امید فولادی‌ها به تدبیر دولت
حمیدرضا طاهری‌زاده مدیرعامل مجتمع صبافولاد زاگرس با توجه به تفاهم‌های سیاسی و هسته‌ای صورت گرفته و امیدواری درخصوص به نتیجه رسیدن این توافقات، شاهد بهبود وضعیت صنعت فولاد کشور و حل برخی از مشکلات در این صنعت بزرگ خواهیم بود. رفع تحریم‌ها و به خصوص برگشت منابع مالی بلوکه شده در سایر کشورها که مبلغی بالغ بر 100 میلیارد دلار تخمین زده می‌شود اگر به درستی مدیریت شود می‌‌تواند به شکوفایی و رونق صنعت فولاد کشور بینجامد. چنانچه با بازگشت این منابع مالی، مقداری از آن صرف پروژه‌های عمرانی و ساختمانی شود به صورت طبیعی به افزایش تقاضا در بازار فولاد منتج خواهد شد. البته در دو ماه اخیر سال جاری اگرچه همچنان رکود در بازار فولاد ایران حاکم بوده اما از منظر دیگر شاهد بهبود وضعیت فولاد نسبت به سال گذشته بوده‌ایم چراکه بازار داخلی فولاد کمتر دچار نوسان شدید قیمت شده است.
در کنار اینها باید به سیاست‌ جدید وارداتی محصولات فولادی یعنی تعرفه‌‌گذاری واردات نیز اشاره کرد که توانست تا حدی به ثبات بازار و نجات صنعت فولاد در شرایط بحرانی رکود کمک کند. سال گذشته، در شرایطی که رونقی در بخش تولید فولاد کشور احساس نمی‌شد، تولیدکنندگان ایرانی از سوی رقبای خارجی مورد فشار مضاعف قرار گرفتند؛ چین به بازارهایی مثل ایران برای صادرات مازاد تولیداتشان نیاز داشت، روسیه به خاطر کاهش ارزش روبل مجبور به کاهش قیمت‌ها شد و همین طور اوکراین به خاطر شرایط جنگی دونتسک قیمت محصولات فولادی خود را کاهش داد. در این شرایط بود که تولیدکنندگان داخلی از طریق درخواستی که از سوی انجمن تولیدکنندگان فولاد به وزارت صنعت، معدن و تجارت ارائه شد، خواستار تعرفه‌گذاری برای مبارزه با دامپینگ این کشورها شدند. گرچه عملیاتی شدن این تعرفه‌ها وقت زیادی از مدیران انجمن گرفت اما باز هم توانست جلوی بخشی از واردات بی‌رویه محصولات و مقاطع فولادی به کشور را بگیرد.
مطلب دیگری که بسیار از ما پرسیده می‌‌شود این است که چطور کشورهای دیگر تولیدکننده فولاد که فاقد منابع سنگ‌آهن و سالانه مجبور به واردات آن از مسافت‌های دور هستند، بعضا دارای گاز ارزان‌قیمت نیز نیستند و بسیاری از مزایای ما را ندارند می‌‌توانند فولاد ارزان‌تر تولید و با قیمت‌های پایین‌تر به کشور ما روانه کنند و ما برای مقابله با این محصولات مجبور به وضع تعرفه‌های بالاتر هستیم؟
در اینجا لازم است در خصوص یکی از اصلی‌ترین معضلات تولیدکنندگان فولاد یعنی مشکل نقدینگی مطلبی عرض کنم و آن اینکه بهره‌مندی شرکت‌های خصوصی فولاد از منابع مالی و تسهیلات بانکی از اولویت‌های مهم اقتصادی و صنعتی در خصوص متجلی ساختن اهداف تولید و توسعه بخش خصوصی فولاد کشور است زیرا تعامل با بانک‌ها هم یکی از ابزارهای اصلی کسب نقدینگی است، ولی دستیابی به این نقدینگی آن هم به هر قیمتی مقرون به صرفه نیست. چنانچه در سال گذشته سود بانکی به حدود ۳۰ درصد هم رسید و این در شرایطی است که اکثر کشورهای تولیدکننده فولاد تسهیلات بانکی با نرخ زیر ۵/ ۲ درصد دریافت می‌‌کنند. همانطور که مستحضر هستید گردش سرمایه در صنایع مادر از جمله فولاد بسیار عظیم است و به همین جهت هیچ جای دنیا کل سرمایه مورد نیاز تولید توسط تولیدکننده تامین نمی‌شود و دولت‌ها برای حفظ شاخص‌های توسعه‌یافتگی و اشتغال ملی خود قسمت اعظم این نقدینگی را با سود بسیار نازل در اختیار واحدهای تولید قرار می‌‌دهند. این اختلاف شدید سود دریافتی از تسهیلات اعطایی بانک‌ها به صنایع، یکی از دلایلی است که تولید فولاد را درکشور‌های صادرکننده از جمله چین با صرفه اقتصادی بیشتر و قدرت رقابت بالاتر قرار داده است، البته خوشبختانه امسال با تمهیدات بانک مرکزی و شورای پول و اعتبار این نرخ کاهش پیدا کرده است. اما بازهم قابل مقایسه با سایر کشورهای رقیب نیست. ضمن اینکه دولت‌ها برای حضور تولیدکنندگان در بازار‌های صادراتی، مشوق‌ها و سوبسیدهایی اعطا می‌‌کنند که سبب افزایش قدرت آنها در بازارهای خارجی می‌‌شود و این در حالی است که تولیدکنندگان ما با این همه اختلاف مجبور به رقابت هستند.
انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران طی نشست‌هایی که با بانک‌های صادرات، ملت و رفاه داشته سعی بر آن دارد که تفاهمات و توافقاتی به‌دست آورد تا با کمک این بانک‌ها بتوانیم برخی از مشکلات و معوقات شرکت‌های خصوصی را مرتفع کنیم و امیدواریم در سال جاری بتوانیم با حل بخشی از مشکلات نقدینگی شرکت‌های فولادی از بار سنگین تولیدکنندگان فولاد بکاهیم. از سوی دیگر تولید کنندگان از دولت نیز تقاضا دارند تا در شرایط رکود فعلی و نبود تقاضا در بازار داخلی، با در نظر گرفتن مشوق‌های صادراتی شرایط را برای صادرات فولاد و رقابت با رقبای قدرتمند خارجی فراهم کنند.