800 سیاست جدید در بیانیه پایانی

دنیل هرست خبرنگار گاردین در استرالیا آخرین نشست گروه بیست در بریسبن استرالیا توجه‌های زیادی را به خود جلب کرد، اما در این نشست واقعا چه تصمیماتی گرفته شد؟ بیانیه پایانی نشست گروهی که ۲۰ اقتصاد بزرگ صنعتی و در حال توسعه جهان را در خود جای داده ۸۰۰ اقدام مختلف را در نظر گرفته که بنا است به رشد اقتصاد جهان به میزان ۱/۲ درصد تا سال ۲۰۱۸ کمک کند. رهبران کشورهایی که ۸۵ درصد اقتصاد جهان را در دست دارند با این بیانیه پایان‌دهنده به نشست دو روزه خود همچنین خواهان «اقدام قوی و موثر» درمورد تغییرات آب و هوایی شده و کشورها تشویق شده‌اند در نخستین ماه‌های سال آینده، اهداف تازه‌ای برای میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای تعیین کنند. جالب اینجا است که استرالیا که میزبانی این نشست را برعهده داشت تلاش می‌کرد این اجلاس را بیشتر از تغییرات آب و هوایی بر مسائل وابسته به رشد متمرکز نگه دارد، اما تعهدات جدید چین، ایالات متحده و ژاپن امیدواری به شتاب گرفتن اقدامات جهانی نیرومند را برای کاهش گازهای گلخانه‌ای افزایش

داده است.

با این همه تونی ابوت، نخست وزیر استرالیا و میزبان رهبران گروه بیست پس از پایان نشست گفت که اجلاس بریسبن اهدافی را که استرالیا در دوره ریاست خود به دنبال آنها بوده به‌خوبی پاسخ داده است. این اهداف افزایش رشد و اشتغال‌زایی، بهبود انعطاف اقتصاد جهان و تقویت نهادهای جهانی اعلام شده است. حالا بنا است که توافقات میهمانان نشست، ظرف پنج سال رشد اقتصاد جهان را ۱/۲ درصد افزایش دهد.

نخست‌وزیر استرالیا معتقد است که تلاش‌های اعضای گروه بیست که در ۴۸ ساعت برگزاری این نشست نتیجه داده، بروندادهایی عملی و واقعی خواهد داشت که با بهبود وضعیت رشد و مشاغل به بهتر شدن وضع زندگی مردم جهان کمک خواهد کرد. البته در نشست‌های قبلی هم تصمیمات مهمی گرفته شده بود که صددرصد

عملی نشد.

وزرای دارایی و روسای بانک‌های مرکزی کشورهای گروه بیست در ماه فوریه در سیدنی گرد هم آمدند و بر سیاست‌هایی برای «افزایش تولید ناخالص مشترک» به میزان ۲ درصد موافقت کردند. اما سیاست‌های مورد اشاره هنوز چنان که باید جواب نداده است. در بیانیه پایانی نشست اشاره شده که براساس محاسبات صندوق بین‌المللی پول (IMF) و سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی(OECD)، اگر تعهدات کشورهای گروه بیست «به طور کامل اجرایی شود»، امکان رشد ۱/۲ درصدی اقتصادهای گروه بیست وجود دارد. این درواقع به‌معنای افزوده شدن ۲ تریلیون دلار به اقتصاد جهان و ایجاد میلیون‌ها شغل است، اما هنوز تا محقق شدن چنین اهدافی راه درازی باقی است. یک نکته خوب بیانیه نشست بریسبن این است که کشورها باید درباره اجرای تعهدات و برنامه اقدام مشترک و استراتژی‌های رشد به یکدیگر

پاسخگو باشند.

ولی چنان که اشاره شد، نگرانی‌هایی نیز وجود دارد. تحلیل صندوق بین‌المللی پول و سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی نشان می‌دهد که با توجه به «درجه بالای عدم قطعیت در مورد نحوه اجرای سیاست‌های اعضای گروه بیست» باید محتاط بود. در هر حال هم‌اکنون ۱۰۰۰ تعهد سیاست‌گذاری ساختاری وجود دارد که از این میان ۸۰۰ مورد تازه ابداع شده‌اند. این اقدامات شامل اقدامات تجاری، تغییراتی در بازارهای مختلف، تغییراتی در بازار کار، هزینه کردن روی پژوهش و توسعه (R&D)، تغییرات در نظام مالیاتی و زیرساخت‌های عمومی می‌شود. آیا چنین بازه گسترده‌ای از اقدامات به خوبی قابل اجرا هستند؟

کریستین لاگارد، مدیر صندوق بین‌المللی پول می‌گوید که نهاد تحت ریاست او عملکرد کشورهای عضو گروه بیست را درمورد اجرای وعده‌های بیانیه بریسبن بررسی و نتایج را «با دقت کامل» گزارش خواهد کرد. او حتی از وارد آوردن فشار روی کشورهایی صحبت کرده که ممکن است از تحقق اهداف باز بمانند.

لاگارد از بیانیه ۸۰۰ ماده ای که هدف آن کاهش شکاف نرخ مشارکت بین مردان و زنان را هم در دستور کار دارد راضی است. اما بر اساس هدف‌گذاری موجود بنا است ۱۰۰ میلیون زن وارد بازار کار شوند و دستیابی به چنین اهدافی بدون تردید آسان نیست. رسیدن به اهداف مربوط به تغییرات آب و هوایی هم کار ساده‌ای نیست. حمایت قوی مالی و سیاست‌گذاری برای این اهداف اعلام شده که باید تا زمان مشاهده نتایج آن،

صبر کرد.

دست آخر اقدامی هست که شاید بیشتر باید به آن توجه کرد. این اقدام مثبت، موافقت بر سر تشکیل «مرکز جهانی زیرساخت» است که بنا است ظرف ۴ سال با اطلاعاتی درباره پروژه‌ها و سرمایه‌گذاران در تمام جهان آغاز به کار کند. این مرکز در سیدنی واقع خواهد بود و با دولت‌ها، بخش خصوصی، بانک‌های توسعه و نهادهای بین‌المللی همکاری خواهد داشت. آیا «روحیه همکاری تمام رهبران و گروه‌های کاری آنها» نتیجه

خواهد داد؟