مهدی تقوی، کارشناس اقتصادی در گفت‌وگو با ایلنا می‌گوید: در مبادلات بین‌المللی سه ارز عمده نقش دارند. دلار به میزان ۶۵ درصد، یورو بیش از ۲۰ درصد و ین ژاپن کمی بیش از ۵ درصد. بنابراین تمام کشورها تلاش می‌کنند مبادلات ارزی خود را با این سه ارز قدرتمند انجام ‌دهند، زیرا این ارزها نسبت به ارز سایر کشورها نوسان کمتری دارند. به گفته وی، ایران برخلاف سایر کشورها، تصمیم دارد مبادلات منطقه‌ای را با کشور ترکیه و سایر کشورهای همسایه و با پول ملی آنها انجام دهد. انجام معاملات با ریال و پول ملی کشور همسایه فقط به درد معاملات مرزی می‌خورد و نباید این امر به کل معاملات ایران تسری پیدا کند، زیرا این اقدام نه‌تنها اثرات مثبتی برای اقتصاد کشور ندارد، بلکه اقتصاد ایران را با زیان همراه می‌کند.

تقوی، کارشناس اقتصادی از زیان‌های این اقدام می‌گوید: در صورتی که ایران بخواهد در مقابل ریال، لیر ترکیه یا پول ملی سایر کشورهای همسایه را دریافت کند، نمی‌تواند این ارزها را در سایر مبادلات تجاری خود پرداخت کند، زیرا همان‌طور که اشاره شد تمامی کشورهای جهان با سه ارز عمده دلار، یورو و ین انجام می‌دهند. این ارزها از سوی سایر کشورها در صحنه اقتصاد جهانی پذیرفته نمی‌شود، بنابراین ایرانیان مجبورند ارزهای دریافتی از کشورهای همسایه را دوباره به این سه ارز تبدیل کرده و معاملات خود را با سایر کشورهای جهان انجام دهند.

نکته دیگری که این کارشناس به آن اشاره می‌کند نوسان اندک سه ارز عمده جهانی است: احتمال اینکه این سه ارز با نوسان یکباره و شدید مواجه شدند بسیار کم است، اما ارز سایر کشورهای منطقه مانند ترکیه، افغانستان، عراق و... به دلیل اینکه از اقتصاد قوی برخوردار نیستند احتمال نوسان به ویژه سقوط ارزش آنها بسیار بالا است.

به همین دلیل تبدیل سبد ارزی ایران به ارزهای چنین کشورهایی درست نیست و به جز ضرر چیزی را عاید کشور نمی‌کند.

او در ادامه می‌گوید: اکثر کشورهای جهان ذخایر ارزی خود را تبدیل به این سه ارز عمده می‌کنند، اما در کشورهای شرق آسیا، بیشترین ذخایر ارزی به ین نگهداری می‌شوند.