با اعمال تحریم‌های گسترده از نیمه دوم سال ۹۰ سرمایه‌گذاران خارجی از صنایع نفت و گاز کشور خارج شدند که توسعه این صنعت در بخش‌هایی با مشکل مواجه شد و ظرفیت تولید نفت نیز به سبب تحریم نقل و انتقالات مالی و کشتیرانی کشور کاهش یافت و درآمد ایران از محل صادرات نفت به پایین‌ترین حد خود رسید. با توجه به بیانیه سوئیس و همچنین احتمال توافق نهایی در تیرماه، لغو تحریم‌ها می‌تواند به نوسازی و توسعه تاسیسات نفتی ایران و افزایش تولید در بلند مدت منجر شود که به نوبه خود، چشم‌انداز افزایش صادرات نفت ایران را در بازار جهانی در پی خواهد داشت.

در این میان باید دید که وزارت نفت این آمادگی را دارد تا با هماهنگی سازمان کشورهای صادر‌کننده نفت (اوپک) سهم از دست رفته خود را در بازار بازپس گیرد یا خیر. از طرفی به نظر برخی کارشناسان کاهش وابستگی به نفت جز دستاوردهای تحریم برای ایران بوده است و باید به این نکته توجه کرد که به خصوص در صنعت نفت ایران توانایی‌ها و ظرفیت‌های ایجاد شده در دوره تحریم در زمینه پیمانکاری، ساخت تجهیزات، طراحی فرآیندها،‌ تولید مواد و کاتالیست‌های راهبردی پس از برداشته شدن تحریم‌ها با چه سرنوشتی مواجه خواهند شد؟ از سوی دیگر لغو تحریم بانکی ایران، منابع مالی بلوکه شده در خارج را آزاد کرده و منابع مالی بیشتری را در اختیار دولت قرار می‌دهد که امکان نقل و انتقال خواهد یافت و در دسترس قرار خواهد گرفت و با توجه به حجم این منابع، باید دید چه تدابیر علمی و عقلایی لازم برای نحوه بهره‌گیری از این منابع، که به هرحال منشا نفتی دارد، به‌کار گرفته می‌شود.