نیاز به کاهش ریسک کسب‌وکار و مشارکت عامه مردم در سرمایه‌گذاری‌ها از جمله عوامل عمده ایجاد شرکت‌های سهامی به شمار می‌آیند. اما پس از ایجاد این شرکت‌ها، مبادله آسان و ایمن سهام شرکت‌ها مستلزم وجود مراکز مبادلات و همچنین وضع قوانین متناسب بود. بنابراین، در این مطلب، گذری خواهیم داشت بر نحوه مبادلات در ابتدای تاریخ سهامداری. سهام به عنوان شیرینی قهوه شما (درس اول: همگانی شدن اطلاعات سهام، اولین نیاز سرمایه‌گذاران و واسطه‌ها) همانطور که می‌دانیم، شرکت‌های هند شرقی اولین شرکت‌های سهامی تاریخ بودند. آنها با ارائه برگه‌های مالکیت سهام، سرمایه گذاران را قادر می‌ساختند تا دارایی خود را میان یکدیگر مبادله کنند. در نتیجه، آنها نیاز به واسطه‌هایی داشتند تا از طریق آنها مبادلات انجام شود. به این ترتیب در انگلستان، اغلب سرمایه‌گذاران و واسطه‌ها، در کافی‌شاپ‌های آن زمان یکدیگر را ملاقات می‌کردند و تبادل سهام میانشان صورت می‌گرفت. همچنین، لیست اطلاعات مربوط به سهام یا وام‌های مختلف مبادلاتی، پشت درب کافی‌شاپ‌ها نصب یا بعضا در روزنامه‌ها چاپ شده که روشی برای آگاهی سهامداران از اطلاعات مربوط به سهام بود. این مهم، همان امتیازی است که امروزه پایگاه‌های اطلاع‌رسانی بازارهای سرمایه را در اختیار کارگزاران و سهامداران قرار می‌دهند. سقوط شرکت دریاهای جنوب (درس دوم: شفافیت اطلاعات شرکت‌های سهامی، تضمین امنیت سهامداران) شرکت‌های هند شرقی در بریتانیا، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های سهامی در طول تاریخ به شمار می‌آیند. آنها به علت داشتن مجوز، نوعی بنگاه انحصاری وابسته به دولت محسوب شده و در نتیجه قادر به کسب سود بالایی بودند که سهامدارانشان را نیز بهره‌مند می‌کردند. این امر منجر شد تا سرمایه‌گذاران تشنه عرضه‌های جدید سهام باشند. این در حالی بود که هیچ قانونی برای عرضه سهام وجود نداشت و تنها، گرفتن مجوز از دولت برای انجام چنین عملی کفایت داشت. در این میان، «شرکت دریاهای جنوب» با اخذ مجوز از طرف دولت، توانست سهام خود را عرضه کند. آنها علاوه بر عرضه اولیه سهام، چندین بار نیز به منظور افزایش سرمایه، سهام جدید عرضه کردند و در همه موارد، سهام به سرعت از سوی سرمایه‌گذاران خریداری شد. سایر فعالان اقتصادی مشاهده کردند شرکتی نظیر شرکت دریاهای جنوب، بدون هیچ فعالیتی و صرفا با فروش سهام توانسته سود بسیاری کسب کند. در نتیجه، بسیاری از آنها کسب‌وکار قبلی خود را رها کرده و شروع به عرضه سهام شرکت‌های ساختگی کردند. تبلیغات شرکت‌های جدید بسیار افراطی بود و به طرز مضحکانه‌ای سرمایه‌گذاران را برای خرید سهام اغفال می‌کرد. در واقع شرایط به گونه‌ای پیش رفته بود که سهام یک شرکت تولید سبزیجات مانند سکه‌های طلا به فروش می‌رسید و این روند تا سررسید پرداخت سود سهم ادامه داشت. بنابراین، شرکت‌هایی که بر خلاف شرکت هند شرقی در بریتانیا سود بسیار کمی کسب کرده بودند، قادر به پرداخت سود مورد نظر سهامداران نبودند و همین امر، عامل سقوط شرکت‌هایی از این دست شد. در پی این حادثه، دولت عرضه سهام را غیر قانونی اعلام کرد و این قانون تا سال ۱۸۲۵ پابرجا بود. مشاهده چنین مسائلی، اهمیت وجود شفافیت کامل در صورت حساب مالی شرکت‌های عضو بورس را گوشزد می‌کند.