مجتمع جهان فولاد غرب واحد نمونه صنعتی کشور
روز شنبه ۱۲ تیر ماه مراسم گرامیداشت روز صنعت با حضور دکتر احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور کشورمان در سالن اجلاس سران برگزار شد. در این مراسم که طی آن وزیر صنایع، رییس کل بانک مرکزی، رییس خانه صنعت و معدن کشور، رییس بخش صنعت اتاق بازرگانی کشور و جمع کثیری از استانداران و نمایندگان مجلس و مدیران جراید و جمعی از مدیران نهادهای دولتی و موسسات خصوصی از سراسر ایران حضور داشتند به تعدادی از واحدهای صنعتی و معدنی نمونه فعال و تعدادی از طرح‌های تولیدی برگزیده لوح تقدیر و تندیس اهدا شد.جهانبخش شکری، رییس هیات‌مدیره شرکت مجتمع جهان فولاد غرب به عنوان مدیر این واحد صنعتی نمونه نیز لوح تقدیر و تندیس روز صنعت و معدن را از دست رییس‌جمهور دریافت کرد. از این رو مصاحبه‌ای با وی انجام داده‌ایم تا از عوامل موثر در موفقیت کسب شده مطلع شویم. متن زیر مشروح کامل این گفت‌وگو است. آقای مهندس شکری ضمن تبریک به مناسبت انتخاب شما لطفا مقدمتا خودتان را معرفی و پیرامون واحد صنعتی نمونه‌تان توضیح دهید.
جهانبخش شکری هستم. به عنوان یک خدمتگزار جامعه در حال حاضر رییس هیات‌مدیره شرکت مجتمع جهان فولاد غرب و رییس هیات‌مدیره شرکت ذوب‌آهن بیستون و مدیرعامل شرکت دستکش مینا و رییس هیات‌مدیره مجتمع جهان موزائیک آذربایجان و نایب‌رییس هیات‌مدیره فولاد نگین خلیج‌فارس و رییس هیات‌مدیره شرکت تکنو‌تراش می‌باشم که ورود به عرصه صنعت را به عنوان دنباله‌رو پدرم پی گرفتم و با ادامه دادن به فعالیت پدر موفق به تاسیس واحدهای صنعتی جدید شده و از سال ۱۳۸۳ نیز وارد عرصه صنعت فولاد شدم که حاصل تلاش‌هایی را که در حد توانم بوده به عرض شما رساندم.
عوامل موفقیت شما به عنوان مدیر واحد نمونه کشور چه بوده است؟
اگر بخواهم صادقانه بگویم باید ابتدا شکرگزار خداوند بزرگ باشم که به من عشق به تلاش، استعداد، گذشت، صبوری در سختی‌ها و همت و اراده فعالیت مولد عطا فرموده و سپس شانس این را داشته‌ام که در خانواده‌ای با پیشینه فعالیت‌های دور و دراز صنعتی بزرگ شده و از همکاری و تعاون برادران جوان‌ترم و فرزندی جوان و پرتلاش بهره‌مند و علاوه بر اینها همکارانی در طول سال‌های متمادی در کنارم بوده‌اند که همه تلاش خود را برای موفقیت مجموعه به کار بسته‌اند. در اینجا ضمن شکرگزاری خداوند بزرگ جا دارد به همه کسانی که در این راه همراه و در کنارم بوده‌اند خسته نباشید بگویم.
البته نمی‌توانم کتمان کنم که از مساعدت و حمایت‌های قانونی مسوولان محترم سازمان‌ها و نهادهای دولتی کشور و استان، خصوصا وزارت محترم صنایع و معادن، استاندار محترم کرمانشاه و مدیران دستگاه‌های اجرایی استان برخوردار بوده و همین امر در موفقیت یک واحد نمونه تاثیر بسزایی دارد.
به نظر شما معیارهای انتخاب واحد نمونه سال‌جاری در کشور چه بوده است و واحد شما چه ویژگی‌هایی داشته است؟
البته بنده از نحوه گزینش و شاخص‌های مورد نظر کارشناسان و داوران وزارت محترم صنایع و معادن اطلاعی ندارم، اما تصور می‌کنم من و همکارانم با رعایت استانداردهای تولید و اهمیت به کیفیت مطلوب محصول و اعمال استانداردهای روز مدیریت و نگاه توسعه محور و نه تنها رشدمحور توانسته‌ایم نظر کارشناسان گزینش را تامین نماییم.
البته نمی‌توان انکار کرد که سود فقط یکی از انگیزه‌های تولیدکنندگان است، اما کسب درآمد به تنهایی را رشد عنوان می‌کنم که شرط لازم کار تولیدی است. لازمه توسعه محور بودن نیز متعهد بودن به استانداردهای زیست محیطی، بهداشت جسمی و روانی کارکنان، آموزش در درون و بیرون مجموعه، انجام کارهای تحقیقاتی و استقرار واحد D&R و ایجاد رابطه با موسسات دانشگاهی و آموزشی و استفاده از نظرات اهل فن، ارتقای سطح تحصیلات و بالا بردن میانگین تحصیلی در مجموعه، ایجاد فضای معنوی و توجه و احترام به اعتقادات مذهبی همکاران و درک شرایط جسمی و روحی آنان طی دوره فعالیت، همفکری در ارتقای استاندارد زندگی و رفاه کارکنان می‌باشد.
چالش‌های پیش روی صنعت فولاد در کشور کدامند؟
بخش قابل توجهی از صنعت فولاد کشور دولتی است و بخش خصوصی در شرایطی تقریبا نابرابر در بازار فولاد حضور می‌یابد. اولا بخش خصوصی ضمن اینکه مانند کارخانه‌های فولاد دولتی از حمایت‌های خاص و امکانات وسیع برخوردار نیست و ثانیا در سال‌های اخیر رقیب جدی دیگری در مقابل تولیدکننده داخلی قرار گرفته که نامش واردات بی‌رویه است. اصولا وقتی تیرآهن، میلگرد و... و سایر مقاطع و فرآورده‌های فولادی بدون تعرفه یا با تعرفه بسیار اندک و البته با کیفیت غیرقابل مقایسه با محصولات داخلی وارد می‌شود و به قیمت کمتر از قیمت تمام شده تولیدات داخل عرضه می‌گردد اگر تولیدکننده داخلی در این شرایط به بقای خود ادامه دهد، واقعا هنر کرده و در شرایط حاضر اگر مسوولان دلسوز کشور به نظر صاحب‌نظران و دست‌اندرکاران توجه ننمایند، مسلما با تداوم مشکلات هم، زمینه تعطیلی واحدهای خصوصی موجود را فراهم نموده‌اند و هم فرصت‌های شغلی موجود از دست خواهد رفت.
پس به نظر شما راه‌حل چیست؟
اگر وزارت محترم بازرگانی برنامه واردات فولاد را موقوف به ورود شمش نماید و با اعمال تعرفه، ورود انبوه و بی‌رویه محصولات ساخته شده را کنترل نماید؛ مسلما صنایع داخلی را حفظ خواهد نمود و حتی می‌شود از ظرفیت‌های خوابیده و غیرفعال این صنعت نیز برای ایجاد اشتغال و عرضه محصول بیشتر استفاده نمود و مسلما این امر نتیجه‌اش بازگشت ارزش افزوده محصول به نیروهای داخلی خواهد بود. البته همزمان راه‌حل بلندمدت هم این است که سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری در صنعت ذوب‌آهن ترغیب شوند، زیرا اگر شمش مورد نیاز فولادسازان در داخل تولید شود، مسلما دیگر در مقابل واردات آسیب‌پذیر نخواهند بود.
از همین رو طرحی در قالب طرح‌های آمایش و تحت عنوان ذوب‌آهن بیستون ارائه نموده‌ایم که با نظر مساعد وزیر محترم صنایع به تصویب رسیده و اکنون مراحل نهایی را می‌گذراند تا با اتمام مراحل اداری وارد مرحله اجرایی شویم. پیش‌بینی می‌کنیم به یاری خدا و با همت و حمایت مسوولان محترم دلسوز و تلاش ما و همکاران‌مان طی ۳ سال آینده پروژه را به اتمام برسانیم، البته مساعدت و همکاری بانک صنعت و معدن می تواند در مدت اجرای پروژه بسیار موثر باشد.
آیا مطلبی برای حسن‌ختام دارید؟
به نظرم، بهترین مطلب تاکید مجدد بر انتخاب و اجرای راه‌حلی است برای حفظ واحدهای تولید کشور. ما مخالف واردات نیستیم، بلکه مخالف بی‌رویه بودن واردات هستیم.
شاید معدود کسانی باشند که با نفوذ در میان تجار شریف کشور که از موقعیت سوءاستفاده نموده و با کسب مجوز ورود مبادرت به واردات کالاهای غیراستاندارد نموده و با عرضه ارزان‌تر آنها به ثبات بازار لطمه وارد نمایند. به نظر من، بعضا به بهانه مبارزه با تورم، کار خود را مشروع هم جلوه می‌دهند، اما بنده از صاحب‌نظران بزرگوار استمداد می‌طلبم و کسب نظر می‌نمایم آیا راه‌حل مبارزه با تورم افزایش تولید و حمایت از تولید بیشتر و توسعه فعالیت‌های مولد و اشتغالزا است یا واردات بی‌رویه و بی‌برنامه؟ هیچ کس نمی‌تواند اثرات مثبت و موثر تولید در کنترل تورم را انکار نماید و البته اشتغال در بخش تولید و ایجاد فرصت‌های شغلی مولد که زمینه‌ساز توسعه است، دیگر جای خود دارد.به دلیل اهمیت فوق‌العاده موضوع انتظار می‌رود که مسوولان متعهد و دلسوز کشور عنایت ویژه فرمایند و خصوصا از جناب آقای محرابیان، وزیر محترم صنایع و معادن و جناب آقای سمیعی‌نژاد، معاون محترم وزیر صنایع توقع عنایت و توجه خاصی داریم، زیرا در صورت ادامه بحران در فولاد کشور در آتیه نه از تاک نشان خواهد ماند و نه از تاکنشان.
ارسال نظر