یادداشت
پدیده‌ای خانمانسوز
چندی در پی آن بودم. درد دل کارخانه‌های ریخته‌گری را که با آهن قراضه و ضایعات فلزی و هزاران کارگر زحمتکش در جوار کوره‌های داغ تولید می کنند تا بتوانند زندگی خود و خانواده را تامین کنند و چرخ صنعت مملکت را به حرکت در آوردند.
حسین رضائی*
چندی در پی آن بودم. درد دل کارخانه‌های ریخته‌گری را که با آهن قراضه و ضایعات فلزی و هزاران کارگر زحمتکش در جوار کوره‌های داغ تولید می کنند تا بتوانند زندگی خود و خانواده را تامین کنند و چرخ صنعت مملکت را به حرکت در آوردند. متاسفانه با پدیده‌ای خانمانسوز که توسط عده‌ای معدود انجام می‌گیرد و آن خروج آهن قراضه‌های درجه یک موجود در کشور از هر راه است، چه می‌شود کرد؟
چندی پیش درد دل شرکت تعاونی آهن قراضه و ضایعات فلزی را دیدم که روشن بازگو نموده آنچه ما ریخته‌گران باید می‌گفتیم که البته بارها گفتیم و باز باید بگوییم.
به‌عنوان مدیرعامل یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین صنایع ریخته‌گری کشور که نامی آشنا در صحنه‌این صنعت برای عموم صنعتگران می‌باشد، افزایش روز به روز نرخ آهن قراضه را نمی توانم در قبال ۷۰۰نفر پرسنل زحمتکش، به حمایت مسوولان از این صنعت برایشان تعبیر کنم.
اگر بررسی شود در عرض همین چند روز نرخ آهن قراضه در حدی خودنمایی می‌کند که امیدی در ادامه تولید با توجه به وضعیت فعلی بازار دیده نمی‌شود.
مشکلات در حدی است که صفحات نمی‌تواند آن را منعکس کند.
به نمایندگی از کلیه کارگران و پرسنل این شرکت از مسوولان درخواست می‌نمایم که این موضوع را به‌طور جدی توجه و پیگیری نمایند که در صورت عدم توجه مسوولان خیل بیکاران به کوچه و خیابان‌ها روانه خواهند شد.
نگذارید عده‌ای فرصت طلب با خروج این اقلام حیاتی در صنعت، فربه‌تر و اقشاری که در راه اسلام و اعتلای انقلاب در سنگر تولید جنگیده‌اند ضعیف گردند.
اگر بخواهیم از جزئیات زندگی آنها چیزی بگوییم که در اثر صدور مجوز خروج آهن قراضه از کشور برای آنها به‌وجود آمده است، قبولش برای هر کسی سخت و غیرقابل تصور می‌نماید، اما حقیقت دارد.
شرکت پارس‌متال تولیدکننده قطعات چدنی با داشتن ۷۰۰نفر پرسنل از قدیمی‌ترین شرکت‌های تولیدی در امر فرآورده‌های چدنی بوده که عمده مصرف مواد اولیه آن، آهن قراضه است که در عرض یک سال گذشته، افزایش قیمت غیرواقعی آن این شرکت را نیز همانند کارخانه‌های مشابه دچار بحران نموده است که عدم توجه به آن به تعطیلی این واحد بزرگ منجر خواهد شد.
مهم‌ترین مساله فرصت‌هایی است که در اثر عدم تصمیم به موقع از دست خواهد رفت که میزان آن به‌خصوص در کارخانه‌ها و شرکت‌های بورسی به یک بحران عمومی در این بازار سرمایه دامن خواهد زد. از ادارات ذی‌ربط به‌خصوص وزارت محترم بازرگانی تقاضا می‌شود نسبت به تسریع در تصمیم‌گیری جهت عدم خروج آهن قراضه در هماهنگی با سایر ادارات مرتبط کوشا باشند.
تصمیم امروز مقامات با توجه به توسعه در شاخه فولاد می‌تواند دورنمای امیدوارکننده‌ای را نسبت به آینده این صنعت در تامین آهن قراضه ترسیم نماید و سرمایه‌گذاری عظیم در این صنعت در ایجاد اشتغال و عدم وابستگی و داشتن سهم بزرگی در صادرات آن را نوید دهد.
طبق آمار، تولید فولاد خام تا مرز ۲۰میلیون تن در برنامه توسعه چهارم قرار دارد. امروز باید کاشت تا در آینده برداشت نمود. پاشنه آشیل آهن قراضه است که اگر برنامه‌ریزی نشود، قدرت رقابت را در صحنه جهانی از ما خواهد گرفت. این یک حقیقت است.
به‌جای صادرات آهن قراضه و خروج آن، باید برنامه توسعه واردات آهن قراضه را مدنظر و عمل قرار دهیم. فعلا چاره‌ای نیست. در معادلات مالی کفه به سمت واردات تعادل را حفظ خواهد کرد. باید مجوز صادرات را لغو کرد.
از یک سال گذشته تا به امروز آهن قراضه درجه یک به‌صورت اعتباری تا ۲۳۰۰ریال در کیلو رسیده است. محصول چه قیمتی باید فروخته شود تا جبران نماید و مزیت رقابتی هم داشته باشد.
با این روند و افزایش قیمت قراضه، بحران تامین قراضه برای کارخانه‌های فولادسازی و ریخته‌گری در سال آینده فزونی می‌گیرد.
*مدیرعامل شرکت پارس‌متال
ارسال نظر