گروه بنگاه‌ها - آزاده حسینی: در پی مصوبه اخیر بانک مرکزی مبنی بر بازپرداخت تسهیلات ارزی با نرخ اتاق مبادلات بسیاری از صنعتگران از ناتوانی در برابر پرداخت این مبلغ ابراز نگرانی کرده و اظهار کردند بازپرداخت مطالبات موجود با رشد ۱۰۰ درصدی برای بنگاه‌ها امکان پذیر نبوده و کل طرح و پروژه‌ای که بابت آن تسهیلات اخذ شده نقش بر آب می‌شود. این در حالی است با وجود آنکه عمر اتاق مبادلات ارزی به پنج ماه نرسیده، اما تسهیلاتی که در سال‌های گذشته دریافت شده و در آن زمان اصلا اتاق مبادلات ارزی وجود نداشته نیز باید با نرخ اتاق مبادلات ارزی که دو برابر نرخ ارز مرجع است پرداخت شود در حالی که یکبار افزایش حدود ۲۰ درصدی نرخ ارز مرجع ازسوی این دسته از تولید کنندگان پذیرفته شد.

تولیدکنندگان می‌گویند ما در روزهای سخت یاور دولت بودیم و با وجود تحریم‌ها با بردباری و تلاش به کار و فعالیت ادامه دادیم و توقع داریم دولت در این روزها کنارمان باشد نه در مقابل‌مان. صنعت فولاد سرمایه‌بری بالایی دارد و از این رو تامین نقدینگی، دغدغه این روزهای فولادسازان شده است.

رسول عرفانیان فعال اقتصادی با اشاره به مشکلات فولادسازان به خصوص آن دسته از تولیدکنندگان که از تسهیلات ارزی بهره برده‌اند، گفت: در حال حاضر فولادسازان با معضل سررسید بدهی ارزی مواجه شده‌اند و اعتبارات ریفاینانس و یوزانسی که طی سال‌های گذشته جهت ایجاد واحد یا سرمایه در گردش دریافت شده حال باید با نرخ اتاق مبادلات ارزی پرداخت شود.

وی به عنوان نمونه بیان داشت: جهت توسعه خطوط تولید در ابتدای سال ماشین آلات را از کشور چین با نرخ ارز مرجع ثبت سفارش و گشایش اعتبار کردیم که با نرخ ارز مرجع توجیه اقتصادی داشت و از این رو فروشنده با اعتماد فیمابین اقدام به تولید و حمل ماشین آلات کرد، اما در حال حاضر بانک اعلام می‌کند که این اعتبار باید با ارز مبادله تسویه شود که به ناچار و به جهت نجات سرمایه‌گذاری انجام شده ثبت سفارش اصلاح و سرمایه‌گذار به اتاق مبادلات مراجعه می‌کند در حالی که با پاسخ عدم وجود ارز مواجه می‌شود و چون نه پول فروشنده پرداخت شده نه اسناد توسط بانک جهت ترخیص تحویل شده در نهایت انجام پروژه غیراقتصادی شده است.

این کارشناس صنعت فولاد تاکید کرد: فشار برای بازپرداخت تسهیلات با نرخ اتاق مبادلات ارزی در حالی است که

مابه التفاوت هزینه تبدیل شمش یا کلاف گرم به محصول طی چند سال گذشته تغییری نکرده اگرچه همه هزینه‌ها افزایش یافته و قیمت محصول نیز با رشد همراه بوده، اما هزینه تبدیل به همان نسبت تغییر کرده و حاشیه سود تغییری نکرده است.

رسول عرفانیان افزود: صنعت فولاد نقدینگی بالایی می‌برد از این رو با فشاری که به تازگی به واحدها تحمیل شده امکان تامین چنین نقدینگی از سوی فولادسازان با توجه به شرایط موجود وجود ندارد.

وی گفت: از یک سو برای تامین مواد اولیه وارداتی مجبور به پرداخت هزینه‌های گزافی هستیم از سوی دیگر بازار ثبات کافی ندارد و این شرایط ناپایدار، مستقیما در بحث اعتبارات ما تاثیر گذار است.

وی تاکید کرد: در حالی که ما به عنوان یک تولیدکننده در کنار دولت ایستادگی کردیم و تولید را با پذیرش ریسک فراوان آن در شرایط تحریم ادامه دادیم انتظار داریم دولت با درک شرایط عرصه را به ما تنگ نکند.

رسول عرفانیان افزود: به دلیل کمبود مواد اولیه در بازار داخلی تنها قادر به تامین ۳۰ درصد نیاز خود از بازار داخل هستیم و مجبوریم که مابقی را از بازار جهانی تهیه کنیم.

وی گفت: در حال حاضر برای خرید مواد اولیه وارداتی باید ۱۰۰ درصد وجه کالا به علاوه ۳۵ درصد سپرده برای ارائه برگ سبز را پرداخت کنیم در حالی که در گذشته با پرداخت ۲۰ تا ۳۰ درصد به عنوان پیش پرداخت به کالا دسترسی داشتیم. همچنین با توجه به شرایط روز امکان گشایش اعتبار اسنادی وجود نداشته و ناگزیر به ارسال حواله به صورت پیش پرداخت هستیم که این امر ریسک بالایی دارد و هزینه زیادی را به تولیدکنندگان تحمیل می‌کند به خصوص اینکه برای تامین دلار با مضیقه روبه‌رو هستیم و با سایر ارزها نیز باید هزینه تبدیل ارز را به فروشنده پرداخت کنیم.

وی در خصوص سرمایه‌گذاری فولادسازان در بخش معادن سنگ آهن گفت: سرمایه‌گذاری در بخش معادن به دلیل

سرمایه بری بالایی که دارد از یک سو و از سویی نامشخص بودن زمان بازگشت سرمایه در بخش معدن توسط بخش خصوصی جذابیت ندارد.

وی گفت: به نظر می‌رسد تعادلی بین منابع و مصارف ما وجود ندارد؛ به این معنی که پراکندگی تولید فولاد در بخش مواد اولیه و محصول نهایی منطقی و کارشناسی نیست و این موضوع توجیه اقتصادی بسیاری از طرح‌ها را زیر سوال برده است.