حمیدرضا آریان‌پور: چین بار دیگر با انتشار آماری بد توجه همه را به دومین اقتصاد بزرگ جهان جلب کرده است. داده‌های گزارش اداره ملی آمار چین نشان می‌دهد اژدهای آسیا در نخستین فصل سال ۲۰۱۵ میلادی ۷ درصد رشد داشته است که کمترین رشد فصلی این کشور در ۶ سال گذشته است. رشد ۷ درصدی برای بسیاری از کشورها آرزویی دست‌نیافتنی است، اما برای کشوری پرجمعیت که زمانی رشدهای دو رقمی داشته، می‌تواند عامل نگرانی باشد. مساله این است که برخی حتی به این آمار نیز اعتماد ندارند و می‌گویند نرخ رشد واقعی چین کمتر از این مقدار است.

این کاهش رشد نه تنها برای مقام‌های سیاسی و اقتصادی این کشور بلکه برای کل اقتصاد جهان مهم است. چین نقش برجسته‌ای در افزایش تولید ناخالص جهان دارد و افت اقتصاد آن می‌تواند اقتصاد جهان را درگیر کند. اوضاع می‌تواند نگران‌کننده باشد، اما فعلا خطری متوجه چین و اقتصاد جهان نیست.

چین در حال تغییر مدل رشد خود از اقتصاد «سرمایه محور» بر اقتصاد «مصرف محور» است و این امر، یک جراحی دردناک خواهد بود. بهترین مثال همان است که گفته‌اند وضعیت کنونی چین مانند تعویض موتور قطاری در حال حرکت است، این قطار نه تنها باید به رشد خود ادامه دهد، بلکه باید طوری به حرکت خود ادامه دهد که کاهش سرعت آن مسافران و مسوولان قطار را اذیت نکند. فعلا راهکار مقام های مسوول تحریک شدید اقتصاد همزمان با تغییر مدل اقتصادی است.

این کار دشوار مدتی است آغاز شده و این سختی بر میزان تولید ناخالص داخلی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان پس از ایالات متحده آمریکا تاثیر گذاشته است. این کاهش رشد تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ میزان این افت چقدر خواهد بود؟ کشورهایی که با چین تجارت عمده دارند چه تاثیری خواهند گرفت؟ آیا اقتصاد جهان هم با ادامه کاهش رشد چین در خطر است؟ در نوشته‌هایی که در پی می‌خوانید، به این پرسش‌ها پاسخ داده شده است.