محمد ملک‌شاهی: یکی از مهم‌ترین اهداف سیاست گذاران اقتصادی بایدحرکت به سمت بهینگی اقتصادی باشد و قواعد را طوری تنظیم کنند که این بهینگی حاصل شود. یکی از این قواعد می‌تواند قاعده خرید برق نیروگاه‌های تولید برق از منابع تجدیدپذیر با قیمتی بالاتر از نیروگاه‌های تجدیدناپذیر باشد. در ایران هم اکنون قیمت تضمینی خرید برق نیروگاه‌های بادی ۴۴۰ تومان و قیمت تضمینی خرید برق نیروگاه‌های برق حرارتی بین ۸۰ تا ۹۰ تومان است. آیا این مقدار تفاوت قیمتی کافی است یا اینکه دولت باید سوبسیدهای بیشتری را به تولیدکنندگان برق بادی بدهد؟

تاکنون سرمایه‌گذاری برای تاسیس نیروگاه‌های برق بادی در ایران چندان رونقی نداشته است؛ این موضوع را به تفصیل و در قالب یک مقایسه تطبیقی بین ایران و ترکیه در یادداشت مشترک آقایان سلطانی و حسینی آشتیانی بخوانید. به زعم این دو محقق، یکی از دلایل این موضوع اشتباه فاحش دولتمردان در محاسبه هزینه- فایده انرژی‌های تجدیدپذیر است. چرا که در ایران نفت و گاز ارزان است و این باعث می‌شود تولیدکنندگان برق حرارتی از کانال سوخت ارزان یارانه بگیرند. وظیفه دولت ایجاب می‌کند برای رفع این غیربهینگی که به‌خاطر سوخت ارزان در ایران حاصل می‌شود به تولید برق بادی یا خورشیدی نیز یارانه‌ای را در هنگام خرید تضمینی ارائه کند اما علاوه بر این یارانه دولت باید به‌خاطر کاهش آلودگی هوا نیز به این نوع از نیروگاه‌های پاک یارانه بدهد تا بهینگی اقتصادی حاصل شود. شاهد این مدعا این است که در اکثر کشورهای خارجی از جمله آلمان، آمریکا و ترکیه به تولیدکنندگان برق از طریق باد یارانه داده می‌شود حال آنکه در این کشورها سوخت در قیمت تعادلی و خیلی گران‌تر از ایران است.

احتمالا، به این دلایل که ذکر آن رفت و با توجه به اینکه در ایران به سمت واقعی شدن قیمت سوخت حرکت می‌کنیم، دکتر محمد مروتی و دکتر جعفر خیرخواهان تایید می‌کنند که «آینده از آن انرژی‌های تجدیدپذیر است» و «نیروگاه‌های بادی سودآور هستند.»