اقتصاد رادیو از آغاز تا کنون

آلن بی. آلباران

دانشگاه نورث تگزاس

رادیو به‌‌عنوان قدیمی‌ترین شکل رسانه الکترونیکی، تغییرات مهمی را از اوایل قرن ۲۰ میلادی تجربه کرده است. از نظر تجاری، رادیو تا زمان ورود تبلیغات به آن در سال ۱۹۲۲، وسیله‌ای نبود که مناسب رشد و ترقی باشد. در جهان پیش از تلویزیون، این وسیله منبع غالب سرگرمی و اطلاعات بود، اما پس از سال ۱۹۴۰ و پیدایش تلویزیون، رادیو به مثابه استعاره از کالاهایی باقی ماند که در عصر جاری نیز تداوم می‌یابند.

ساختار بازار صنعت رادیو

امروزه، صنعت رادیو در ایالات‌متحده تغییرات طیفی گسترده‌ای را از زمان تصویب قانون ارتباطات از راه دور، در سال ۱۹۹۶، تجربه کرده است. این قانون محدودیت‌های مالکیت ملی را برداشت. از سال ۱۹۹۶ تا سال ۱۹۹۹، با بهبود اقتصاد ملی، نرخ‌های بهره مقدار پایینی داشتند و تامین مالی سرمایه به راحتی در دسترس بود و بازار فروشندگان در صنعت رادیو غلبه داشت. در سال ۲۰۰۲، صنعت رادیو به صنعتی تبدیل شد که درآن دو شرکت پیشرو نزدیک به ۱۴۰۰ ایستگاه رادیویی را در اختیار داشتندکه اندکی بیش از یک دهم تمام ایستگاه‌های تجاری فعال در ایالات‌متحده بود.

تامین مالی صنعت رادیو

تامین مالی صنعت رادیو بسیار ساده است و منبع درآمد اولیه برای ایستگاه‌های رادیویی از فروش تبلیغات محلی به دست می‌آید. در بازارهای بزرگ‌تر برخی درآمدها از فروش تبلیغات منطقه‌ای و ملی حاصل می‌شوند. یک دسته دیگر از تبلیغات، تبلیغات شبکه است که در آن، زمان، توسط شبکه‌های رادیویی و برنامه‌های ملی فروخته می‌شود. از نظر تاریخی، صنعت رادیو تقریبا ۷۵ تا ۸۰ درصد تمام درآمدهای خود را از تبلیغات محلی به دست می‌آورده است.

رادیو به شرایط خرد و کلان اقتصادی نیز بسیار حساس است. برای مثال، تبلیغات از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰ رونق گرفت که نشانی از اقتصاد قدرتمند بود، اما در سال ۲۰۰۱ با افت وضعیت اقتصادی که ناشی از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر آن سال بود، به طور قابل توجهی کاهش یافت. صنعت، رادیو اینترنت را به منبع جدیدی از درآمد تبدیل کرد، اما هیچ مدل کسب و کار موفقی تا امروز برای این کار پیدا نشده‌ است.

به علاوه، حق الزحمه بالقوه کپی رایت برای پخش موسیقی آنلاین، اشتیاقی را برای اینترنت ایجاد کرده است و ایستگاه‌هایی به وجود آمده‌اند که دیگر محتوای زنده را روی وب پخش نمی‌کنند بلکه در عوض از وب‌سایت‌های خود برای ارتقا، بازاریابی و اهداف تحقیقاتی استفاده می‌کنند. یک راه درآمد جدید در سال‌های اخیر پدیدار شده است که افزایش درآمدهای غیرسنتی (NTR) است که ابتدا در بازارهای بزرگ‌تر یافت می‌شوند. این روش، به شکل‌های گوناگون می‌تواند صورت بگیرد اما بیشتر از طریق اسپانسرها، مسابقه‌ها و مواردی از این قبیل بوده است.

به‌عنوان مثال یک ایستگاه ممکن است رویدادی عمومی را در جامعه برگزار کند و از مشاغل دعوت می‌کند که با پرداخت یک حق الزحمه به‌عنوان یک حمایت‌کننده مالی مشترک خدمات خود را ارائه کنند. چنین رویدادهایی به طور بالقوه هزاران نفر را جذب می‌کند و فرصت‌های زیادی برای بازاریابی با شرکای تجاری دیگر پیشنهاد می‌دهند. اگر چه NTR یکی از دسته‌بندی‌های درآمد نیست که با تبلیغات یکسان باشد، اما می‌تواند برای ایستگاه‌های جدید درآمدهای اضافی خلق کند.بر اساس مخارج، پرسنل نشان دهنده بزرگ‌ترین بخش هزینه ایستگاه‌های رادیویی هستند. سایر هزینه‌ها شامل فروش و بازاریابی، برنامه‌ریزی و هزینه‌های کلی و اداری هستند. سود نهایی ایستگاه‌های رادیویی بسیار زیاد بوده و از کمتر از ۴۰ درصد در بازارهای کوچک‌تر، تا ۶۰ درصد در بازارهای متوسط و بزرگ‌تر را در بر می‌گیرد. یک تکنیک بحث برانگیز دیگر که برای کنترل مخارج پدیدار شده است، ردیابی صدا است. این تکنیک در واقع به سادگی به اجرای تکنولوژی‌های موجود در این صنعت می‌پردازد.

جهانی شدن

رادیو پدیده‌ای جهانی است و بسیاری از مناطق جهان به رادیو، به‌عنوان منبع اولیه اخبار و اطلاعات وابسته هستند. در خارج از آمریکا، از موج‌هایی برای انتقال استفاده می‌شود که AM، FM و موج کوتاه هستند. رادیوی موج کوتاه در سال‌های اخیر با ظهور اینترنت افول کرده است اما هنوز در جهان سوم و بسیاری از کشورهای در حال توسعه بسیار محبوب است.

شرکت Clear Channel Communications بزرگ‌ترین مالک رادیو در ایالات‌متحده آمریکا است که مالک و عامل بیش از ۲۵۰ ایستگاه رادیویی در مکزیک، استرالیا، نیوزیلند و اروپا و دیگر شرکای بین‌المللی است. این شرکت همچنین علاقه‌مند است که به سوی مالکیت ایستگاه‌های رادیویی بریتانیا حرکت کند. با توجه به محدودیت‌های قانون‌گذاری که مانع از مالکیت اکثر ایستگاه‌های رادیویی توسط خارجی‌ها می‌شوند، احتمال اینکه هر شرکت رادیویی خارجی به بازار آمریکا نقل مکان کند، ناممکن است.

جمع‌بندی

در کل، صنعت رادیو در سراسر تاریخ خود رابطه متکاملی با مخاطبان و جامعه داشته است. رادیو پس از جنگ جهانی دوم به منبع مهمی تبدیل شد و در جهان قبل از تلویزیون نیز سرگرمی عصرها را به عهده گرفت. با پیدایش تلویزیون در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰ صنعت رادیو مجبور به تغییر شد و سرگرمی‌های اصلی از این وسیله جدا شد.