گروه بورس کالا - علی غفوری: دولت هند با اعمال ۷دلار در هر تن مالیات صادرات، در نظر دارد منابع معدنی داخلی خود را حفظ کند و با اجرای آن ۷۳۵میلیون دلار درآمد ارزی برای کشور حاصل خواهد شد. اما از آنجایی که این سیاست برای تولیدکنندگانی که قراردادهای بلندمدت امضا کرده‌اند، مشکل زیادی ایجاد کرده و صادرات را شدیدا کاهش داده است، دولت این میزان مالیات را به ۲۳/۱دلار در هر تن کاهش داده است. در ماه فوریه گذشته که وزارت دارایی هند در آخرین بودجه اتحادیه (Union Beudget) د۷ دلار در هر تن مالیات بر صادرات را اعمال کرد، در میان صادرکنندگان یا تولیدکنندگان سنگ آهن این کشور ترس و هراس را به وجود آورد. در این میان اکثر تولیدکنندگان سنگ آهن نامرغوب که در مناطق ساحلی گوا قرار دارند و به رغم اقتصادی نبودن صادرات و فروش آن، قراردادهای بلندمدتی را منعقد کرده‌اند که می‌بایست آن را اجرا کنند، بیشترین صدمه و زیان را دیده‌اند. با تشخیص مساله یا مشکل، دولت در ماه مه این تعرفه را ۵۰روپیه در هر تن کاهش داد.

ارجاع حقوقی

تخمین زده می‌شود که میزان ذخیره سنگ آهن هماتیت با عیار ۵۵درصد ۱۱۰۰۰میلیون تن است که یکی از بزرگترین ذخایر سنگ آهن در جهان به شمار می‌آید. این ذخایر عمدتا در چهار ایالت‌گوآ، کارناتاکا، جهارخند و اوریسا قرار گرفته‌اند. گوآ تنها استان در هند است که سنگ آهن نامرغوب تولید می‌کند. این منطقه دارای یکصد شرکت معدنی و ۱۵ صادرکننده است که فروش صادراتی سالانه آن حدود ۳۵میلیون تن است.

این ایالت دارای دو بندر مهم Mormugao و Panjim است که با توجه به هزینه ارزان حمل‌ونقل حتی با قیمت ۳۵-۲۵دلار استخراج معدن را سودمند می‌کند. اما دولت اخیرا با اعمال تعرفه‌های صادراتی مانع فعالیت شرکت‌های معدنی شده است؛ چون خریداران علاقه‌مند به پرداخت بالاتر از قیمت‌های قراردادی نیستند و با توجه به این تعرفه‌های صادراتی، هزینه حمل و نقل و هزینه‌های کارگری، نتیجه این شد که قیمت صادراتی به زیر ۲۰دلار در هر تن برسد و صادرات دیگر مقرون به صرفه نباشد. اما شرکت‌های معدنی که سنگ آهن مرغوب تولید می‌کنند، چندان تحت تاثیر اثرات منفی این مالیات قرار نگرفته‌اند؛ چون قیمت‌های بالاتر از ۷۵-۶۵دلار در هر تن در مقایسه با شرکت‌های تولیدکننده سنگ آهن نامرغوب (۳۵-۲۵دلار در هر تن) می‌تواند افزایش هزینه تعرفه‌های صادراتی را جبران کند.

کاهش ۴۰درصدی صادرات

به‌رغم ۹درصد افزایش در ۱۱ ماه سال مالی ۲۰۰۷-۲۰۰۶ صادرات سنگ‌آهن تخمینا به ۱۶/۷میلیون تن در ماه مارس ۲۰۰۷ نسبت به ۵۷/۱۰میلیون تن در همین ماه در سال گذشته کاهش پیدا کرد.

کل صادرات بین آوریل ۲۰۰۶ و فوریه ۲۰۰۷ از ۵۷/۷۸میلیون تن به ۶۱/۸۵میلیون تن افزایش پیدا کرد.

در نتیجه اعمال مالیات بر صادرات دولت از میزان صادرات سنگ‌آهن طبق پیش‌بینی در این سال مالی ۴۰درصد کاهش خواهد یافت؛ خصوصا اگر خریداران کره‌ای و چینی واردات خود را از هند به تعلیق درآورند. (سال مالی هند در مارس ۲۰۰۸ پایان خواهد یافت).

حداقل فولادساز چینی شامل گروه بائواستیل (بزرگ‌ترین فولادساز چین) تصمیم گرفته است که به طور موقت خریدهای سنگ‌آهن خود را از هند به تعویق انداخته و پیشنهاد کرده است از قبل از این که آنان مجددا واردات خود را از هند آغاز کنند، باید این تعرفه‌ها لغو شود.

سال گذشته هند ۲۳درصد سنگ‌آهن وارداتی چینی‌ها به میزان ۳۲۶میلیون تن را تامین کرده است که در آن زمان دومین عرضه کننده بزرگ سنگ‌آهن به چین پس از استرالیا بوده است. صادرکنندگان تخمین می‌زنند که امسال حداقل ۱۲میلیون تن از میزان صادرات کاسته خواهد شد که درآمد گوآ نسبت به سال گذشته به نصف خواهد رسید. در سال ۲۰۰۶ استان گوآ ۲۵میلیون تن از ۳۶میلیون تن سنگ‌آهن صادراتی هند را به خود اختصاص داده است که رکورد بی‌سابقه‌ای است. کاهش صادرات مشکلات و مسائلی را نیز برای کل اقتصاد گوآ به وجود آورده است که بیشترین اتکای آن بر روی مواد معدنی است. امسال این استان نرخ رشد ۱۰درصدی را تجربه می‌کند اما به نظر می‌رسد با کاهش صادرات معدنی این اهداف قابل دستیابی نباشد. اوایل این ماه برنامه شش کشتی که حامل ۳/۰میلیون تن سنگ‌آهن به چین بود، لغو شد و دلیل آن اعمال تعرفه‌‌های صادراتی است و دولت نیز هیچ‌گونه سفارش تازه‌ای تاکنون دریافت نکرده است.

از طرف دیگر سنگ‌آهن کم‌عیار گوآ توسط فولادسازان هندی مصرفی ندارد و آنان به راحتی سنگ‌آهن داخلی مرغوب‌تری را در دسترس دارند.

ترغیب فولادسازان داخلی

شرکت‌های معدنی فولادسازان داخلی را ترغیب کرده‌اند که نرمه سنگ‌آهن داخلی با عیار زیر ۶۴درصد را خریداری کنند.

این پیشنهاد از طرف اتحادیه شرکت‌های فولادسازی هندی که ۸۵درصد تولید فولاد در کشور را در اختیار دارد، مطرح شده است.

در گذشته این اتحادیه مرتبا معدنکاران را تشویق می‌کرد که از نرمه سنگ‌آهن داخلی برای فولادسازی استفاده کنند که معدنچیان می‌گویند نیازی به تکنولوژی با کار بیشتر و سرمایه‌گذاری بالاتری ندارد، اما باید از مصرف ۱۵درصد زغال‌ کک‌شوی اضافی که در زمان ذوب نرمه نامرغوب لازم است، بپرهیزند. فولادسازان داخلی فقط از کلوخه (با عیار ۶۵درصد) استفاده کنند.

دولت در ابتدا گفت که تعرفه‌ها را لغو نخواهد کرد؛ چون آنان یعنی شرکت‌های معدنی می‌توانند با فروش داخلی تا حدی از مشکلات خود بکاهند؛ در غیر این‌صورت رشد GDP پیش‌بینی شده ۹-۸درصدی به طور مستمر و افزایش ظرفیت تولید از ۴۰میلیون تن کنونی به ۸۵-۸۰میلیون تن تا سال ۲۰۱۰ محقق نخواهد شد.