گروه بورس کالا- معدنچیان سعی دارند یکبار دیگر هزینه‌های پرداختی برای TC/RC خود را به واحدهای ذوب به ۴۰دلار در هر تن یا ۴ سنت در هر پوند کاهش دهند و حال آنکه واحدهای ذوب متقابلا هشدار داده‌‌اند که هزینه‌های امسال به میزان ۶۰دلار در هر تن و ۶سنت در هر پوند برای بهره‌برداری از واحدهای ذوب آنان کافی نبوده و آنان متضرر می‌شوند و ادعا می‌کنند افزایش هزینه‌ها آنان را تحت فشار قرار داده است که شاید بالاجبار واحدهای خود را تعطیل کنند.

یکی از شرکت‌های معدنی می‌گوید، واحدهای ذوب ادعا می‌کنند که آنان با ضرر مواجه هستند، اما ما می‌گوییم که این وضع به خودشان مربوط است چون در بازار ظرفیت اضافی ایجاد کرده‌اند پس باید واحدهای خود را تعطیل کنند. معدنچیان می‌گویند: ۴۰دلار تنها مبلغ ممکن است که ما به آنها در سال ۲۰۰۸ پرداخت خواهیم کرد. عصبانیت واحدهای ذوب در خصوص این پیشنهاد قابل درک است.

ولی واحدهای ذوب می‌گویند که این معدنچیان نیستند که سود یا منافع ما را تحت فشار قرار می‌دهند، شاید یکی از مراکز فروش باشند که بدون هیچگونه شناختی از صنعت ما هزینه‌های TC/RCs ما را عمدا پایین در نظر می‌گیرند.

هزینه TC/RC مس که معدنچیان به واحدهای ذوب می‌پردازند تا با تولید کنسانتره مس آن را به مس تصفیه شده تبدیل کنند و این هزینه در سال‌های اخیر به طور یکنواختی کاهش پیدا کرده است.

در سال ۲۰۰۶ این هزینه (TC/RC ن)۴۴ سنت در هر پوند بود که شامل مشارکت در قیمت بود و به ۴/۱۵سنت در هر پوند در سال ۲۰۰۷ نزول پیدا کرد و برای اولین بار قیمت مشارکتی آن حذف گردید.

واحدهای ذوب سعی دارند مانع این کار شوند، چون واقعا کفاف هزینه‌های بهره‌بردرای آنان را نخواهد داد. آنان از معدنچیان می‌خواهند آن را نصف کنند.

یک واحد ذوب مس می‌گوید، ما دیگر توان بهره‌برداری نداریم. صنعت باید متوجه این باشد. معادن بایستی واقع‌گرا باشند و شرایط جدید را بپذیرند در غیر این صورت برای همه فاجعه به وجود خواهد آمد.

حتی شرایط TC/RCs نقد بدتر از TC/RCs قراردادی است. به طوری که امسال به پایین‌ترین سطح خود، یعنی ۳/۶سنت در هر پوند در کل از ۳/۱۶درصد در کل در سال ۲۰۰۶ و ۷/۳۷درصد در کل در سال ۲۰۰۵ کاهش پیدا کرده است و معدنچیان را متقاعد کرده است که می‌توان طبق درخواست آنان مجددا هزینه TC/RCs را در قرارداد کم کرد.

منابع خبری واحدهای ذوب می‌گویند در حال حاضر ۶۰دلار در هر تن یا ۶ سنت در هر پوند برای ما رقم کمی است، اما معدنچیان سالانه میلیاردها دلار درآمد دارند. برای رقم ۶۰دلار در هر تن ۴۰دلار در هر تن هیچ فرقی نمی‌کند.

باید در اینجا به انصاف و مسوولیت نسبت به بازار نیز توجه کرد.

یک تاجر می‌گوید: معدنچیان و واحدهای ذوب باید مشکلات را عادلانه با یکدیگر تقسیم کنند. اگر واحدهای ذوب تعطیل شوند به معدنچیان نیز لطمه خواهد خورد. به هر حال آنان باید محصول خود را یکجا بفروشند.

واحدهای ذوب به فراوانی قراضه مس اشاره می‌کنند که می‌توان از آن به جای کنسانتره استفاده کرد و علاوه بر این برای اثبات حرف خود به کاهش کسری کنسانتره در بازار نیز اشاره می‌کنند.

اما معدنچیان به این‌گونه صحبت‌ها با شک و تردید برخورد می‌کنند و می‌گویند، زمانی‌که واحدهای ذوب چینی گفتند آنان می‌خواهند در ماه اوت کنسانتره کمتری وارد کنند. در حقیقت واردات آنان طی ۲ماه متوالی با ۹۸درصد افزایش تقریبا به ۵۷۰هزار تن رسید.

آنان شمشیر را در قلب واحدهای ذوب فرو کرده‌اند و این اشتباهی است که در بلندمدت مشکلات آن آشکار خواهد شد.

شرکت‌های معدنی ضمن قبول اینکه در ظرف ۳سال گذشته به سود قابل ملاحظه‌ای دست یافته‌اند و برای سال ۲۰۰۷نیز درآمد بیشتری خواهند داشت، ولی این مساله را نادیده می‌گیرند که آنان (شرکت‌های معدنی) در زنجیره تولید حق و حقوق همکاران خود را تضعیف می‌کنند.

شواهد حاکی از آن است که بدون نادیده گرفتن مسوولیت بازار مجددا TC/RCs سالانه کاهش داده خواهد شد. به نظر می‌رسد که بازار کنسانتره حداقل تا سال ۲۰۱۱ با کمبود مواجه بوده و برعکس پیش‌بینی می‌شود که تولید واحدهای ذوب افزایش پیدا کند.

معدنچیان این حق انتخاب را دارند در هر شرایطی که می‌خواهند آن را به واحدهای ذوب تحویل دهند و واحدهای ذوب نیز در شرایطی نیستند که اعتراضی کنند. کارشناسان معتقدند که در سال ۲۰۰۷ کسری کنسانتره مس بین ۲۰۰ و ۶۰۰هزار تن است حال آنکه پیش‌بینی می‌شود بین ۷۰ تا ۳۰۰هزار تن در نوسان باشد.

تحلیل‌گران می‌گویند: ظرفیت‌های جدید معدنی راه‌اندازی می‌شود، ولی از میزان عرضه به تدریج کاسته می‌شود و به میزان TC/RCs نیز چندان اضافه نمی‌شود.