آماده باش به بخش خصوصی

عزت‌اله اکبری مدیر عامل شرکت پشتیبانی ساخت و تهیه کالای نفت بیانیه سوئیس اگرچه هنوز به توافقی دائمی تبدیل نشده اما با توجه به جو امیدی که ایجاد کرده، ریسک‌پذیری سرمایه‌گذاری در ایران را پایین آورده و سبب شده تا سرمایه‌گذاران خارجی بیش از گذشته برای سرمایه‌گذاری در ایران رغبت نشان دهند. از سال گذشته که توافق ژنو صورت گرفت نیز سرمایه‌گذاران زیادی از کشورهای گوناگون اعلام آمادگی کردند تا در بخش‌های مختلف صنعت نفت ایران سرمایه‌گذاری کنند. گروه‌های بسیاری از سرمایه‌گذاران فرانسوی، آمریکایی، چینی، هندی و... وارد ایران شده‌اند و در این خصوص مذاکرات لازم را به عمل آورده‌اند، اما سوال اینجا است که نحوه برخورد دولت با این حجم از علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف اقتصادی به‌ویژه صنعت نفت ایران چگونه باید باشد و مدیریت این میزان رغبت و علاقه به شکلی صورت گیرد که کشورمان بیشترین بهره را ببرد و طرف خارجی هم از سرمایه‌گذاری خود راضی باشد؟

در این باره می‌توان گفت که سیاست وزارت نفت بر این است که پس از بیانیه سوئیس و توافق احتمالی که صورت خواهد گرفت، تقویت تولید داخلی در بخش تجهیزات صنعت نفت بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد، به طوری که استفاده از محصولات داخلی در اولویت صنعت نفت کشور باشد و تنها در مواردی که توان ساخت داخل به وجود نیامده از کالای خارجی استفاده شود.

بنابراین، برای تولیدکنندگان مختلف در صنعت نفت جای هیچ نگرانی وجود ندارد، نباید گمان کرد که اگر قرار است رقیبی گردن کلفت وارد این صنعت شود و آنها را از میدان به در کند. نتیجه تمام آمد و رفت خارجی‌ها در نهایت تولید داخلی را تقویت خواهد کرد و محصولی با استانداردهای روز دنیا در اختیار صنعت نفت کشور قرار گیرد.

از این رو یکی از سیاست‌های مهم و تعیین‌کننده‌ای که در پیش خواهیم گرفت این است که از سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی بخواهیم تا با هم شریک شوند و تجهیزات را در داخل کشور به تولید برسانند. این سیاست سبب خواهد شد تا در کالاهایی که توان ساخت آن وجود ندارد از وابستگی به واردات رها شویم و آن کالا را با نظارت و سرمایه‌گذاری خارجی‌ها و به‌کارگیری حداکثری توان تولیدکننده داخلی به تولید برسانیم.

ما در دور جدید همکاری با خارجی‌ها به دنبال جذب شرکای تجاری شماره یک دنیا هستیم تا از این طریق بتوانیم صنعت نفت خود را با کالاهایی مدرن و مطابق با استانداردهای جهانی تجهیز کنیم، از این رو فرصتی استثنایی پیش‌روی فعالان بخش خصوص کشور قرار گرفته تا آنها در کنار بزرگان دنیا دانش فنی خود را ارتقا دهند و محصولات مورد نظر را در داخل کشور به تولید برسانند.

در دوره تحریم که شرکت‌های خارجی در ایران حضور نیافتند، اگرچه از طریق چین صنعت نفت ایران راه توسعه خود را طی کرد، اما چینی‌ها کالای چینی به ما ندادند و وقتی که در مذاکرات حاضر می‌شدند بیان می‌کردند که راه‌هایی را یافته‌اند تا قطعات اصل از شرکت‌های بزرگ را وارد ایران کنند، شاید این شیوه هزینه‌ها را افزایش می‌داد، اما صنعت نفت کشور به سمتی نرفت تا توسعه خود را باکالاهای کم کیفیت ادامه دهد یا آن را متوقف کند.

به هر حال نباید فراموش کرد که فعالان صنعت نفت کشور در دوره‌ای که گذشت و کشور در تحریم‌های هسته‌ای قرار گرفت، بسیاری از تجهیزات را ساخت داخل کردند و ما توانستیم با تکیه بر توان داخلی اقدامات مناسبی در این خصوص انجام دهیم و صنعت نفت را به پیش ببریم. حال که شرایطی فراهم شده تا دوباره خارجی‌ها وارد صحنه شوند، نباید فرصت حضور آنها را به تهدید تبدیل کرد و به سمتی رفت که بخش خصوص کشور انگیزه خود را از دست دهد و از توسعه فعالیت‌های خود دست بردارد و نظاره‌گر جولان خارجی‌ها باشد. ما به رسم ادب و مهمان‌نوازی فرش قرمز برای سرمایه‌گذاران خارجی پهن می‌کنیم، اما این را هم در نظر داریم که چه توانی در کشور وجود دارد و چگونه می‌توان این پتانسیل را تقویت کرد تا صنعت نفت کشور رونق سال‌های گذشته خود را باز یابد.

سرمایه‌گذاران خارجی هم در یک‌سال گذشته دریافته‌اند که چه پیشرفت‌هایی حاصل شده و پذیرفته اند تا در دور جدید همکاری‌های خود با ایران، ساخت داخل را تقویت کنند و با سرعت بیشتری به انتقال فناوری‌های روز بپردازند.