مالکیت فکری به حقوقی گفته می‌شود که به صاحبان آن حق بهره‌وری از فعالیت‌های فکری و ابتکاری انسان را می‌دهد. در نتیجه ارزش اقتصادی و قابلیت دادوستد دارد، ولی موضوع آن شیء یا کالا نیست. به رسمیت شناختن این حق تاثیر مهمی بر فعالیت‌های در سطح جامعه دارد. به‌عنوان مثال از آنجا که پیگیری برای حق کپی‌رایت برای سال‌ها در ایران انجام نمی‌شد، بسیاری از هنرمندان و صاحبان اثر از این قضیه متضرر شدند و نتوانستند جواب تلاش خود را بگیرند. 

ارتقا و حمایت از مالکیت فکری، موجب رشد اقتصادی، ایجاد شغل و صنایع جدید و افزایش کیفیت زندگی می‌شود. یک سیستم مالکیت فکری کارآمد و عادلانه، به کشورها کمک کرده تا از پتانسیل دارایی‌های فکری، به‌عنوان کاتالیزوری برای توسعه اقتصادی، رفاه اجتماعی و ارتقای فرهنگی بهره‌مند شوند. سیستم مالکیت فکری، به تعادل میان منافع نوآوران و منافع عمومی کمک کرده و محیطی را فراهم می‌سازد که خلاقیت و نوآوری، به یک ارزش عمومی در جامعه بدل شود. در این پرونده از باشگاه اقتصاددانان به این مساله پرچالش پرداخته‌ایم که مالکیت معنوی در سطح جهان و ایران به چه شکل است و آینده آن را چگونه می‌توان ترسیم کرد.