گروه بورس کالا- انتظار می‌رود در سال ۲۰۰۸ به دلیل سیاست‌های تجاری چین از میزان صادرات فولاد نهایی و نیمه نهایی چین ۲۰میلیون تن کاسته شود و این روند تا پایان سه ماه چهارم ادامه داشته باشد. رییس هیات‌مدیره سابق انجمن آهن و فولاد چین (CISA) آقای ووزیچون (WU Xichun) که در کنفرانس استراتژی و سرمایه‌گذاری آهن و فولاد چین در پکن سخنرانی می‌کرد، اضافه کرد که در سال ۲۰۰۷ چین ۶۲میلیون تن صادرات فولاد داشته است که ۱۹میلیون تن از سال ۲۰۰۶ که ۴۳میلیون تن بود، بیشتر است.

صادرات محصولات نیمه نهایی در سال ۲۰۰۷ احتمالا در منطقه ۵/۶میلیون تن باشد که ۵۴/۲میلیون تن از سال قبل آن کمتر است.

آقای WU پیش‌بینی می‌کرد که صادرات محصولات نیمه‌نهایی، محصولات طویل و لوله درزدار در سال ۲۰۰۸ شدیدا کاهش پیدا کند.

آقای David Phelps، رییس موسسه بین‌المللی فولاد در آمریکا در حاشیه کنفرانس فوق اعلام کرد که این خبر شاید برای عده‌ای خوش و برای عده‌ای نیز ناخوشایند باشد؛ ولی به هر حال فولادسازان داخلی آمریکا نمی‌توانند نیاز داخلی فولاد این کشور را تامین کنند و مصرف‌کنندگان نهایی فولاد آمریکایی به دلیل نیاز به محصولات فولادی از این خبر خوشحال نیستند.

نگاه هندی‌ها به خارج

در سال ۲۰۰۷ شرکت‌های فولادسازی هندی اشتهای زیادی برای خرید و نفوذ در بازارهای خارجی از خود نشان دادند، چون اقتصاد این کشور با رشد قابل توجهی مواجه شده بود.

تاتااستیل در این سال در مزایده فروش شرکت انگلیسی هلندی Corus شرکت کرد و از رقیب خود CSN پیشی گرفته و کنترل شرکت Corus را به مبلغ ۵/۱۳میلیارد دلار را در دست گرفت و به ششمین فولادساز بزرگ در جهان مبدل شد.

اما شرکت نتوانسته است چندان از نظر رشد اساسی و بنیادی حرکتی را انجام دهد. پروژه جاه‌طلبانه شش‌میلیون تنی شرکت در استان اوریسا در Kalinganagar در شرق هند هنوز به جایی نرسیده است و باید برای تصاحب سایت آن فعالیت‌ها و کوشش‌هایی را انجام دهد چون دو سال پیش در همین رابطه ۱۲نفر با اسلحه‌های پلیس کشته شدند.

ایسار استیل جای پای خود را در آمریکای شمالی محکم کرده و کارخانه کانادایی Algoma Steel را به مبلغ ۵۸/۱میلیارد دلار خرید؛ اما تاتا نیز توانسته است از طریق پروژه‌های جدید خود در ایالت‌های شرقی هند اوریسا، چاتیزگار و جارخند رشدی بنیادی در خود ایجاد کند که در آینده از نتایج این توسعه بهره‌مند خواهد شد.

شرکت عمده دیگر فولادسازی هند Sajjan Jindal-led (کارخانه فولادسازی جیندال JSW) نیز در نظر دارد که سه کارخانه تولید Plate و لوله در آمریکا را به ۹۰۰میلیون دلار بخرد.

حتی شرکت جیندال نیز طرح توسعه بنیادی‌اش بستگی خواهد داشت به امکان خرید زمین برای کارخانه‌های پیشنهادی در استان‌های شرقی جارخند و اوریسا که مراحل آن هنوز خاتمه نیافته است.

طرح‌های جاه‌طلبانه هند برای تولید بیش از ۱۲۰میلیون تن فولاد تا سال ۲۰۲۰ اکثرا هنوز روی کاغذ است و در هیچ‌کدام از پروژه‌های آن حرکت آغازینی مشهود نیست.

شرکت پوسکوی کره‌جنوبی که پیشنهاد کرده است یک کارخانه ۱۲میلیون تنی در اوریسا احداث کند حتی نتوانسته سایت پروژه را به دلیل مشکلات و ناآرامی‌های محلی در این رابطه مشخص کند. پروژه‌های فولادی پیشنهادی آرسلورمیتال نیز در اوریسا و جارخند هر کدام ۱۲میلیون تن ظرفیت هنوز هیچ‌گونه پیشرفت فیزیکی در روی زمین نداشته است.

اما دولت هند نیز ترجیح می‌دهد که منتظر مانده و ببیند با حرکت و پیشرفت این پروژه‌ها در شرق هند چه مشکلات و ناآرامی‌های اجتماعی به وجود خواهد آمد.