هر بیماری وقتی به مرحله فراگیری می‌رسد، نه فقط جان انسان‌ها بلکه موقعیت اقتصادی آنها را هم تهدید می‌کند. گاهی زمان برای کنترل، محدود است و اگر اقدامات لازم به موقع اجرایی نشوند، میزان تلفات مالی و جانی آنقدر افزایش می‌یابد که حتی از همه پیش‌بینی‌ها نیز فراتر می‌رود. معمولا هزینه‌های یک بیماری همه‌گیر، نسبت به آمار تلفات جانی آنها خیلی بالا است. برآوردها نشان می‌دهد که شیوع بیماری همه‌گیر سارس در سال ۲۰۰۳، بیش از ۵۰ میلیارد دلار زیان به اقتصاد جهانی وارد ساخت و این در شرایطی بود که آمار مبتلایان فقط در حدود هشت هزار نفر بود که از آن تعداد کمتر از ۸۰۰ نفر جان خود را از دست دادند. این مساله نشان می‌دهد که حتی اگر سرعت شیوع بیماری بسیار کند باشد، باز هم زیان‌های مالی فراوان خواهد بود.

ویروس ابولا که تا‌کنون فقط کشورهای غرب آفریقا را درگیر کرده است اگر با تلاش‌های به‌موقع بین‌المللی مورد هدف قرار نگیرد، می‌تواند آسیبی جدی نه فقط به جان انسان‌ها که به اقتصاد آفریقا و نه فقط به اقتصاد آفریقا که به کل اقتصاد جهانی وارد سازد.

رئیس بانک جهانی نیز نخستین هزینه شیوع این بیماری را جان انسان‌ها و درد و رنج ناشی از آن دانسته، اما معتقد است اگر هرچه سریع‌تر از سرایت این ویروس جلوگیری شود و سطح ترس و بی‌اعتمادی نسبت به این وضعیت کاهش یابد، از تاثیرات اقتصادی آن سریع‌تر کاسته می‌شود. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که خسارات ناشی از تعلل در مقابله با این بیماری بسیار عظیم خواهد بود.

اگر در شرایط فعلی شیوع ابولا بدون تلاش برنامه‌ریزی‌شده همچنان ادامه یابد، تعداد مبتلایان به این ویروس در غرب آفریقا، هر ۲۰ روز دو برابر خواهد شد. بنابراین بانک جهانی به منظور کاهش هزینه‌های ابولا خواستار افزایش کمک‌های جهانی به کشورهای درگیر شده است. اینجاست که نقش نهادهای بین‌المللی و اهمیت اقدام به‌موقع و هماهنگ آنها بیش از پیش مشخص می‌شود.

باشگاه اقتصاددانان امروز به تبعات اقتصادی شیوع ویروس ابولا اختصاص یافته است.