بورس نیوز - افزایش بی‌سابقه قیمت سنگ‌آهن و زغال‌سنگ باعث شده تا شرکت‌های تولیدکننده فولاد با خرید معادن و شرکت‌های معدنی، در صدد افزایش خودکفایی تولید باشند.

در هفته گذشته شرکتRio Tinto افزایش ۵/۹۶‌درصدی قیمت سنگ آهن را در قرارداد یک‌ساله فروش این محصول به شرکت تولید‌کننده فولاد چینی Baosteel لحاظ کرد که زنگ خطری جدی را برای تولید‌کنندگان فولاد به صدا در آورد.

انسجام عمودی یا به عبارتی درکنترل درآوردن نهاده‌های مختلف تولید یک محصول فرآیندی است که طبق گفته سخنگوی بزرگترین تولیدکننده فولاد در جهان، Arcelor Mittal به شدت در استراتژی‌های آینده این شرکت مطرح می‌باشد. درحال حاضر شرکت مذکور در تولید ۴۵‌درصد از سنگ آهن و ۱۵‌درصد از زغال‌سنگ مورد نیاز خود در فرآیند تولید فولاد خودکفا می‌باشد. مسوولان Arcelor Mittal قصد دارند تا سال ۲۰۱۲ خودکفایی تولیدسنگ آهن شرکت را به ۷۰‌درصد برسانند.

این درحالی است که در دهه ۹۰میلادی، بسیاری از تولید‌کنندگان فولاد معادن سنگ آهن خود را به شرکت‌های معدنی بزرگی همچون Vale به فروش رساندند.

اما هم‌اکنون خبرهای پیرامون ادغام غول‌های معدنی همچون BHP و Rio، عزم فولادسازان برای ایجاد انسجام در فرآیند تولید را افزایش داده است.

پیش از اعلام اخیر شرکت Arcelor Mittal نیز دومین شرکت بزرگ تولید‌کننده فولاد اروپا، Corus که متعلق به شرکت هندی Tata Steel می‌باشد، اعلام کرده بود که قصد دارد موقعیت‌های مناسبی را برای دسترسی مستقیم به سنگ آهن و زغال‌سنگ ایجاد کند.

موضوع مهم دیگری که به شدت مورد توجه فولادسازان است، تضمین عرضه مواد اولیه می‌باشد. همین امر نیز باعث شده که این شرکت‌ها به شدت به سمت خرید بخشی از سهام شرکت‌های بزرگ معدنی جذب شوند.

برای مثال اخیرا مسوولان شرکت POSCO که به عنوان چهارمین تولیدکننده بزرگ فولاد در جهان به حساب می‌آید، از تصمیم خود برای خرید ۱۰درصد از سهام شرکت استرالیایی تولیدکننده زغال‌سنگ Macarthur خبر داده‌اند.

در حال حاضر نیز Arcelor Mittal تملک ۲۰‌درصد از سهام شرکت مذکور را در اختیار دارد.

براساس گزارش‌های مالی شرکت‌های تولید‌کنندگان فولاد در یک‌سال گذشته، مشاهده شده که شرکت‌هایی که از انسجام عمودی بیشتری برخوردار هستند، همانند شرکت‌های آمریکایی و روسی، فرآیند سوددهی مناسب‌تری را نسبت به سایر تولیدکنندگان تجربه نکرده‌اند.

از حیث انسجام عمودی در حال حاضر شرکت‌های اروپای غربی بدترین وضعیت را دارند. اما کم کشش بودن تقاضای فولاد نسبت به قیمت در اروپای غربی تاکنون باعث شده که بخش اعظمی از افزایش هزینه‌های تولید فولادسازان این منطقه به مصرف‌کنندگان منتقل شود و سوددهی شرکت‌ها چندان تحت‌تاثیر قرار نگیرد.

اما فولادسازان چین به خوش شانسی همتایان اروپایی خود نبوده و به راحتی توان بازی کردن با قیمت محصولات خود را ندارند و هر چند که شرکت‌های بزرگ چینی توانسته اند افزایش قیمت نهاده‌های تولید خود را تا حد مناسبی به مصرف‌کنندگان ارجاع دهند، اما شرکت‌های کوچک‌تر که تعداد آنها نیز بسیار زیاد است، توان مانورهای قیمتی چندانی را ندارند.