حمل‌ونقل موضوعی با اهمیت است که زمینه اتصال جغرافیایی را برای انسان‌ها فراهم می‌کند، در این میان سه مقوله حمل‌ونقل ریلی، جاده‌ای و هوایی با حذف حمل‌ونقل دریایی به دلیل پرطرفدار بودن آنها و دسترسی آسان‌تر همواره در رقابت با یکدیگر بوده‌اند و در این میان آنچه از اهمیت بیشتری برخوردار است نگاه کشورها به این سه روش حمل‌ونقلی و مزایای آن با توجه به موقعیت جغرافیایی و امکانات موجود در کشورشان است. در شرایط فعلی در ایران حمل‌ونقل جاده‌ای چه در بخش بار و چه در بخش مسافر به دلیل در دسترس بودن آن و شبکه‌های اتصالی بیشتر که حتی شما را به روستاها نیز وصل می‌کند بیش از ۹۰ درصد سهم جابه‌جایی‌های سالانه در کشور را به خود اختصاص داده است و پس از آن حمل‌ونقل ریلی با وجود مزایای زیاد آن در بخش ایمنی، کاهش مصرف سوخت و آلایندگی زیست‌محیطی کمتر با حدود ۷ درصد و در آخر حمل‌ونقل هوایی به دلیل ناوگان فرسوده و نبود امکان ارتقا و گران‌قیمت بودن حدود ۳ درصد سهم حمل‌ونقل سالانه کشور را از آن خود کرده است.اما آنچه در دنیا مورد توجه است به دلیل حضور قطارهای پرسرعت، ایمنی بالای حمل‌ونقل ریلی، آلایندگی کم و دیگر مزایا و همچنین دسترسی بالا، همواره در بخش حمل‌ونقل عمومی بسیار مورد توجه است. به نظر می‌رسد توجه به این سه مقوله از دیدگاه‌های مختلف بسیار بااهمیت است و مسوولان کشور باید با امکان‌سنجی و اولویت‌بندی در کشور ضرورت‌ها و چالش‌های هر بخش را شناسایی و رفع کنند.