بازار فولاد اروپا در چند هفته گذشته همچنان بی‌رونق بوده است. به گزارش سایت بانک ملی ایران، بسیاری از مشتریان و توزیع‌کنندگان به انباشتن موجودی کالا در ماه‌های مارس و آوریل پرداخته‌اند تا از افزایش قیمت‌ها در سه ماه سوم سال در امان بمانند. در نتیجه آنها منابع کافی در اختیار داشته و نیازی به خریدهای ضروری پیدا نمی‌کنند. در همان زمان تشدید مشکلات مالی در برخی از کشورهای منطقه‌، نگرانی از وقوع مرحله دوم بحران، رکود عمیق در وضع ساخت و ساز و توقف بهبود صنعت خودرو در اروپا باعث شد که انتظارات منفی در میان فعالان بازار ریشه دواند.

در دو ماه اخیر تقاضا برای محصولات فولادی در اتحادیه اروپا در کمترین سطح خود قرار داشته و عمده معاملات شامل حجم‌های کوچکی از خرید با حداقل دوره تحویل بوده است. با فرارسیدن اواسط تابستان، عوامل منفی فصلی نقش بسیار بسیار قابل توجه‌تری را بازی می‌کنند. با این حال بسیاری از تحلیلگران کاملا مطمئن نیستند که این وضعیت تا فصل پاییز به طور قابل ملاحظه‌ای بهبود یابد.

به طور همزمان تولیدکنندگان اروپایی فولاد فلت از انتشار قیمت‌های خود که از ماه مه یکسان بوده‌اند اجتناب کرده‌اند. بهای تمام شده تولید محلی نورد گرم فولاد در اروپا بین هر تن ۵۸۰ تا ۶۱۰ یورو، نورد سرد فولاد بین هر تن ۶۵۰ تا ۶۷۰ یورو (EXW) است. فقط ورق‌های سنگین فولادی در ماه اخیر ارزان‌تر شده‌اند؛ به طوری که مظنه قیمت آنها از ۶۸۰ تا ۷۰۰ یورو تا سطح ۶۲۰ تا ۶۶۰ یورو (EXW) تنزل یافته‌اند.

به‌علاوه، شرکت‌های کروس، تیسنکراپ و برخی دیگر از شرکت‌ها اعلام کرده‌اند که برای ماه جولای قیمت‌های خود را تا هر تن ۵۰ یورو افزایش خواهند داد. به نقل از فولادسازان آنها مجبور هستند در این شرایط نامعقول ناشی از رشد قیمت‌های مواد خام فعالیت کنند. از این‌رو نماینده شرکت تیسنکراپ در مصاحبه خود با رویترز در هفته گذشته اذعان داشت که بهای سنگ‌آهن برزیل از هر تن ۶۶ یورو در سال گذشته به ۱۶۰ یورو (CIF) در سال‌جاری رسیده؛ به طوری که دو میلیارد یورو برای این شرکت در مقیاس سالانه هزینه داشته است.

با این حال سطح هزینه تولیدکننده تنها عامل در تعیین قیمت‌ها نمی‌باشد، به همین دلیل است که با وجود افزایش بهای مواد، اما افزایش قیمت محصولات فلت در ماه جولای چندان محتمل به نظر نمی‌رسد. شرکت آرسلور میتال تلاش کرد تا در نیمه اول ماه ژوئن در کارخانه‌های اروپای غربی خود قیمت‌های خود را از هر تن ۶۱۰ یورو تا ۶۴۰ و ۶۵۰ یورو (EXW) بالا ببرد، اما در نهایت ناچار به برگرداندن قیمت‌های خود به سطح قبلی شد. به نظر می‌رسد در وضعیت فعلی که مشتریان حاضرند قیمت بیشتری برای کالاهای داخلی با حداقل دوره تحویل و دوره‌های عرضه قابل‌انعطاف پرداخت کنند، مظنه قیمت شرکت‌های فولادی اروپایی ممکن است در ماه جولای در همین سطح باقی بماند، البته پایین بودن تقاضا هم مانع رشد قیمت‌ها خواهد شد. به عقیده برخی از تحلیلگران، این شرایط ممکن است در نیمه دوم ماه تابستان با تمام شدن موجودی کالای خریداران و اقدام مجدد آنها برای پر کردن انبارهایشان تغییر کند. با این حال اینکه آنها تولید تولیدکنندگان داخلی را برای تامین موجودی کالای خود مدنظر قرار می‌دهند حقیقت ندارد.