پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا): به نظر می‌رسد به‌رغم بزرگ‌نمایی‌هایی که صورت گرفته معادن سنگ‌آهن در چین مشکل خیلی زیادی هم نداشته باشند، چرا‌که به‌رغم سقوط قیمت‌ها و تعطیلی خیلی از خطوط تولید، معادن سنگ‌آهن در چین دوام آورده‌اند و آمار نشان می‌دهد از سال 2013 تولید سنگ‌آهن این کشور تنها 5 درصد افت داشته است. تولید کنسانتره سنگ‌آهن نیز بین اکتبر 2015 تا مارس 2016 حدود 6/ 16 درصد افت داشته است.

نکته اصلی این است که بیش از ۸۰ درصد معادن سنگ‌آهن چین به کارخانه‌های دولتی تولیدکننده فولاد تعلق دارند. همین امر حمایت دولتی را ثابت می‌کند، چرا‌که مشتری ثابتی دارند و از منافع دولتی دیگری نیز بهره می‌برند. از جمله اینکه می‌توانند خود را با میزان تولید کارخانه‌های خریدار، پرداخت با تاخیر و سایر موارد تطبیق دهند. از آنجا که کاهش تولید هزینه‌ها را بالا می‌برد فولادسازان دولتی تولید باثباتی دارند و نیاز به سنگ‌آهن آنها باثبات می‌ماند.

با اینکه صنعت فولاد چین شرایط مساعدی ندارد دولت دست از حمایت از کارخانه‌های دولتی بر‌نمی‌دارد، چرا‌که عملکرد خوب آنها نه تنها به نفع اقتصاد است، بلکه مانع از آشوب‌های اجتماعی نیز می‌شود. اخیرا دولت چین برای سال ۲۰۱۶ رشد اقتصادی ۵/ ۶ تا ۷ درصدی را پیش‌بینی کرده در حالی که توجه به خطر ایجاد حباب اقتصادی نداشته است. توجیه دیگری که می‌توان در مورد حمایت دولت چین از معادن سنگ‌آهن داشت این است که حتی اگر دولت چین ظرفیت تولید فولاد را در ۵ سال ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تن پایین بیاورد باز هم بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد دنیا خواهد بود و نسبت به رقیب بعدی یعنی ژاپن ۶ برابر تولید بیشتری دارد. از این رو نیاز به سنگ‌آهن همیشه وجود خواهد داشت. به همین دلیل کاری مشابه بازار آلومینیوم و زغال‌سنگ حرارتی انجام خواهد داد و با ایجاد مازاد عرضه در بازار سنگ‌آهن، به‌عنوان یک مصرف‌کننده سود خواهد برد.