رضا زائر حیدری
بخش اول
هنگامی که با دقت به روند تغییرات بهای فولاد در بازارهای جهانی می‌نگریم یک جریان آرام و تدریجی از افزایش قیمت‌ها را می‌بینیم که با آنچه که طی هفته قبل در ایران اتفاق افتاد تفاوت زیادی دارد.همان گونه که از سوی روزنامه دنیای‌اقتصاد پیش‌بینی شده بود (شنبه 12 دی 1388)، بازار جهانی فولاد از خواب طولانی مدت خود بیدار شده است و....

تقاضا در مناطق مختلف جهان در حال افزایش است؛ اما باز هم همان گونه که قبلا این موضوع مورد تحلیل قرار گرفت،با افزایش حجم تقاضا، ظرفیت‌های خاموش فولاد به‌خصوص در مناطق اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی و CIS گام به گام به جریان تولید وارد می‌شود و این حرکتی که اینک رشد افسارگسیخته قیمت‌ها را مهار کرده است. به عبارتی ساده‌تر، همه انتظار افزایش بهای فولاد را دارند؛ چراکه بهای مواد اولیه افزایش یافته است؛ اما این افزایش تدریجی و متناسب با کشش بازار و افزایش حجم واقعی تقاضا خواهد بود. تنها در ژانویه ۲۰۱۰، حدود صدونه میلیون تن فولاد در جهان تولید شد که بیست و پنج درصد بیش از مدت مشابه در سال قبل میلادی است. بخش بزرگی از ظرفیت تولید فولاد هنوز هم خاموش است و می‌توان انتظار داشت که روند افزایشی حجم تولید در ماه‌های آتی نیز ادامه داشته باشد.
شاخص کلی فولاد
در ماه ژانویه، شاخص جهانی بهای فولاد (SBB) نسبت به ماه قبل یک و نه دهم درصد (۹/۱درصد) افزایش یافت. بیشترین افزایش مربوط به میلگرد با سه‌ودودهم درصد (۲/۳ درصد) و کمترین تغییر مربوط به ورق گرم با حدود هفت دهم درصد افزایش است. این موضوع را نباید از نظر دور داشت که هنوز هم در مناطقی از جهان، شاخص فولاد افزایشی نیست که البته این موضوع بیشتر به دلیل سیاست‌های کنترلی دولت‌ها است. شاید دلیل ثبات نسبی بهای ورق این باشد که تولید‌کنندگان بزرگ محصولات تخت مانند آرسلور میتال بیشترین توقف تولید را طی سال گذشته میلادی تجربه کرده‌‌اند و هنوز هم با رسیدن به ظرفیت‌های واقعی خود فاصله دارند.