یکی از راه‌های ایجاد سرعت در توسعه اقتصادی و آبادانی و ایجاد اشتغال، جلب سرمایه و سرمایه‌گذاری خارجی است. جلب سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند موجب اصلاح نظام مدیریتی و تبادل تجربیات اقتصادی و انتقال دانش نوین و تکنولوژی و فناوری جدید باشد. اولین سرمایه‌گذاری خارجی در ایران در سال ۱۲۹۸ هجری قمری اتفاق افتاد و متعاقبا در سال ۱۹۰۱ میلادی بزرگ‌ترین قراردادنفتی خارجی در ایران منعقد شد. با ملی شدن صنعت نفت و ایجاد نگرانی برای سرمایه‌گذاران خارجی در سال ۱۳۳۴ قانون جلب و حمایت از سرمایه‌های خارجی و آیین‌نامه آن در سال ۱۳۳۵ به تصویب رسید که تا سال ۱۳۵۷ با کمک این قانون ۱۶۴۱ شرکت ایرانی با سهامداران خصوصی خارجی در کشور به ثبت رسید. پس از ملی شدن صنعت نفت و درآمد حاصل شده از آن، موقعیت مطلوبی در ایران ایجاد شد که بستر لازم برای سرمایه‌گذاری خارجی را فراهم کرد و همچنین امکان سرمایه‌گذاری خارجی برای ایران در سایر کشورها را فراهم کرد. حال در دوره پسا تحریم نیز دوباره این فرصت به دست آمده است که درهای اقتصاد ایران روی سرمایه‌گذاران خارجی باز شود.