عرضه سیمان در بورس کالا با اینکه می‌‏تواند آینده خوبی برای صنعت سیمان کشور داشته باشد، اما هنوز جنبه اجرایی به خود نگرفته است. مهندس دریه، کارشناس مسائل اقتصادی و از دست‌‏اندرکاران سابق عرضه سیمان در بورس کالا در گفت‌‏وگو با خبرنگار ایلنا در این مورد گفت: با وجودی که از روز اولی که بحث عرضه سیمان در بورس فلزات مطرح شد زمان زیادی می‌‏گذرد، اما هنوز نمی‌‏توان به درستی گفت چه زمانی این قضیه جنبه واقعی به خود می‌‏گیرد و عملی می‌‏شود.

وی خاطرنشان ساخت: سال ۸۳ یکی از مدیران بورس فلزات به ارائه طرح واگذاری سیمان از طریق بورس فلزات پرداخت که در پی آن از مدیران و دست‌‏اندرکاران صنعت سیمان دعوت شد تا در جلسه‌‏ای با همین مضمون شرکت کنند. در آن جلسه موضوع عرضه سیمان در بورس مطرح شد و مورد استقبال جمع قرار گرفت؛ ضمن اینکه مزیت‌‏های این طرح کاملا روشن بود. با این حال با مرور زمان اجماع نظر حاصل و کارگروهی تخصصی برای این طرح تشکیل شد.

دریه با اشاره به اینکه جلسات این کارگروه در دو گروه تقسیم‌‏بندی می‌‏شد، افزود: در یک گروه مدیران هلدینگ صنعت سیمان بودند و در گروه دیگر مدیران عامل شرکت‌‏های سیمانی، ضمن اینکه یک کارگروه کارشناسی هم در بورس فلزات تشکیل شد تا از جنبه کارشناسی قضیه را بررسی کند.

دریه در ادامه گفت: در این جلسات هر موضوعی که به نحوی مرتبط با عرضه سیمان در بورس بود، بررسی می‌‏شد و در مجموع ۵۰سرفصل کاری تعیین و این سرفصل‌‏ها اولویت‌‏بندی شد و بحث فرهنگ‌‏سازی و اطلاع‌‏رسانی و بسترسازی مناسب در اولویت قرار گرفت. در همین راستا با خیلی از استان‌‏ها هماهنگی انجام و در ۲۰‌استان سمینارهای آموزشی برای بحث و بررسی نقاط قوت و ضعف عرضه سیمان در بورس برگزار شد و مورد توجه مسوولان، تولیدکنندگان و مصرف‌‏کنندگان قرار گرفت.

این کارشناس افزود: در این راستا جلسات مرتبی با کمیسیون صنایع و معادن مجلس و مسوولان ذی‌‏ربط وزارت بازرگانی و وزارت صنایع و معادن برگزار و نقاط قوت و ضعف طرح مورد بررسی قرار گرفت.

وی خاطرنشان ساخت: اصل قضیه در این طرح میزان عرضه و تقاضای سیمان بود و این نگرانی وجود داشت که میزان عرضه با تقاضا همخوانی نداشته باشد و همین ممکن بود موجبات افزایش قیمت ناگهانی سیمان را به دنبال داشته باشد؛ چرا که اگر میزان عرضه نمی‌‏توانست جوابگوی تقاضا باشد، قیمت سیمان بیش از حد منطقی بالا می‌‏رفت.دریه معتقد است: در واقع صنعت سیمان از آن دست صنایعی است که از ۷۵‌سال حاشیه‌‏های زیادی حول آن وجود دارد؛ چرا که سیمان یک کالای استراتژیک است و از طرفی هم‌چون همیشه حالت دو نرخی داشته و قیمت‌‏های دولتی بر آن حاکم بوده و در کنار آن همیشه بازار آزاد هم وجود داشته است، هر جا که حاکمیت دو نرخی مطرح باشد، بازار سیاه به وجود می‌‏آید و رانت زیاد می‌‏شود.

وی افزود: در همین راستا اواخر سال ۸۳ برآورد کارشناسی که صورت گرفت، رقمی بین ۷۰۰‌میلیون تا یک میلیارد تومان رانت در بازار سیمان وجود داشت. بحث عرضه سیمان در بورس که مطرح شد، کسانی را که این رانت نصیبشان می‌‏شد، نگران کرد؛ چرا که با عرضه سیمان در بورس به طور قطع این رانت از بین می‌‏رفت و اگر این رانت حذف می‌‏شد، این پول می‌‏توانست به سمت بخش تولیدی سرازیر شود که با این پول هم واحدهای تولیدی و کارخانه‌های جدید ایجاد شده و هم طرح‌‏های توسعه‌‏ای با سرعت بیشتری پیش می‌‏رفت.

دریه در ادامه افزود: درآن زمان یک تولیدکننده سیمان ۱۴۰ تا ۱۵۰‌میلیارد تومان پول نیاز داشت و در آن سال‌‏ها می‌‏شد از پول رانت صنعت سیمان چند کارخانه احداث کرد.

وی همچنین خاطرنشان ساخت: در هر حال با وجودی که بورس فلزات برای عرضه سیمان در آمادگی کامل به سر می‌‏برد و همه کارهایی که لازم بود برای این امر انجام شود، انجام شد، سیمان به بورس فلزات نرفت. اصلی‌‏ترین دلیل آن هم نگرانی دولت از جهش قیمت سیمان در اوایل عرضه آن در بورس بود که مانع عرضه سیمان شد؛ ضمن اینکه سیمان هنوز در سبد حمایتی قرار داشت.

این کارشناس با اشاره به اینکه در حال حاضر هم با توجه به اینکه سیمان از سبد حمایتی خارج شده و بورس نیز آمادگی کامل برای عرضه این محصول را دارد، هنوز کار جدی برای تحقق این امر صورت نگرفته گفت: باید منتظر ماند تا وزارت صنایع و معادن، وزارت بازرگانی و انجمن صنفی سیمان به یک نتیجه‌‏گیری واحد در مورد عرضه سیمان به بورس برسند تا بتوانیم شاهد این اتفاق باشیم. وی در پایان خاطرنشان ساخت: امیدواریم با حمایت و هدایت جدی مسوولان ذی‌‏ربط این کار هر چه سریع‌‏تر محقق شود؛ چرا که عرضه سیمان در بورس در واقع می‌‏تواند آرزوی دیرینه تولیدکنندگان سیمان را که همان دستیابی به قیمت منطقی سیمان است، محقق کند که نتیجه آن به طور مستقیم و غیرمستقیم به نفع مصرف‌‏کننده و مردم خواهد بود.

منبع: ایلنا: