گروه بورس فلزات- شواهد نشان می‌دهد این روز‌ها هرچه قیمت مواد اولیه موردنیاز صنعت فولاد نظیر شمش افزایش می‌یابد، از آن سو تقاضا برای این مواد کاهش یافته و سیل تقاضا به سوی بازار آهن قراضه روان می‌شود. اما اینکه دلایل افزایش نرخ این مواد چه بوده است، می‌تواند قدرت تصمیم‌گیری را برای مشتریان این بازار‌ افزایش دهد. قیمت‌های بالای انرژی، رشد ۱۹درصدی قیمت سنگ‌‌آهن که اکنون در همه جای دنیا پذیرفته شده است و عدم تمایل صادرکنندگان بزرگ شمش چدن در برزیل به پذیرش قیمت‌های پایین‌تر از جمله مهم‌ترین عوامل افزایش قیمت‌ مواد اولیه صنعت فولاد هستند.

حتی اگر این قیمت‌ها ظاهرا روبه کاهش بگذارند هم در حال حاضر خیلی بالاتر از قیمت‌های فوب قراضه هستند و حال آنکه قراضه اکنون به حدود ۲۵۰دلار فوب روتردام و ۲۴۵دلار فوب ساحل شرقی آمریکا می‌رسد.

شمش چدن از برزیل، روسیه، هند و چین هنوز هم بالاتر از ۳۰۰دلار است- یعنی ۴۰-۳۰دلار در تن کمتر از قیمت‌های ژوئن، در حالی که آهن بریکت گرم از ونزوئلا ظرف یک ماه اخیر از ۳۰۰دلار به ۲۷۵دلار فوب سقوط یافته است.

فروش‌های شمش چدن به بازار ایالات متحده جهت تحویل در آگوست و سپتامبر به احتمال زیاد به همین شرایط تحویل به ۳۰۰-۲۹۰دلار کاهش می‌یابد. اما تولیدکنندگان برزیلی که روی هم رفته بزرگ‌ترین صادرکنندگان شمش چدن به کارخانه‌های نورد ایالات متحده محسوب می‌شوند، اخیرا به علت مشکلات فنی، فصلی و زیست‌محیطی، حجم تولیدات خود را به ۷۰درصد تقلیل داده‌اند، چرا که در فصل بارانی، کک مرطوب می‌شود و تولید شمش چدن سقوط پیدا می‌کند. علاوه بر این، ارزش پول رایج برزیل طی دو سال گذشته حدود ۳۰درصد نسبت به دلار آمریکا کاهش یافته و تولیدکنندگان محلی شمش چدن مدعی هستند که دیگر قادر به رقابت در بازار‌های جهانی نیستند. تولید جهانی به هر حال طی شش ماه نخست امسال ۲۵/۹درصد رشد یافت و به بیش از ۴۲۰میلیون تن رسید.

بازار آهن بریکت گرم و آهن اسفنجی همچنان به علت مشکلات صادراتی محدود شده است. تولیدکنندگان بزرگ، ونزوئلایی‌ها، بخش عمده‌ای از تولیدات آهن اسفنجی و بریکت گرم خود را به کارخانه‌های نورد داخلی عرضه می‌کنند.

واردات سنگ‌آهن چین در نیمه نخست ۲۰۰۶ به ۱۶۰میلیون تن بالغ گردید که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل، هنگامی‌که واردات سنگ‌آهن ۳۰درصد جهش داشت، حدود ۹/۲۲درصد رشد نشان می‌دهد. با وجود تولید ۳۷۰میلیون تن سنگ‌آهن در سال، چین هنوز به دنبال برزیل و استرالیا بزرگ‌ترین تولیدکننده سنگ‌آهن جهان است. این غول آسیایی همچنان به منظور کاهش وابستگی خود به واردات، تولید داخلی سنگ آهن را تحریک می‌سازد.

به هر حال تلاش‌های چین تا به امروز به خاطر رشد سریع تولید فولاد این کشور موفقیتی در بر نداشته است. در سال ۲۰۰۵ چین ۲۷۵میلیون تن سنگ آهن وارد کرد و به دنبال آن ژاپن ۱۳۵میلیون تن و اتحادیه اروپا ۱۶۹میلیون تن واردات سنگ آهن داشتند.چین همچنین در تلاش خود جهت مهار تولید از طریق مجبور کردن صدها فولادساز کوچک خود به ادغام یا تعطیلی با شکست مواجه بوده است. در واقع به جای تعطیل شدن کارخانه‌ها حتی کارخانه‌های بزرگ‌تری برای تولید فولاد ساخته‌ شده‌اند.