جلال حاجی محمدرضایی- موجودیت روز به روزمان به امید وابسته است اگر چه تضمینی وجود ندارد که لحظه دیگر زنده باشیم:«دالایی لاما» دلیل وجود «بیمه» شناسایی ریسک و خطرهای احتمالی در آینده و ارائه راهکاری مناسب جهت رفع نگرانی و تشویش از زندگی انسانها است. اگر چه خطر دارای انواع و اشکال گوناگونی است، ولی همگی دارای یک وجه ثابت هستند یعنی خطر، نامطلوب، منفی و ناخوشایند است چیزی که هیچکس دوست ندارد به آن فکر کند، بنابراین بهتر است یک بار برای همیشه وقایع ناگوار را با «بیمه» مدیریت کنیم تا همواره نگران آینده نباشیم.

مدیر عامل شرکت بیمه اتکاتی سوئیس( والتر کیلهولز) معتقد است در آینده بیمه‌های «عمر» و «درمان» به علت ناتوانی دولت‌ها و نظام تامین اجتماعی در ارائه راه‌حل‌های مناسب برای تامین سالمندان که تعدادآنها نیز به طور مستمر روبه افزایش است دارای رشد بیشتری نسبت به بیمه‌های «غیرزندگی» خواهد بود. با این حال اکثر ما از گفت‌وگو در مورد اهمیت «بیمه عمر» طفره می‌رویم یا اطلاع کاملی از آن نداریم. من هر روز این جملات را از کسانی که اتفاقا کاندید مناسبی برای تهیه این بیمه نامه هستند می‌شنوم: بیمه عمر! احساس خوبی نداریم ما را به یاد مردن می‌اندازد دیگران اشاره می‌کنند برایشان اهمیت ندارد که بعد از آنها چه بر سر خانواده‌شان خواهد آمد!و بهانه‌های..

بله تمام این حرف‌ها واقعیت دارد چه بسیار چیزهایی که آن را ناگوار می‌دانیم ولی خیر و صلاح ما در آن است و چه بسیار دوستدار چیزی هستیم که در واقع شر و فساد ما را در پی دارد. زیرا در موارد زیادی اثرات کوتاه مدت و بلندمدت پدیده‌ها متفاوتند. به طور مثال الکل و مواد مخدر در کوتاه‌مدت به صورت یک ماده شاد کننده عمل می‌کنند، ولی در درازمدت افسرده‌کننده و مخرب هستند. پر خوری و تغذیه ناسالم در دراز مدت باعث چاقی و بیماری می‌شود در حالی که فعلا لذت بخش است. همچنین پس انداز نکردن و ولخرجی هم احساس خوشایندی است در صورتی که در آینده باعث اوضاع پریشان مالی خواهد شد. جالب است که حتی بعضی دولت‌ها هم همین کار را می‌کنند برای اینکه مردم موقتا احساس خوبی داشته باشند سرمایه‌های ملی را می‌فروشند و پولی در اختیار مردم می‌گذارند تا هر طور دوست دارند خرج کنند و فعلا خوش بگذارنند در صورتی که اگر این پول‌ها در اصول زیر بنایی سرمایه‌گذاری شود در آینده به نفع کشور و مردم خواهد بود.

این مساله در مورد «تامین آتیه» نیز صدق می‌کند. سخت است و احساس خوبی نداریم که بخشی از درآمد خود را در «بیمه عمر» سرمایه‌گذاری کنیم، زیرا لازم است فعلا از بعضی خرده خرجی‌ها دست برداریم تا در دراز مدت آمادگی مواجهه با شرایط اضطراری را داشته باشم و با یک واقعه ناگهانی غافلگیر نشویم. در غیر این صورت و در روزهای مبادا چاره‌ای نداریم جز اینکه زمین و زمان را زیر سوال برده و از دولت یا موسسات خیریه درخواست کنیم که مسوولیت ما را در قبال خود و خانواده‌مان بپذیرند.

آیا شما هم فکر می‌کنید تهیه بیمه «عمر و سرمایه‌گذاری» برای تامین آتیه عزیزانمان چاره‌ای از روی ترس، بدبینی و اجبار است یا انتخابی است آگاهانه و دانشی است که خداوند به طور غریزی در وجود انسان قرار داده است تا نیم نگاهی هم به آینده داشته باشد.

شاید هم ریشه در تجربه بشر دارد، تجربه‌های خوشایند مثل ازدواج، تولد فرزندان و بزرگ شدن آنها، سعادت، سلامتی و تحصیلات شان و تجربه‌های ناخوشایند مثل پیری، از کارافتادگی، حوادث ناگوار، بیماری‌ها و حتی ترک کردن دنیا که همگی هزینه دارد.

شما می‌دانید همه روزه تورم افزایش می‌یابد، درآمد دولت‌ها کافی نیست و باید بر مالیات‌ها بیفزایند، شما فکر می‌کنید دولت تا کی می‌تواند هزینه‌های تمام مردم را عهده دار شود. بنابراین امروزه برای توان نیرومند «کارآفرین» و «بخش خصوصی» تقریبا هیچ جایگزینی وجود ندارد پس بهتر است خودمان به فکر خودمان باشیم.

نماینده «بیمه عمر»