قانون اشتغال روستایی
لایحه اعطای تسهیلات از محل منابع صندوق توسعه ملی برای ایجاد اشتغال روستاها با اولویت مناطق کمتر توسعه یافته، عشایری و مرزی، در تابستان ۱۳۹۶ تصویب شد و مورد تایید شورای نگهبان قرار گرفت. این قانون شامل ۷بند و ۵ تبصره است. طبق قانون مبلغ ۵/ ۱ میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی به این طرح اختصاص داده شده است که در نهایت بانکهای عامل که این پول نزد آنان سپردهگذاری شده است، در کل رقمی حدود ۱۲ هزار میلیاردتومان تسهیلات پرداخت میکنند.
برخی کارشناسان معتقدند دولت در این لایحه برنامه مشخصی ندارد و صرفا این قانون موجب ارائه تسهیلات خواهد شد. به عبارتی راهبردی در این زمینه وجود ندارد تا به تعریف اشتغال در بخش روستایی بپردازد و پایداری و ناپایداری آن را بهصورت شفاف تعریف کند. دولت عملا با چنین اقدامی صرفا به بوروکراسی معیوب گذشته اعتماد کرده و با اجرای آن با وجود سیستم گزینشی و رانتی در مناطق مختلف کشور، سیستم مطلوبی را اجرایی نکرده است.ارزیابیهای انجام شده از ابتدای اجرایی شدن آن تا به امروز نشان میدهد که این قانون تا به اینجا عملکرد مورد انتظار را نداشته است. کارشناسان در این پرونده باشگاه اقتصاددانان به بررسی این قانون پرداخته و نقاط قوت و ضعف آن را مورد بررسی قرار دادهاند.
شهابالدین رحیمی
ارسال نظر