پنج سال پس از اینکه LME اعلام کرد در حال بررسی قراردادهای معامله سهام بیلت فولاد است، شروع اولیه قراردادهای اعطای پرونده فولاد این بازار در روز 25 فوریه سرانجام رویاها را تبدیل به واقعیت کرد.

به گزارش ریچارد بارت (Richard Barret)، نخستین هفته‌های این تجارت امیدوار کننده بوده‌اند، ولی سال‌ها زمان نیاز است تا صنعت فولاد به طول کامل قیمت‌های به دست آمده از معاملات بورس را پذیرا باشد.
«یک نوشیدنی گوارا برای آغازی مطبوع» این جمله‌ای است که روی کارت‌هایی نوشته شده که روی هر کدام از بطری‌های نوشیدنی‌های خنک دیده می‌شود که برای تبلیغات آغاز قراردادهای معامله سهام بیلت فولاد LME در 25 فوریه به شرکت‌کنندگان اهدا می‌شود. مشخص نبود که این نوشیدنی‌ها برای جشن ‌آغاز قراردادها در نظر گرفته شده بودند یا برای این بود که از نگرانی آنهایی بکاهد که نگران نتیجه اولین معامله خود بودند. بدون شک کارکنان LME به طرز قابل درکی از خودشان تقدیر می‌کردند، چرا که پس از سال‌ها توانسته بودند قراردادهای فولاد را وارد بورس کنند. سرانجام و پس از مذاکرات فراوانی که توسط گروه‌های موافق این طرح صورت گرفت، این تصمیم گرفته شد که قراردادهای اعطای پرونده فولاد را به همان روش سنتی بازار بورس، یعنی «تحویل دستی» انجام دهند و بر اساس شاخص قیمت عمل نکنند.
قراردادها برای تولید کنندگان، انبارکنندگان و خریداران فولاد، به منزله ابزاری برای مقابله با نوسانات قیمت به شمار می‌روند. با این حال، آنچه باعث جذب بازار بورس لندن و اعضای آن به سمت قراردادهای معامله سهام فولاد می‌شود، میزان احتمال موفقیت در تجارت فولاد و پتانسیل رشد در این زمینه است. بر روی دیگر کارت‌های تبلیغاتی این پیام نوشته شده:« میزان تولید بیلت در سرتاسر جهان، ۱۰ برابر بیشتر از مجموع معاملات مواد غیر آهنی در LME می‌باشد.»
در واقع تولید جهانی بیلت فولاد 215میلیون تن در سال است و بنابر پیش‌بینی کارشناسان تا سال 2010 به اندازه یک سوم این رقم بر میزان تولید این محصول افزوده خواهد شد.
قراردادهای معاملات سهام LME بر ۱۶۰میلیون تن از بیلت مورد مصرف در تولید می‌گردد متمرکز شده‌اند.
30میلیون تن از این میزان سالانه توسط تاجران مورد معامله قرار می‌گیرد.
با در نظر گرفتن تناژهایی که به صورت آزاد معامله شده‌اند، می‌توان گفت کشورهای؛ اوکراین، روسیه، چین و فرانسه بزرگ‌ترین صادرکننده بیلت در LME بوده و ویتنام و کره جنوبی و ترکیه عمده‌ترین واردکنندگان آن در این بازار هستند.
آغاز نویددهی
در ۱۲ ساعت اول آغاز اولیه قراردادها، یک میلیون دلار از آنها معامله شد و طی سه روز نخست این جریان بیش از سه میلیارد دلار مورد معامله قرار گرفت.
گذشته از حجم قابل توجه اولیه کاهش سریع در گسترش میزان پیشنهادها، نوید دهنده قراردادهای جدید است.
با به انتها رسیدن سه هفته نخست معاملات، ۷۶ سهم ۶۵ تنی از طریق معامله‌ای به ارزش چهار میلیون دلار تحت قراردادی با خاور دور فروخته شد.
104 سهم دیگر نیز در معامله‌ای با کشورهای مدیترانه‌ای به ارزش بیش از 5میلیون دلار به فروش رسید.
تا اواسط ماه مارس، قیمت سهام قرارداد مدیترانه به طور ثابت در پایان هر روز افزایش داشت، ولی قیمت قرارداد خاور دور تنها برای دو هفته سیر صعودی خود را حفظ کرد.
با این که هنوز در روزهای اولیه این اتفاق قرار داریم، کارشناسان فولاد شروع به گمانه‌زنی درباره تحولات قیمت‌ها در آینده کرده‌اند.
به عنوان مثال شرکت مشاوره فلزات GFMS به «آغاز توفانی قراردادهای معامله سهام فولاد LME» اشاره می‌کند و این که قیمت محصولات فولادی بلند در حال رسیدن به رقم‌هایی بی‌سابقه است. این شرکت احتمال رشد بیشتر را زیاد می‌داند، ولی هنوز این موضوع را نیز یادآور می‌شود که «این موج قوی به سرعت به نقطه اوج و نهایتا فرود خود نزدیک می‌شود.»
به پیش‌بینی GFMS، در ماه مه شاهد این اوج‌گیری خواهیم بود و قیمت «سبد» محصولات بلند در سرتاسر جهان 10درصد بیشتر از قیمت‌های جهانی محصولات بلند حدودا 20درصد از نقطه اوج خود پایین‌تر خواهند آمد.»
به عقیده محققان بخش تحقیقات متال بولتن برای کلیه محصولات فولادی چیزی به جز افزایش قیمت نمی‌توان انتظار داشت، چراکه رشد قیمت مواد خام مورد استفاده در فولادسازی روز‌به‌روز سرعت بیشتری می‌گیرد.
به پیش‌بینی این گروه، افزایش تقاضا از سوی کشورهایی با اقتصاد رو‌به‌رشد، تضمین‌کننده سیر صعودی قیمت محصولات فولاد تا سال 2009 خواهد بود.
در مناطقی که از مدت‌ها پیش مصرف‌کننده فولاد بود‌ه‌اند، میزان تقاضا اندکی کاهش خواهد داشت.
به گفته یکی از اعضای گروه تحقیقات فولاد در بخش تحقیقات متال بولتن، «تاکنون این موضوع قطعی شده است که میزان تقاضا در آمریکا و اروپا همچنان بالا باقی خواهد ماند. اما هنوز در مورد میزان تقاضای ژاپن قطعیتی وجود ندارد.»
این احتمال وجود دارد که سرعت رشد تقاضا اندکی فروکش کند، ولی از میزان تقاضا کاسته نخواهد شد.
چشم‌انداز دو ساله
مارتین ابوت (Martin Abbott)، مدیر ارشد اجرایی LME به طور مشخصی درباره مزیت‌های قراردادهای فولاد به عنوان یکی از شاخصه‌های اصلی استراتژی LME نظری مساعد دارد.
ولی تمام تلاش خود را برای پیشبرد و آموزش صنعت فولاد به منظور بهره‌گیری از تجارتی فعالانه به کار می‌گیرد.
با این حال، ابوت به طرز زیرکانه‌ای اولین اقدامات خود را کم‌اهمیت جلوه داده و آن را با قراردادهای پرسابقه صنعت تولیدات غیرآهنی مقایسه می‌کند.
ابوت پیش از مراسم هفته LME سال گذشته در گفت‌و‌گو با متال بولتن گفت: «با اینکه قراردادهای فولاد باعث جلب توجه بسیاری از شرکت‌ها شده و خبرسازی زیادی نیز در پی داشته‌اند، به نظر من این قراردادها تا دو یا سه سال اولیه، تحول
چندانی در حجم معاملات بورس ایجاد نخواهند کرد.»
موفقیت‌های آغاز اولیه اهمیت زیادی ندارند. واقعیت این است که قراردادهای جدید در مناطق جدید نمی‌توانند به طور ناگهانی با حجم معاملات قراردادهای آلومینیوم یا مس رقابت کنند.
ولی بعد از پنج سال، فولاد هم می‌تواند بر حجم معاملات بورس تاثیرگذار باشد.»
همه کسانی که در صنعت فولاد فعالیت دارند لازم است آشنایی کافی با اصول اولیه خرید و فروش داشته باشند، بتوانند پیشرفت کار قراردادهای پیش‌رو، پیشنهادشده (قرارداد دبی) و برنامه‌ریزی شده (نیویورک و شانگهای) را پیگیری کرده و ارزش احتمالی به دست آمده برای شرکت یا موسسه خود را برآورد نمایند.
آموزش‌های لازم در این زمینه‌ها به افراد ارائه خواهد شد.
ولی افراد زیادی هم وجود دارند که ترجیح می‌دهند قبل از هر گونه اقدامی کمی صبر کرده و شرایط را بررسی کنند.