غلامرضا طبیبی رئیس هیات‌مدیره شرکت چدن ریزان جی موضوع اشتغال همواره یکی از نیازهای اساسی کشور بوده، چرا‌که اشتغال از طریق توسعه و تولید و بهره‌گیری از نیروی کار حاصل می‌شود و شناسایی و بهره‌برداری از ظرفیت‌های موجود اولین گام در تولید اشتغال است. فرآیندی که مستلزم برنامه‌ریزی مبتنی بر مدیریت جهادی خواهد بود و موضوع مهمی است که مقام معظم رهبری در عبارتی کوتاه و عمیق مورد تاکید قرارداده و سال ۱۳۹۳ را سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی نامیدند. اینکه تصور می‌کنیم با برگزاری همایش‌ها و تدوین قانون و دستورالعمل‌ها می‌توان ایجاد اشتغال کرد، کاری عبث و بیهوده است. ایجاد اشتغال یک عزم ملی و مشارکت همه سلایق و جریان‌ها را می‌طلبد. آنچه نگارنده را بر آن داشت که چند سطری در این خصوص بنویسد دو اتفاقی بود که در هفته پایانی اردیبهشت‌ماه به وقوع پیوست. اول مصاحبه اخیر قائم‌مقام وزارت تعاون و رفاه و کار امور اجتماعی بود که اعلام کرد ماهانه ۲۰۰ هزار نفر از بیمه بیکاری استفاده می‌کنند و دوم مصوبه اخیر مجلس مبنی بر تخصیص

۲۰۰۰ میلیارد تومان به بیکاران بود. با یک حساب ساده این حجم بسیار قابل توجه است. آیا با تزریق این حجم نقدینگی به تولید و حمایت از واحدهای تولیدی کوچک و زودبازده که هم‌اکنون با ۵۰درصد ظرفیت مشغول به فعالیت هستند یا بعضا به علت کمبود سرمایه تعطیل شده‌اند، نمی‌توان اشتغال ایجاد کرد؟ به نظر نگارنده عدم حمایت از تولید در سال‌های اخیر، واردات بی‌رویه و عدم تامین نقدینگی واحدهای تولیدی باعث شده که این واحدها نتوانند با حداکثر ظرفیت به فعالیت ادامه دهند. پس این واحد در مرحله اول اقساط وام دریافتی را پرداخت نمی‌کند سپس در مرحله دوم شروع به تعدیل نیروی انسانی می‌کند و اگر شرایط بهتر نشد و نتوانست سرمایه در گردش مورد‌نیاز را تامین کند اقدام به تعطیلی واحد تولیدی خواهد کرد. افراد بیکار شده به سازمان‌های کار و امور اجتماعی مراجعه کرده و مشمول بیمه بیکاری می‌شوند (یک فرآیند بسیار ساده).

اما چه باید کرد؟ اگر این نقدینگی با انجام یک توافق با بانک‌های عامل به سمت تولید هدایت شود ضمن ایجاد اشتغال، رونق فضای کسب‌و‌کار، باعث می‌شود بانک‌ها بتوانند به‌راحتی اقساط معوق خود را وصول کنند. لذا پیشنهاد می‌شود چنانچه هریک از بنگاه‌های کوچک و زودبازده یا واحدهای تولیدی اقدام به جذب یکی از افراد مشمول بیمه بیکاری برای مدت ۵ سال بنماید از یک یا چند شیوه زیر مورد تشویق قرار گیرند:

۱) از تسهیلات ارزان قیمت استفاده کند (مابه‌التفاوت نرخ سود توسط وزارت رفاه پرداخت شود).

۲) از معافیت‌های بیمه‌ای (پرداخت حق بیمه ۲۳درصد سهم کارفرما و بخشودگی جرایم دیرکرد) استفاده کند.

۳) از معافیت‌های مالیاتی و بخشودگی جرایم مالیاتی استفاده کند.