فاطمه حاج‌علی: ایران در حال حاضر بزرگ‌ترین تولیدکننده و صادرکننده سیمان در منطقه بعد از کشورهای چین، هند، امارات‌متحده و ترکیه است. کشورمان همچنین پنجمین تولیدکننده و سومین صادرکننده بزرگ سیمان در جهان محسوب می‌شود. با این وجود شرکت‌های سیمانی همچنان با مشکلات و موانع بسیاری در امر صادرات روبه‌رو هستند. میزان سیمان و کلینکر صادراتی کشور از ابتدای سال جاری تا پایان آذر ماه به رقمی ‌بیش از ۳/۱۴ میلیون تن رسید.

در همین حال سیمان توزیع شده در داخل کشور نیز طی ۶ ماه اول سال‌جاری به بیش از ۳۲ میلیون و ۵۳۵ هزار تن رسیده است.

براساس پیش‌بینی‌ها ظرفیت تولید سیمان کشور تا افق ۱۴۰۴ به ۱۲۰ میلیون تن می رسد و این امر ایجاب می‌کند که از هم‌اکنون به فکر بازار مصرفی برای این میزان تولید باشیم که بخش عظیمی از آن را باید به صادرات اختصاص داد.

دست‌اندرکاران بخش صنعت و معدن براین باورند که ایران حداقل به دو پایانه مناسب برای صادرات در غرب کشور نیاز دارد و علاوه براین یک تا دو پایانه صدور سیمان در جنوب کشور از راه دریایی برای کشورهای همسایه مورد نیاز است.

با این حال شرکت‌های صادرکننده سیمانی با مشکلاتی از قبیل افزایش قیمت حمل‌و‌نقل که فاکتور مهمی در قیمت سیمان به حساب می‌آید، شرایط نامناسب در کشورهای همسایه که به عنوان اولویت نخست محموله‌های صادراتی سیمان محسوب می‌شوند، سیاست‌های دولت و .... برای توسعه بازارهای بین‌المللی دست و پنجه نرم می‌کنند. با توجه به آنچه مطرح شد سوال این است که چه برنامه‌ای برای صادرات سیمان در آینده باید داشته باشیم و چگونه می‌توانیم موانع و مشکلات بر سر راه تولیدکنندگان را در این زمینه برداریم؟