چندی است که تقسیم سهام عدالت در بین اقشار مختلف مردم در جریان است.

تعدادی از سهام به کارگران و تکنسین‌های همان کارخانه تعلق می‌گیرد که موجب دلگرمی و تلاش بیشتر آنها در حفظ منافع کارخانه و تولید بیشتر می‌شود. اما اکثریت سهام به کسانی تعلق می‌گیرد که منفعلانه در انتظار سود می‌نشینند بدون آنکه سهمی در تولید یا میزان فروش یا کیفیت کالا داشته باشند.

پیشنهاد می‌شود که سهام هر کارخانه‌ای بین اقشار معینی تقسیم شود و این سهامداران معین به نسبت عرق ملی و میزان تعصب خود و میزان پشتیبانی خود از آن کارخانه سود ببرند.

برای مثال پارس‌خزر را که محصولات خانگی و استاندارد تولید می‌کند، بین آموزگاران و دبیران استان‌های شمالی تقسیم کنند و پشت ورقه سهام بنویسند از منافع پارس‌خزر دفاع کنید، محصولات خزر را بخرید و محصولات پارس‌خزر را هدیه بدهید و به همین ترتیب کارخانه نساجی بروجرد یا مازندران یا کارخانه پارس‌الکتریک یا ...

به این ترتیب گروه‌های آگاه‌تر و همبسته‌تر و حساس‌تر به تولید ملی، سود بیشتری خواهند برد.

زیرا فروش بیشتر شده و نیز کارخانه از پیشنهادهای اصلاحی در جهت بهبود کیفیت بهره‌مند خواهد شد.

پیشنهاد دیگر این است که صنایعی مانند فولاد مبارکه را سازمان‌هایی مانند سرمایه‌گذاری بازنشستگی خریداری کنند.