فارس - اگرچه کیفیت نفتای عراق در مقایسه با نفتای ایران تا حدودی پایین‌تر است، اما در مقابل قیمت آن قریب به ۱۵ تا ۱۸ درصد از قیمت نفتای ایران ارزان‌تر است که همین ویژگی در شرایط فعلی که پتروشیمی‌های خوراک مایع با کمبود ۲۰ درصدی خوراک روبه‌رو هستند، فرصتی را در اختیار صنعت پتروشیمی‌های ایران قرار داده است. این روزها بحث و بررسی درباره تغییر قیمت خوراک مایع پتروشیمی‌ها و ارائه تخفیف‌هایی به آنها برای رقابت‌پذیر شدن سرمایه‌گذاری در توسعه این طیف از پتروشیمی‌ها در برابر پتروشیمی‌های گازی ادامه دارد.به جز آثار منفی فراوانی که بر ارائه این تخفیف متصور است و در گزارش‌های پیشین به آنها پرداخته شده است، ارائه چنین تخفیفی در عمل در برابر تخفیف کلان ارائه شده در قیمت خوراک پتروشیمی‌های گازی کاملا بی‌اثر است و نمی‌تواند سبب و زمینه رقابت با سود کلان پتروشیمی‌های گازی را فراهم آورد.

مدیرعامل شرکت ملی پتروشیمی در رابطه با وضعیت سودآوری پتروشیمی‌های خوراک مایع و خوراک گازی عنوان می‌کند که خوراک های گازی شامل گاز طبیعی، گاز اتان، متان، پروپان و... است، پتروشیمی‌هایی که از این دست خوراک استفاده می‌کنند حاشیه سود مناسبی دارند و سرمایه‌گذاری در آنها بسیار مطلوب و راضی کننده است، اما در مورد خوراک‌های مایع باید گفت که چون این واحد‌ها باید با قیمت ۹۵ درصد فوب خلیج فارس بابت خوراک‌ها هزینه کنند، حاشیه سود کمی دارند و برخی از آنها نیز واقعیت آن است که در شرایط فعلی بسیاری از پتروشیمی‌های خوراک مایع با کمبود خوراک مواجه هستند و واقعیت مهم‌تر هم آن است که بخش عمده‌ای از زیان آنها نیز به همین کمبود خوراک و کار کردن زیر ظرفیت بازمی‌گردد.

این در حالی است که به جز شرکت‌های دولتی مانند شرکت ملی نفت که موظف به ارائه خوراک نفتا به پتروشیمی‌ها هستند، بخش عمده‌ای از این خوراک توسط شرکت‌های خصوصی و در واقع پالایشگاه‌ها تامین می‌شود. در چنین شرایطی این پرسش جدی مطرح می‌شود که در صورت الزام احتساب این مشوق یا تخفیف ۱۵ درصدی تا چه حد می‌توان پالایشگاه‌های خصوصی‌شده را وادار کرد خوراک نفتای خود را ارزان‌تر از قبل به پتروشیمی‌ها ارائه کنند.