گروه بورس کالا- روز گذشته با حضور جمعی از مدیران و کارشناسان بورس کالا و شرکت‌های کارگزاری، سمینار ساز و کار معاملات آپشن با سخنرانی عضو اتاق تسویه بورس طلای دبی (DGCX)، در محل سالن اجتماعات بورس کالای ایران برگزار شد. به گزارش روابط عمومی شرکت بورس کالای ایران، جلالی یکی از اعضای اتاق تسویه بورس طلای دبی در این سمینار در خصوص تاریخچه قراردادهای آپشن گفت: اولین بازار برای قراردادهای Option در سال ۱۹۶۹ در CBOT پایه‌گذاری و در سال ۱۹۷۳ با نام CBOE به‌طور رسمی وارد بازارسازی و معاملات این قراردادها شد. اولین قراردادها روی ۱۶ سهم مختلف از شرکت‌های لیست شده آن هم صرفا در حالت Call شروع شد و جهت خلاف آن یعنی Put در سال ۱۹۷۷ شروع به کار کرد.

جلالی در ادامه افزود: در سال ۱۹۸۳، Index Options معرفی و به بازار اضافه شد. از سال ۱۹۸۴ هم سیستم‌های Ordering فعال شد. سیستم‌هایی از قبیل (RARS) و (MTS) که این امر موجب تحولی اساسی و بزرگ در نحوه انجام معاملات Primary Market Maker و

Market Makerها شد.

وی خاطرنشان کرد: پس از این تغییرات، مخاطبان بازار گسترده شدند، اهداف متفاوتی را در انجام معاملات دنبال کردند، امروزه بخش عمده‌ای از پوشش‌های ریسکی صنایع و تجار از طریق معاملات Option انجام می‌شود.

وی سپس اظهار داشت: تنها ایراد وارده به Option پرداخت حداقل سرمایه‌گذاری به عنوان Premium است که این ایراد به future و Spot وارد نیست. به واسطه همین مزایا، جذابیت option پس از Crash Market۲۰۰۰ افزایش داشته تا جایی که آمارها نشان می‌دهند معاملات Option از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶، در حدود ۲۵۰ درصد رشد نشان داده است.

عضو اتاق تسویه بورس طلای دبی در خصوص فاکتورهای دخیل در قیمت Option اظهار داشت: Premium بر حسب نوع انتخاب قیمت پایه ATM,OTM,ITM )،Strike) یا قیمت پایه ،Period ( ۳m,۶m,۹m,…up to ۲۴ ) و Style ( American , European ) از جمله فاکتورهای دخیل در قیمت هستند و عرضه Option معمولا در بازارهای متمرکزو فرابورسی صورت می‌پذیرد.

وی در خصوص مباحثی که مشتریان باید هنگام خرید قراردادها به آن توجه داشته باشند، گفت: نوع سیمبل مورد معامله (لیست شده یا آزاد)، کارگزار یا بازارسازی که از آن اقدام به خرید قرارداد می‌کنند، استانداردهای معاملاتی قراردادها، نحوه قیمت‌گذاری بازارساز روی قرارداد، مفاد قرارداد و مدل قرارداد باید مورد توجه مشتریان باشد.