حمیدرضا آریان‌پور: ژانویه، نخستین ماه سال ۲۰۱۵ میلادی مانند آخرین ماه‌های سال ۲۰۱۴، ماه تشدید رقابت بانک‌های مرکزی عمده جهان برای کاهش نرخ‌های بهره و کاهش ارزش پول تحت مدیریت آنها بود. فدرال رزرو حالا مدتی است که مدیریت سیاست‌های پولی تنها اقتصاد احیاشده از بحران را در دست دارد، بانک مرکزی آمریکا همچنین درکنار «بانک انگلستان» تنها نهاد دولتی سیاست‌گذار در جهان است که به فکر انقباضی کردن سیاست‌های پولی خود است. احیای اقتصاد آمریکا پس از بحران باعث شد تا برنامه «تسهیل کمی» فدرال رزرو در اکتبر ۲۰۱۴ کنار گذاشته شود و بعد گذار به رونق باعث شد تا بحث افزایش نرخ‌های بهره بانک مرکزی ایالات متحده جدی شود. این دو عامل به شدت به نفع دلار آمریکا تمام شد تا شاخص این ارز که پول ایالات متحده را در برابر ۶ ارز عمده جهان مقایسه می‌کند، در سال گذشته میلادی با خیزی کم‌سابقه روبه‌رو شود. این خیز بازارهای ارز جهان را به‌گونه‌ای تحت تاثیر قرار داد که بسیاری از بانک‌های مرکزی جهان ناچار به مداخله برای تعیین سطح ارزش پول خود شدند. با سقوط برخی ارزهای عمده برخی دیگر از ارزها با تقویت روبه‌رو شدند تا پاره‌ای از کشورها به خصوص اقتصادهای صادرات محور به فکر کاهش ارزش پول خود بیفتند. آیا این به معنای بازگشت «جنگ ارزی» به اقتصاد جهان است؟

«جنگ ارزی» که با عنوان «کاهش ارزش رقابتی» نیز شناخته می‌شود شرایطی است که در آن کشورها برای رساندن پول خود به نرخ‌های برابری به نسبت پایین با یکدیگر رقابت می‌کنند. این همان اتفاقی است که در سال ۲۰۱۰ افتاد و حالا برخی از کارشناسان معتقدند که شرایط کنونی آغاز جنگی ارزی است که در نهایت بازی ای با حاصل جمع صفر خواهد بود. البته در این میان متخصصانی نیز هستند که شرایط حال حاضر را متفاوت با جنگ ارزی می‌دانند.