انحصارات یکی از مصادیق مهم شکست بازار است؛ جایی که امکان دسترسی به یک قیمت رقابتی در بازار وجود ندارد و انحصارگر بدون یک منحنی عرضه قادر است با تغییر میزان تولید به سطح قیمت مورد‌نظر خود دست یابد. در این شرایط تولید‌کننده می‌تواند هر قیمتی را بر مصرف‌کننده تحمیل کرده و با کاهش هرچه بیشتر رفاه مصرف‌کننده، سود خود را در سطح حداکثری حفظ کند. به این لحاظ تنظیم انحصارات یکی از مهم‌ترین مسوولیت‌های دولت‌ها است که در شرایط شکست بازار مطرح می‌شود

شورای رقابت که فلسفه وجودی آن حذف عوامل مخل رقابت و تنظیم انحصارات است، اکنون تا حد زیادی از اهداف ذاتی خود فاصله گرفته و تمرکز خود را بر قیمت‌گذاری برخی کالاهای خاص و بالاخص خودرو معطوف کرده است. این تغییر جهت محسوس در سیاست‌گذاری نه فقط اقتصاد کشور را به سمت ایجاد فضای رقابتی و حذف محدودیت‌های غیر‌ضرور رهنمون نمی‌کند؛ بلکه مداخله‌های این شورا در قیمت‌گذاری، خود عامل مهمی در ایجاد نوسانات بیشتر و سردرگمی مصرف‌کنندگان بوده است. در موضوع امروز باشگاه اقتصاد‌دانان ضمن بررسی نواقص موجود در خصوص قوانین ناظر بر فعالیت شورای رقابت به بررسی عملکرد این شورا در سال‌های پس از تاسیس می‌پردازیم.