‌ها را برای مدت خاص ادامه دهد؛ ولی مدیران آنها را، ملزم به افزایش بهره‌وری کند (با توسعه و آموزش نیروی انسانی و تجهیز تکنولوژی‌های برتر) به طوری‌که بعد از مدتی بدون یارانه هم بتوانند سود ده باشند.

ب) در همین گروه شرکت‌هایی هستند که در هر حال حتی با مدیریت قوی و تکنولوژی‌های مدرن نیاز به یارانه دارند و اساسا این شرکت‌ها اگر یارانه دریافت نکنند، زیان ده خواهند شد. در این موارد دولت برای حفظ اشتغال بهتر است، یارانه این شرکت‌ها را برقرار کند یا اگر نمی‌خواهد این کار را کند، اصولا واگذاری این شرکت‌ها از لحاظ عقلی و شرعی درست نیست؛ چرا که دولت باید قبل از واگذاری این موضوع را شفاف کند.